สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ15แล้วค่ะ
เรามีอาการแบบนี้มาปีกว่าๆได้หลังจากที่ช่วงนึงเราโดนเพื่อนพูดแรงๆใส่ครั้งนึงและมันค่อนข้างจะกระทบจิตใจเรารุนแรงมาก จนทำให้เราเริ่มดิ่ง ตอนนั้นที่รร.เราก็อยู่คนเดียว เศร้า ร้องไห้จนจะเป็นจะตายในทุกๆคืน และเราก็เริ่มคิดน่ะค่ะว่าถ้าเราตายไปเพราะการกระทำของเขา เขาจะรู้สึกผิดไหม เขาจะเห็นใจเราไหม เราคิดแบบนี้มาโดยตลอด เรากรีดแขนเพื่อเรียกร้องความสนใจเพื่อให้มีคนมาถามว่าเราเป็นอะไร และเราจะแพนิคมากว่าเวลาเราโพสหรืออะไรต่างๆจะมีคนแคปไปว่าเราในทางเสียๆหายๆ เรากลัวโดนนินทา เรากลัวโดนเกลียด เรากลัวไม่เหลือใคร เราชอบคิดไปเองด้วยค่ะ เราคิดว่าทุกคนเกลียดเรา มีหลายคนบอกเราว่าไม่มีใครเกลียดเราหรอกแต่เราก็หยุดคิดไม่ได้เลยค่ะ เรามองโลกในแง่ร้ายมากจนคนรอบข้างก็เตือน ช่วงนี้เราก็ขี้วีนมากๆ เรานอนไม่หลับในแต่ละคืน ตี5-6โมงเช้าถึงจะข่มตาหลับได้ หรือบางทีก็ต้องใช้ยาช่วยค่ะ พวกยาแก้แพ้ที่มีผลทำให้ง่วง เรากลัวคนรอบข้างหายไปมากค่ะเราชอบทำเหมือนตัวเองจะฆตต.เพื่อให้เขายังอยู่กับเรา
เรารู้สึกอิจฉาทุกๆคนเลยค่ะ และอาการอิจฉาของเราเนี่ยมันก็ค่อนข้างรุนแรงเพราะเราอิจฉาจนร้องไห้ เราเคยอิจฉาที่คนที่มาแย่งเพื่อนสนิทเราได้สนิทกับเพื่อนของเราค่ะ
อาการทั้งหมดนั่นแหล่ะค่ะ เราคิดว่าเราควรไปพบจิตแพทย์ไหมคะ? แต่คนในครอบครัวชอบคิดว่าเราเรียกร้องความสนใจค่ะ ช่วยทีนะคะ
อาการแบบนี้ควรไปพบแพทย์ไหมคะ
เรามีอาการแบบนี้มาปีกว่าๆได้หลังจากที่ช่วงนึงเราโดนเพื่อนพูดแรงๆใส่ครั้งนึงและมันค่อนข้างจะกระทบจิตใจเรารุนแรงมาก จนทำให้เราเริ่มดิ่ง ตอนนั้นที่รร.เราก็อยู่คนเดียว เศร้า ร้องไห้จนจะเป็นจะตายในทุกๆคืน และเราก็เริ่มคิดน่ะค่ะว่าถ้าเราตายไปเพราะการกระทำของเขา เขาจะรู้สึกผิดไหม เขาจะเห็นใจเราไหม เราคิดแบบนี้มาโดยตลอด เรากรีดแขนเพื่อเรียกร้องความสนใจเพื่อให้มีคนมาถามว่าเราเป็นอะไร และเราจะแพนิคมากว่าเวลาเราโพสหรืออะไรต่างๆจะมีคนแคปไปว่าเราในทางเสียๆหายๆ เรากลัวโดนนินทา เรากลัวโดนเกลียด เรากลัวไม่เหลือใคร เราชอบคิดไปเองด้วยค่ะ เราคิดว่าทุกคนเกลียดเรา มีหลายคนบอกเราว่าไม่มีใครเกลียดเราหรอกแต่เราก็หยุดคิดไม่ได้เลยค่ะ เรามองโลกในแง่ร้ายมากจนคนรอบข้างก็เตือน ช่วงนี้เราก็ขี้วีนมากๆ เรานอนไม่หลับในแต่ละคืน ตี5-6โมงเช้าถึงจะข่มตาหลับได้ หรือบางทีก็ต้องใช้ยาช่วยค่ะ พวกยาแก้แพ้ที่มีผลทำให้ง่วง เรากลัวคนรอบข้างหายไปมากค่ะเราชอบทำเหมือนตัวเองจะฆตต.เพื่อให้เขายังอยู่กับเรา
เรารู้สึกอิจฉาทุกๆคนเลยค่ะ และอาการอิจฉาของเราเนี่ยมันก็ค่อนข้างรุนแรงเพราะเราอิจฉาจนร้องไห้ เราเคยอิจฉาที่คนที่มาแย่งเพื่อนสนิทเราได้สนิทกับเพื่อนของเราค่ะ
อาการทั้งหมดนั่นแหล่ะค่ะ เราคิดว่าเราควรไปพบจิตแพทย์ไหมคะ? แต่คนในครอบครัวชอบคิดว่าเราเรียกร้องความสนใจค่ะ ช่วยทีนะคะ