ทุกคนครับผมมีคำถามแบบเรื่องนี้ผมคิดหนักมากและเครียดมานานมากๆๆๆ ตอนนี้ผมอายุ 15ย่าง16 ผมคิดมากเรื่องที่แปลกมากและไม่ค่อยมีคนเป็น ผมคิดว่า ทุกคนไม่มีความรู้สึกนึกคิดอะครับ ผมคืดว่าผมมีความรู้สึกอยู่คนเดียวในทุกๆอย่างหรือในจักรวาล ผมมีเหตุผลนะ แล้วก็คิดอีกว่าทำไมผมถึงเป็นผมอะ เป็นคนอื่นไม่ได้หรอ ทำไมผมไม่รับรู้ถึงความรู้สึกคนอื่นรับรู้แค่ตนเอง แบบเป็นเพื่อนผมไม่ได้หรอ เป็นขอทาน เป็นนายกไม่ได้หรอทำไมต้องมาเป็นคนนี้ แล้วคิดอีกว่าคนอื่นเป็นแบบแค่ภาพมโนไม่มีชีวิต ผมเศร้ามากที่ถ้าคนที่ผมรักเป็นงั้น ถ้ามะนคือที่ผมคิดจริงๆ แล้วในหัวผมยังมีความคิดผมอีกคนที่มันจะสั่งให้ผมทำเรื่องชั่วร้าย ถ้าไม่ทำมันก็คิดว่าต้องตกนรกไปตลอดกาล ผมกลัวมากจนเครียดตัวสั่นนอนไม่หลับ ผมเคยคิดว่ามันไร้สาระแต่มันก็ไม่หายเพราะผมก็ยังไม่รู้ว่ามันจริงไหม เห้อ ทุกคนที่เข้ามามีความรู้สึกนึกคืดมีความรักความก่วงใยมีตัวตนมั้ย แล้วผมยังคิดอีกว่า เราเกิดมาจากความว่างเปล่า แล้วความว่างเปล่านั้นไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลให้ผมไม่ต้องตกนรกไปตลอด ผมเคยศึกษาเเรื่องศาษนาพุทธ มาก่อน ผมคิดว่าผมจะ เป็น มิจฉาทิฏฐิ แล้วไม่มีโอกาสหลุดพ้นถ้าผมยังคิดอยู่แบบนี้ ผมกลัวมาก ว่าจะเขื่ออะไรดี เชื่อในความเป็น กฎ แห่งงกรรม หรือเชื่อในความคิดในหัวที่มันผุดขึ้นมา ว่ากฎระบบไม่จำเป็น คนที่สร้างเรามาไม่จำเป็นต้องให้เรามีกฎ เพราะเขาคือผู้สร้างเขาจะทำไรก็ได้ เห้อ ผมรู้ถ้าทุกคนมีความรู้สึกนึกคิดแบบผม เข้ามาอ่านอาจจะว่าผมปัญญาอ่อนแต่ช่วยผมหน่อย