สวัสดีค่ะ เราอายุ13นะคะ เราอยากรู้ว่าทำไมพ่อแม่น้องชอบบอกว่าเราทำตัวเหมือนไม่มีความสุขเลยเวลาอยู่กับพวกเขา เราบอกตรงๆเลยว่าส่วนใหญ่เราไม่มีความสุข เราอยากทำให้พ่อแม่น้องมีความสุขมากๆเราอยากจะมีความสุขเวลาอยู่กับครอบครัวเหมือนกับคนอื่นๆ แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีเลยนะคะ มีอยู่บ้างแต่น้อยค่ะ เราเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียวนั่งฟังเพลงเล่นเกมหรือเป็นคนโลกส่วนตัวนั่นแหละค่ะ แล้วช่วงนี้เราอารมณ์แปรปวนบ่อยมากๆบ่อยจนเราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมต้องทำตัวแบบนี้เรานี่ไม่ชอบตัวเองเลยค่ะทำให้คนอื่นเขาไม่สบายใจเมื่อก่อนเราเป็นคนยอมน้องยอมแม่ยอมพ่อเรายอมทุกคนแต่ตอนนี้เราดื้อมากไม่ยอมใครบางเรื่องที่เราเป็นพี่เรารู้ว่าเราต้องยอมแต่เราก็ไม่ยอมมันจะเกิดคำถามว่า ทำไม เพราะอะไร ทำไมถึงไม่ได้ เอาแต่ใจมาก เราไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้เลยค่ะTT แต่เวลาเจอเพื่อนหรือไม่ได้อยู่กับครอบครัวจะปกติมากหรืออารมณ์แปรปวนน้อยมากแต่เรื่องยอมก็เป็นค่ะแต่น้อย เราอยากรู้ว่าเพราะอะไรเราถึงอยู่กับครอบครัวแล้วเราไม่ยิ้มไม่ร่าเริงไม่มีความสุข เรามีความคิด1คือ เราคิดว่าเวลาที่เราอยู่กับครอบครัวเขาจะชอบบ่นเรา เรื่องนู้นก็ไม่ดีเรื่องนี้ก็แย่บวกกับเราเป็ยคนที่ชอบคิดมาก บางทีเราอาจจะคิดไปเองแต่ส่วนใหญ่มาจากที่ทุกคนกระทำกับเราหรือกระทำให้เราเห็นค่ะ น้องก็ชอบแกล้งเรา เราอยู่ของเราน้องก็แหย่เราแกล้งเราทำให้เราหงุดหงิดอะไรแบบนี้เราห้ามแล้วนะว่า อย่าทำนะเจ้ไม่ชอบ เขาก็ขำแล้วก็ทำต่อหรือว่าจะใช้ทำพูดว่าเราว่า นี่เจ้เขาจะไปหาผช.แล้วป๊าก็พูดต่อว่าจะไปหาผช.ที่ไหนน้องก็บอกที่นั่นไงบลาๆ นัดไว้แล้วด้วยทั้งๆที่จริงเราแค่ไปงานเกมเพื่อไปดูทีมที่ตัวเองชอบก็แค่นั้น เราไปเจอเพื่อนก็บอกเรานัดผช. เราก็ไม่ชอบเราก็ร้องไห้(เป็นคนร้องไห้ง่ายอะไรกระทบนิดหน่อยก็ร้องไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันค่ะ กลั้นน้ำตาหลายรอบแล้วก็กลั้นไม่อยู่ค่ะ) แล้วพ่อก็บอกว่าร้องไห้ทำไมเรื่องแค่นี้น้องก็แค่แซวเล่น แต่เราไม่เล่นด้วย แล้วเขาก็โมโหใส่เรา เราผิดหรอคะ เราไม่รู้ด้วยว่าเราเป็นโรคทางจิตรึป่าวเราอยากไปตรวจมากแต่เราบอกแม่ไปเขาก็ไม่สนใจเราเลยค่ะบอกว่า อย่าคิดไปเองไร้สาระอะไรแบบนี้ค่ะ