อยู่ๆ ก็เริ่มสังเกตุ เพื่อนร่วมงานคือนางก็เป็นคนเงียบๆ เป็นIntrovert+แพนิค แรกๆเราก็สงสารนางนะ เพราะนางไม่มีเพื่อน ไม่เข้าสังคม
นางเพื่อนคนนี้นางทำงานมาได้ประมาณ4-5ปี ทำงานแถวๆนอร์ธปาร์ค นางเก่งนะเรื่องงานระบบ เพราะนางจบตรี สาขาคอมพิวเตอร์
แรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ เพราะเห็นนางชอบอยู่คนเดียว ทำงานก็นั่งเงียบ ไม่มีบทบาทไม่สนทนากับใคร แต่พอนางใช้เส้นสายปรึกษา
นางเลยได้ปีกตัววิเวกออกมาทำงานอีห้องนึง เราก็ไม่รู้นางเจออะไรมาก่อนหน้านี้ แต่ในทุกๆครั้งเวลาพี่ในทีมสอบถามงานนางก็จะตัดบทแบบว่าไม่อยากบอก ไม่อยากเปิดเผยงานที่ตัวเองคิดมาเอง คือเอาง่ายๆ งานที่นางคิดเองนางจะเก็บความรู้ไว้คนเดียวไม่บอกใคร จนมาเจอเรา นางก็สอนงานนะ แต่สอนแค่รอบเดียว ไอเราก็สงสารนางนะที่นางไม่มีใคร อีกอย่างพออยู่กันไปเรื่อยๆ นางก็พูดในมุมของนางว่านางเจอหัวหน้างานแบบนี้ เจอพี่ร่วมงานแบบนี้ เราก็พอเข้าใจ
หลังๆมาเราเริ่ม สงสัย จนรู้ความจริงว่า นางถูกพ่อสอนและกดดันในเรื่องการอย่าให้ใครเอาเปรียบและพ่อนางก็ไม่ปล่อยให้นางได้ไปเข้าสังคมและไปเที่ยวไหนนอกจากไปเที่ยวดกับครอยครัวทั้งๆอายุ 35 ปีแล้ว แฟนก็มีไม่ได้ นางก็ได้แต่คุยกับผู้ชายผ่านแชท ผ่านโทร แต่แอบไปเจอไหมอันนี้เราไม่รู้เลยเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวเขา แต่ประเด็น!!! ในทุกๆครั้งที่เราลางาน หรือหยุดงาน มักจะเกิดเรื่องราวที่มีปัญหา Toxic เข้ามาหาตัวเราเอง ทั้งๆท ี่เราก็สงสัยว่านางก็ไม่ได้คุยกับใคร แล้วทำไมคนอื่นถึงมาดราม่ากับเรา รวมถึงนางด้วย เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนางมีอะไรแล้วไม่เล่าไม่บอกเพราะในทุกๆครั้งถ้ามีปัญหาเรื่องงานหรือเรื่องที่เกี่ยวกับเราและนางให้บอกกันเพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหากับงาน แต่นางก็ไม่เห็นว่าเราเป็นเพื่อนเลยสักนิด แถมเวลาเราไปทำอะไรมาหรือเปลี่ยนแปลงตัวเองเช่น ทำสีผม ซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ นางก็จะทำคล้ายๆกับเราเอาง่ายๆว่า เหมือนเราอะ แต่เราก็ไม่อะไรจนตอนนี้ไม่ไหวไง คือนางอิจฉาเราหรอ
อิจฉาชีวิตเราหรอที่เราใช้ชีวิตได้อิสระ ไม่ต้องมีใครมาคอยกดดันหรือบังคับ คือ ชีวิตนางไม่ได้แย่นะ พ่อแม่คอย Suport และ งานก็เป็นเด็กเส้นไม่มีใครกล้าไล่ออกกล้ายุ่งด้วยซ้ำ เราแค่ไม่เข้าใจว่าทำไม ถึงไม่คิดไม่เห็นว่าเราเป็นเพื่อนเลย ทั้งๆที่ตัวนางเองไม่มีเพื่อนเลยอะ นางมีปมอะไร นางเป็นคนไง ตอนนี้โครตสับสน เหมือนเราทำงานอยู่กับคนโรคจิตอะ อคติกับคนไปหมด พาลเราเครียดไปด้วย อยู่ด้วยแล้วสุขภาพจิตโครตเสียเลยบอกตรงๆ แต่ต้องเจอกันทุกวัน ทำงานร่วมกันทุกวัน มันอยากทำให้เราต้องลาออกเลยนะ ทุกคนช่วยวิเคราะห์หน่อยสิว่านางเป็นโรคจิตอ่อนๆปะ
แปลก!!!!! เดาไม่ถูกว่าเพื่อนร่วมงานเป็นโรคจิตหรือเปล่า?????
