จากที่ข้าพเจ้า ได้ทำการศึกษา อ่านรายระเอียดของการแสดงธรรม ของคุณทั้ง2มาเป็นเวลาหนึ่ง ตามกระทู้ต่างๆ

นั้นทำให้ผมได้ข้อสรุปว่า มีข้อความของกันขัดแย้ง เป็นข้าศึกกัน ในระดับ ความเห็น

หรือทัศนคติ

อยากให้เพื่อนๆหลายคนได้รับรู้ว่า คนที่มองโดยความเป็นกลางแบบผมจะรู้สึกท้อแท้ขนาดไหน เวลาแสดงธรรมให้กับเพื่อนๆ ถ้าหากเรายังมี ความเห็นที่ไม่ใช่มัจฉิมา ไม่เช่นนั้น การที่ผมจะอยู่เพื่อแสดงธรรมแล้วไม่มีใครเข้าใจเลย มันจะเหนื่อยเปล่า ลำบากแก่ตัวกระผม


ท่านแรกคือ คุณโปรส้ม มีความเห็นสุดโต่งไปทาง  ความมี(อัตถิตา)

เราเตือนกันด้วยความหวังดี ไม่ได้ไส้ร้ายป้ายสี ผมทำหน้าที่กระจก แล้วคุณจะมองมาหรือไม่ก็ตามใจ

อีกท่านคือ โปรหมู มีความเห็นสุดโตงไปทางความไม่มี (นัตถิตา)

ไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับใคร แต่ผมคิดว่า ผมคือสิ่งที่ถูกต้อง ผมมีความเห็นที่ตรง ปฏิบัติตรง ปฏิบัติชอบ

การอธิบายเหมือนจะเข้าใจ ความเป็นสายปฏิจสมุปบาท แต่ย้อนไปดูดีๆ เอาความเป็นขันธ์5บังหน้าไว้ แล้วอธิบายถึงความ ไม่มีไม่เป็น ของสัตว์ทั้งปวง

ราวกับว่า แม้ผู้ใดจะตัดศรีษะบุคคลด้วยศาสรตราอันคม ก็ไม่เชื่อว่าใครปลงชีวิตใคร เป็นเพียงอาวุธอันคมผ่านไปตามช่องในระหว่างกาย ไม่มีใครบุคคลตัวตน ประมาณนี้


แต่ทางสายกลาง มองได้ยาก สัตว์ที่จะมองตามได้ นั้นแถบจะไม่มี ในตอนนี้ ที่ผมสังเกตุ


ิอยากให้ดู ท่านทั้ง2นี้เป็นตัวอย่าง ไม่ได้ชวนให้ใครทะเลาะ เราพูดกันโดยธรรม ผมเป็นคนถือศิลอุโบสถ

การศึกษาต้องค่อยเป็นค่อยไป
ถ้าคิดว่ารู้แล้วเมื่อไหร่ บอกเลยว่าพลาดแล้ว แน่ๆ