เมื่อคนในครอบครัวป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย…ผมควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงครับ

คุณปู่ของผม ณ ปัจจุบันท่านอายุ 70 กว่าแล้ว ท่านสูบบุหรี่จัด ดื่มเหล้าหนัก แต่ร่างกายกลับแข็งแรงมาตลอด ไม่ค่อยป่วย ไม่เคยไปหาหมอไม่เคยตรวจเช็คโรคประจำตัว  

จนไม่กี่เดือนมานี้ คุณปู่นอนหลับตอนเช้าแล้วเกิดไม่มีแรงลุกขึ้นมาจากเตียงนอน พ่อของผมจึงรีบพาไปโรงพยาบาล หมอตรวจพบว่ามีก้อนเนื้อร้ายอยู่ภายในปอด คาดว่าเป็นมะเร็งและอาจจะถึงระยะสุดท้ายแล้ว…

ช่วงแรกของการรักษาตามอาการท่านก็กลับมาปกติเหมือนเดิมแต่ยังมีอาการแสดงออกมาอยู่บ้าง และได้กลับบ้านในที่สุด

แต่ไม่กี่วันต่อมา คุณปู่เกิดอาการตัวร้อนข้างใน นอนไม่หลับหลายคืน ทำให้ต้องถูกส่งโรงพยาบาลอีกรอบ

ซ้ำร้ายรอบนี้อาการแย่ลงกว่าเดิม จากที่ก่อนหน้านี้พูดได้ปกติเสียงไม่แหบแห้ง ในวันนี้ที่ผมไปเนี่ยมท่านมา ท่านมีอาการเหม่อลอยบ้าง พูดคุยได้ปกติแต่น้ำเสียงแหบแห้ง และเหมือนจะมีก้อนอะไรซักอย่างอยู่ที่ไหล่ของท่าน…

พ่อและแม่ของผมบอกว่าคุณปู่อาจจะอยู่ได้อีกประมาณ 3-6 เดือน ไม่น่าเกินจากนี้

ผมควรจัดการความรู้สึกของตัวเองยังไงดีครับ คุณปู่ที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กใกล้จะมาจากไปในเร็วๆนี้ ผมเองก็ใกล้จะขึ้นชั้น ม.5 แล้วด้วย ผมยังไม่พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำครับ ผมพยายามทำใจแล้วแต่บางครั้งก็มีช่วงที่อ่อนไหวจนต้องแอบไปร้องไห้กับตัวเองอยู่คนเดียว ขอคำแนะนำและกำลังใจให้ผมผ่านช่วงนี้ไปได้หน่อยครับ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ผมไม่ต้องพยายามเป็นหรือไม่เป็นอะไรทั้งนั้นครับ
เมื่อเกิดความสูญเสียคนเราย่อมเสียใจ เป็นธรรมดาครับ มันคือปกติของคนเราที่จะมีความรู้สึก
ไม่ต้องพยายามอะไร แต่ให้พยายามใช้ชีวิตต่อไปให้ดีที่สุด หรือดำเนินชีวิตต่อไปให้ปกติที่สุด
เรามีความรู้สึกอะไรเกิดขึ้น ก็ให้อยู่กับความรู้สึกนั้น และยอมรับมัน

คนเราถึงวันนึงก็ตายครับ แบบที่คุณปู่กำลังเป็นอยู่ ก็นับว่าถึงเวลาของท่าน ตามปกติธรรมชาติครับ
เรายังมีเวลาทำใจ ก็ใช้เวลาที่เหลือให้ดีครับ

ถ้าคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ลองคิดครับ ว่าเราคิดว่าปู่อยากให้เราเป็นยังไง
ปู่อยากให้เราจมทุกข์ ฟูมฟาย เสียใจ ทั้งที่ไม่มีประโยชน์มั้ย คิดว่าปู่จะไปได้อย่างสบายใจมั้ย ?
หรือปู่จะอยากให้เราอยู่กับความจริง กับธรรมชาติที่กำลังดำเนินไปตรงหน้า
ความคิดเห็นที่ 6
ทำหน้าที่หลานให้ดีที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรติดค้างในใจภายหลัง กอดคุณปู่ทุกวัน ดูแลคุณปู่ให้ดีที่สุด เช็ดตัว ยกข้าวไปให้ พาคุณปู่เข้าห้องน้ำ คุยกับคุณปู่ทุกวัน ไป รพ เป็นเพื่อนคุณปู่ทุกครั้ง ถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอร่วมกับคุณปู่ ยกเลิกการนัดเที่ยวหรือนัดหมายอะไรที่ไม่จำเป็น เปิดเทอมเลิกเรียนแล้วรีบกลับบ้าน ย้ายมานอนกับคุณปู่เพื่อที่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยเหลือกันได้ทัน คุณยังโชคดีมากที่ยังมีโอกาสได้ดูแลท่าน ทุกเวลาต่อจากนี้มีค่ามาก ใช้เวลาร่วมกับคุณปู่ให้มีค่าที่สุดนะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่