นางเพื่อนคนนี้นางทำงานมาได้ประมาณ4-5ปี ทำงานแถวๆนอร์ธปาร์ค นางเก่งนะเรื่องงานระบบ เพราะนางจบตรี สาขาคอมพิวเตอร์
แรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ เพราะเห็นนางชอบอยู่คนเดียว ทำงานก็นั่งเงียบ ไม่มีบทบาทไม่สนทนากับใคร แต่พอนางใช้เส้นสายปรึกษา
นางเลยได้ปีกตัววิเวกออกมาทำงานอีห้องนึง เราก็ไม่รู้นางเจออะไรมาก่อนหน้านี้ แต่ในทุกๆครั้งเวลาพี่ในทีมสอบถามงานนางก็จะตัดบทแบบว่าไม่อยากบอก ไม่อยากเปิดเผยงานที่ตัวเองคิดมาเอง คือเอาง่ายๆ งานที่นางคิดเองนางจะเก็บความรู้ไว้คนเดียวไม่บอกใคร จนมาเจอเรา นางก็สอนงานนะ แต่สอนแค่รอบเดียว ไอเราก็สงสารนางนะที่นางไม่มีใคร อีกอย่างพออยู่กันไปเรื่อยๆ นางก็พูดในมุมของนางว่านางเจอหัวหน้างานแบบนี้ เจอพี่ร่วมงานแบบนี้ เราก็พอเข้าใจ
หลังๆมาเราเริ่ม สงสัย จนรู้ความจริงว่า นางถูกพ่อสอนและกดดันในเรื่องการอย่าให้ใครเอาเปรียบและพ่อนางก็ไม่ปล่อยให้นางได้ไปเข้าสังคมและไปเที่ยวไหนนอกจากไปเที่ยวดกับครอยครัวทั้งๆอายุ 35 ปีแล้ว แฟนก็มีไม่ได้ นางก็ได้แต่คุยกับผู้ชายผ่านแชท ผ่านโทร แต่แอบไปเจอไหมอันนี้เราไม่รู้เลยเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวเขา แต่ประเด็น!!! ในทุกๆครั้งที่เราลางาน หรือหยุดงาน มักจะเกิดเรื่องราวที่มีปัญหา Toxic เข้ามาหาตัวเราเอง ทั้งๆท ี่เราก็สงสัยว่านางก็ไม่ได้คุยกับใคร แล้วทำไมคนอื่นถึงมาดราม่ากับเรา รวมถึงนางด้วย เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนางมีอะไรแล้วไม่เล่าไม่บอกเพราะในทุกๆครั้งถ้ามีปัญหาเรื่องงานหรือเรื่องที่เกี่ยวกับเราและนางให้บอกกันเพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหากับงาน แต่นางก็ไม่เห็นว่าเราเป็นเพื่อนเลยสักนิด แถมเวลาเราไปทำอะไรมาหรือเปลี่ยนแปลงตัวเองเช่น ทำสีผม ซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆ นางก็จะทำคล้ายๆกับเราเอาง่ายๆว่า เหมือนเราอะ แต่เราก็ไม่อะไรจนตอนนี้ไม่ไหวไง คือนางอิจฉาเราหรอ
อิจฉาชีวิตเราหรอที่เราใช้ชีวิตได้อิสระ ไม่ต้องมีใครมาคอยกดดันหรือบังคับ คือ ชีวิตนางไม่ได้แย่นะ พ่อแม่คอย Suport และ งานก็เป็นเด็กเส้นไม่มีใครกล้าไล่ออกกล้ายุ่งด้วยซ้ำ เราแค่ไม่เข้าใจว่าทำไม ถึงไม่คิดไม่เห็นว่าเราเป็นเพื่อนเลย ทั้งๆที่ตัวนางเองไม่มีเพื่อนเลยอะ นางมีปมอะไร นางเป็นคนไง ตอนนี้โครตสับสน เหมือนเราทำงานอยู่กับคนโรคจิตอะ อคติกับคนไปหมด พาลเราเครียดไปด้วย อยู่ด้วยแล้วสุขภาพจิตโครตเสียเลยบอกตรงๆ แต่ต้องเจอกันทุกวัน ทำงานร่วมกันทุกวัน มันอยากทำให้เราต้องลาออกเลยนะ ทุกคนช่วยวิเคราะห์หน่อยสิว่านางเป็นโรคจิตอ่อนๆปะ