อกหักมาได้เดือนกว่าแล้ว สภาพจิตใจขึ้นลงสุด ๆ ไม่มีวันไหนไม่เจ็บ มีแต่เจ็บน้อยหรือเจ็บมาก แต่ช่วงแรกที่เลิกกัน คือ เจ็บหนักมาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร้องไห้หลายชม.ติดต่อกันยันเช้า สภาพแต่ละวันที่ไปทำงาน คือ เหม่อลอย ไม่กระฉับกระเฉง ขอบตาคล้ำ ตาโหล ตาบวม ถุงใต้ตาชัดเจนมาก เวลาทำงานก็ทำแต่งาน ๆๆ ยันเลิกงาน ไม่มีวันไหนที่จะไม่เสียใจและคิดถึง เสียใจตลอดที่ตอกย้ำกับตัวเองว่า ที่ข้าง ๆ ของเขาไม่ใช่เราแล้ว กลายเป็นคนอื่นไปแล้ว เค้ามีความสุขแล้ว(แต่ทำไมเรายังทุกข์ เราก็ได้แต่คิดว่าทุกข์ไปทำไม คร่ำครวญถึงคนไม่ได้รักเราแล้วทำไม ใจจริงรู้หมดค่ะ แต่บางครั้งทำยากเกินไป) ตอนนี้ีไม่ได้อยากตาย แต่ก็ไม่ได้อยากจะอยู่ตรงนี้ ไม่อยากจะทำอะไรเลย อยู่เฉย ๆ ก็ฟุ้งซ่านอีก ความคิดตีกันไปหมด อยากนอนหลับจนกว่าจะหายอกหัก อยากหลบหนีไปให้พ้นสุดขอบโลก แต่ถึงหนีไปก็คิดถึงอยู่ดี ไม่อยากจะมาเสียใจซ้ำ ๆ แบบนี้ทุกวัน อยากจะลบ จะลืมทุกความทรงจำเกี่ยวกับเค้าทั้งหมดเหมือนที่เค้าลืมเราและมีความสุขกับคนใหม่ไปแล้ว ตอนนี้ไม่รู้จะเยียวยาตัวเองยังไงแล้วค่ะ เพื่อนก็ทำงานคนละที่กัน พยายามทำตัวเองไม่ให้ว่างทุกวันก็แล้ว แต่พอก่อนนอนมันก็อดเสียใจไม่ได้อยู่ดี มันเจ็บไปหมดทุกทางจริง ๆ ค่ะ ตอนแรกคิดว่าดีขึ้น แต่สักพักก็กลับมาวนลูปเหมือนเดิม กินไม่ค่อยได้ นอนไม่หลับอีก บางครั้งหลับอยู่สะดุ้งตื่นตอนตี 2-3 ตื่นมาร้องไห้จนเช้า บางวันก็นอนไม่หลับเลย สรุป นอนไม่พอ/ไม่ได้นอนไปทำงานอีก เขาบอกกันว่าเวลาและคนใหม่จะช่วยทำให้ใจดีขึ้นใช่ไหมคะ เรื่องเวลาเราไม่อยากเสียเวลากับการทำใจนาน ๆ เลยค่ะ ไม่อยากจะเสียเวลาให้กับอะไรแบบนี้ ส่วนเรื่องหัวใจไม่พร้อมเปิดใจรับใครเข้ามาค่ะ ถึงจะมีเข้ามาก็เถอะ ปฏิเสธหมด ใจไม่อยากเจ็บอีก ไม่อยากจะคิดว่า อยู่คนเดียวก็ดีอยู่แล้วเหมือนครั้งล่าสุดและครั้งก่อน ๆ เหนื่อยจะเริ่มนับหนึ่งใหม่เพราะเราคุยไม่เก่ง(ถ้าไม่สนิทใจหกัน) ไว้ใจคนก็ยาก กว่าจะเปิดใจรับใครเข้ามาก็ยาก ไหนกว่าจะหาคนที่คุยแล้วลื่นไหลทุกเรื่อง คนที่มีความคิดตรงกัน ความสบายใจเวลาอยู่ด้วยกัน มันหายากมากเลยค่ะ5555555 กว่าจะปรับจูนกัน โน่น นี่ นั่น ก็ใช้เวลาพอสมควร แต่ก็ไม่อยากจะโสดเหงาอยู่บนคานเปล่าเปลี่ยวแล้ว ยกเว้นแต่ว่าถ้าจะเจอความรักไม่ดี ขออยู่เป็นโสดจนแก่ตายดีกว่าค่ะ เห้อ พูดแล้วก็อยากดื่มสักกรึ้บเลยค่ะ