เมื่อครั้งที่ จขกท ยังบวชเป็นพระภิกษุอยู่นั้น ใด้มีโอกาสปลีกวิเวก ณ ที่พักสงฆ์แห่งหนึ่งในเขต จ. กาญจนบุรี จขกท มักจะเดินจงกรมในช่วงหัวค่ำ จนในค่ำคืนหนึ่ง จขกท เดินจงกรมเป็นเวลานานก็ยังไม่ใด้รับสงบแก่ใจแต่ประการใด มีแต่ความฟุ้งซ่านรำคาญใจตลอดระยะเวลาที่เดินจงกรมนั้น จึงตัดสินใจเปลี่ยนวิธีการ ตั้งใจว่าจะขึ้นไปนั่งภาวนาในกุฏิ จึงกลับเข้ากุฏิเมื่อนั่งในมุ้งกลดแล้ว กลับรู้สึกเบื่อหน่าย รำคาญใจฟุ้งซ่านไปทั่ว จึงเลิก ตัดสินใจเลิกภาวนา ไปเอาแล้วความสงบ หรือ สมาธิ สิ่งใดอันใด พอ แล้วล้มตัวลงนอน ขณะที่ล้มตัวลงหัวยังไม่ทันจะถึงหมอน อยู่ระหว่างเอนตัวจะนอน ก็ปรากฏเหมือนความสว่างเกิดขึ้น สว่างออกไปรอบทิศทาง เหมือนความรู้สึกนึกคิดของ จขกท เป็นลูกกลมใหญ่ๆ สว่างจ้า กินอาณาเขตออกไปนอกกุฏิจนจรดแนวต้นไม้ รอบๆกุฏิ ทั้งเมื่อมีสิ่งใดเกิดขึ้นในรัศมีความสว่างนั้น ก็รู้ชัดไม่ว่าค้างคาวที่บินผ่านมาหรือกบเขียดที่อยู่ใต้กุฏิ อาการนี้เป็นอยู่นานพอควรจึงจางคลายหายไป กลับเป็นปรกติ สมาชิกท่านใดมีความคิดเห็นประการใดจะอธิบายขยายความหรือมีคำขี้แนะ ก็ขอเขิญร่วนสนทนาครับ
สมาธิที่เกิดจากการปล่อยวาง