สวัสดีค่ะ  ตอนนี้เราอายุ13 ตั้งเเต่เราขึ้นอนุบาลเเม่ก็มีคนใหม่ตอนนั้นเรารักพ่อมาก เรานับถือเขา พ่อเราเป็นคนที่ดีมาก รับฟัง เราตลอด ไม่ด่าเเบบไร้เหตุผล  พี่เราก็เหมือนกันค่ะ พี่เราเเต่ก่อนขี้เล่น เรียกว่าครอบครัวหรรษาได้เลย55..เเต่พอขึ้นป.6พ่อเราก็เปลียนไป พี่ก็ด้วยจากคนที่ขี้เล่น กลายเป็นคนขี้หงุดหงิดกลายเป็นคนที่ติดโทรศัพท์จนละเลยครอบครัว ส่วนพ่อเรา ด่า เราเเบบไร้เหตุผล เห็นเเก่เงิน มารวมที่ รร.มีเเต่สังคมปลอมๆ ครอบครัวฝั่งเเม่ก็ชอบทำเราขายหน้าเอาเราไปนินทา เอาเรื่องน่าอายตั้งเเต่เด็กๆมาล้อ เราเหนื่อยกับชีวิตมากค่ะ เราพยายามจะลืมหรือจะปล่อยว่าง เเต่ก็โดนทุกวันมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ  จนหนูพยายามตายหลายครั้งเเล้วเเต่ก็ไม่เคยได้  ชีวิตหนูมีเเต่อะไรเเย่ๆ  เหนื่อย ท้อ หมดไฟ อยากตาย อยากพอเเล้ว เดียวว่าทุกครั้งที่พยายามฆ่าตัวตาย ก็ทำไม่ได้ หนูกลัว หนูไม่อยากอยู่เเล้ว ชีวิตหนูโครตเน่า มีเเต่คนด่าหนู ไม่มีใครรับฟังหนูเลย หนูเเค่อยากได้ครอบครัวเเบบเดิม ไม่มีใครรักหนูเลย เพราะหนูมันโง่ อังก็ไม่ได้ คณิตก็โง่  หนูเเค่อยากระบาย นี้เเค่เรื่องที่ไม่ถึงครึ่งที่เกิดจากหนู..