สวัสดีค่ะวันนี้จะมาเล่าและขอคำปรึกษาจากทุกคน เรารู้สึกว่าเพื่อนสนิทคือคนสำคัญสุดรองจากครอบครัวถึงไหนถึงกัน แต่พอโตมาเหมือนลดน้อยลงเป็นเรื่องปกติ เหมือนเรารู้สึกว่าตัวเองผลักคนรอบข้างออกทีละคนเพราะไม่ทนกับสิ่งที่เขาทำบอกตามตรงเสียดายเวลา เสียดายความทรงจำ ความรู้สึกที่มีให้กัน แต่เขาไม่ได้อินกับการมีอยู่ของเราขนาดนั้น มีก็ได่ไม่มีก็ได้ มีอีโก้ ไม่ยอมผิดเลยเพราะที่ผ่านมาเราอ่อนให้ในทุกครั้ง เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันมานานแต่มาแตกคอกันในเรื่องที่ไร้สาระเนื่องจากเพื่อนเรามาถามเราว่าเขา อ้วนไหม ผอมไหม เราก็บอกว่าไม่รู้ ดูไม่ออกแต่เขาดูคาดคั้นจะเอาคำตอบพอเราตอบไปว่าเหมือนเดิมแหละ แต่ในรูปดูอ้วนกว่าตัวจริง เขาดันรับไม่ได้เพราะมีคำตอบในใจตัวเองแล้ว เขาโกรธเราแล้วด่าเราว่า"อีอ้วน"เราตกใจทำไรไม่ถูกไม่คิดว่าเพื่อนสนิทจะมาด่าเราแบบนี้เพราะเราก็แคร์เขามาก แต่เราไม่รู้ว่าลึกๆแล้วเขาจริงใจกับเราแค่ไหน เขาหวังดีกับเราจริงไหมหรือมีกันอยู่เพราะไปจากกันไม่ได้ เหตุการณ์แค่นี้ ก็ทำให้เราไม่คุยกันอีกเลย เราแค่รู้สึกว่าพอเป็นตัวเราเอง ถ้าเราผิดเราจะขอโทษอย่างไม่ลังเล เราจะคุย เคลียร์เพื่อให้กลับ มาเป็นเหมือนเดิม แต่เขาหายไปเลยอ่านไม่ตอบ เพื่อนเราหลายคนที่ผิดกันเพราะมีอีโก้ไม่ยอมขอโทษแต่ทุกครั้งเราต้องเข้าหาเราเหนื่อยที่จะทำแบบนั้นเพราะบางครั้งเราไม่ได้ผิดอะไร แต่มาคิดดูเราเสียดายเวลา เสียดายความเป็นเพื่อน ทั้งที่เขาไม่ได้มานั่งเสียดายเวลานั้นแบบเรา เราควรทำไงดีคะ