ตามหัวข้อ จขกท อยู่ ม.4 มักโดนมองเป็นเด็ก ม.1 แม้แต่เพื่อนยังชอบสอนทำนั่นนี่ ทั้งๆที่เราก็ทำเป็นทุกอย่าง  เช่นไปแข่งทำพานพุ่ม เพื่อนสอนให้เราร้อยพวงมาลัย อินี่ก็คิดในใจ เราดูเหมือนเด็กที่ทำอะไรไม่เป็นขนาดนั้นเลยหรอ พยายามวางตัวเป็นพวกใหญ่ และส่วนตัว จขกท เป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูด แต่ก็ไม่มีไรเปลี่ยนแปลง จนไปถามพี่ที่สนิทกัน ว่านี่ดูเหมือนเด็กหรอ เขาตอบใช่ ดูเหมือนเด็กที่ยังไม่ได้เรียนรู้โลก ไม่ทันโลก ยังต้องมีคนดูแล นี่ก็งงเลยค่ะ อยากรู้เราต้องทำยังไง ทุกวันนี้รำคาญมาก จะทำอะไรเพื่อนหรือคนรอบข้างก็มักจะถาม ทำได้รึป่าว ให้ทำให้ไหม ให้สอนไหม ทั้งๆที่เราทำเป็นทุกอย่าง ที่บอกนี่ไม่ทันโลก บอกตรงๆนะคะ ตอนม.ต้น เราใช้ชีวิตคนเดียวในโรงเรียน เพราะเคยโดนเพื่อนในห้องหลอกใช้ ทำเหมือนเป็นทาสเลยแยกตัวออกมา งานกลุ่มก็ต้องวิ่งอยู่คนเดียวเพราะอยู่กลุ่มกับพวกผู้ชาย เวลาเกิดปัญหาอะไรขึ้นก็ต้องแก้เองเพราะบอกพ่อแม่ไม่ได้ เพื่อนก็ไม่มี แต่ก็ผ่านมาได้ทุกปัญหา และอีกอย่าง จขกทเป็นคนที่ทำทุกอย่างเองเพราะตอนเด็ก แม่จะกรอกหูตลอดว่าทำอะไรได้ก็ต้องทำเองอย่าให้พ่อแม่ลำบากด้วย อย่าให้ใครลำบากด้วย แล้วเราก็ทำแบบนั้นมาตลอด ที่ จขกท พิมพ์ลงไปไม่ได้จะบอกว่านี่เก่ง ไม่ต้องมาสอน คือสอนได้ค่ะ แต่สอนในสิ่งที่มันน่าจะสอนได้ไหมอ่ะ นี่เล่นสอนทุกอย่างในชีวิต เราว่า ถ้าตัวเล็กกว่านี่ เพื่อนมันคงพากันสอนเรากินข้าวอ่ะค่ะ แล้วทุกครั้งที่สอนหน้าจริงจังชิบห*ย จะต้องทำยังไงให้ดูโตขึ้นคะ นี่ทำทุกทางทั้งแต่งตัว ทั้งบุคลิกภาพ การพูดจา การวางตัว เหนื่อยมากเลยค่ะ แต่ก็ไม่เคยได้ผล



แท็กผิดขออภัยจ้า((((ย้ำนะคะ จขกท ไม่ได้จะบอกว่าตัวเองเก่ง ไม่ฟังใคร แค่รำคาญที่เพื่อนหรือคนรอบข้าง ทำเหมือนเราเป็นเด็ก อนุบาลไปได้ เลยมาตั้งกระทู้ขอความเห็น และคำแนะนำ)))))Noดราม่า