สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นปัญหากลุ้มอกกลุ้มใจของเรามายาวนานประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ พี่สาวเราแต่งงานมีครอบครัวมีลูก 1 คนพักอาศัยอยู่ที่บ้านแม่ แรกเริ่มเดิมทีพี่สาวทำงานและอาศัยอยู่ กทม. พอแต่งงานมีครอบครัวเลยย้ายกลับไปอยู่บ้านเพราะอยากให้ลูกอยู่ในที่ืที่สภาพอากาศดีๆ อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ และกลับไปดูแลผู้เฒ่าผู้แก่ที่บ้าน บ้านพี่เขยเราอยู่ห่างจากบ้านเราโดยขับรถประมาณ 30 นาที พี่สาวพี่เขยเราเลือกอยู่บ้านแม่เพราะ สะดวกในการเดินทางไปทำงานของพี่เขยและสบายกว่าไปอยู่บ้านพี่เขย ซึ่งแรกๆที่อยู่ด้วยก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่คนเราพออยู่ด้วยกันทุกวันมันก็มีปัญหา เป็นปัญหาแม่ลูกทั่วไป เรื่องการใช้ชีวิต การทำงานบ้าน ค่าใช้จ่ายในบ้าน แต่ปัญหาล่าสุดที่เรารับรู้มาคือ พี่สาวพี่เขยเค้าพาพ่อแม่พี่น้องบ้านพี่เขยไปเที่ยวค้างคืน แม่เราตอนแรกก็ดูปกติดี มาพูดกับเราว่าไม่ได้อยากไปด้วย เพราะไม่ค่อยสบาย (แต่พี่สาวเราตั้งใจไม่ขวนแม่นะคะ เพราะตั้งใจพาครอบครัวพี่เขยไปเที่ยว เพราะเรากับแม่และพี่สาวพี่เขยไปเที่ยวเหนือกันมาแล้วเมื่อต้นปี) เราเข้าใจว่าเออคงไม่มีอะไร พอวันที่บ้านนู้นเค้าเที่ยวเสร็จ แม่โทรมาคุยกับเรามาถามคำถามกับเราว่าถ้าแม่ไปกับเค้าด้วย เค้าจะรู้สึกยังไง เราเลยให้เรารู้ว่าแม่น้อยใจ เราก็อธิบายไปว่าเออ เราไปเที่ยวเหนือกันมาแล้ว พี่เขยเค้าคงอยากจะพาครอบครัวเค้าไปเที่ยวบ้าง แบบไปกันเฉพาะบ้านเค้า เที่ยวกันสนุกกันในแบบของเค้า แต่แม่เรากลับคิดว่าเค้าไม่อยากชวนแกไปด้วยต่างๆนาๆๆ ซึ่งเราพยายามยกเหตุผลที่ว่า มันเป็นเรื่องปกตินะแม่ ที่เค้าจะไปเที่ยวแบบไม่มีเรา พี่มันก็แต่งงานมีครบครัวไปแล้ว มันก็ต้องให้ความสำคัญกับบ้านนู้นด้วย เราพยายามพูดยกตัวอย่างให้แม่ฟัง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจและประชดกลับมาว่าจะไม่ไปไหนกับพี่เราแล้ว อยู่เหงาๆ จะไปไหนก็ไปคนเดียวไม่ต้องมานั่งรอใคร ซึ่งที่ผ่านมาพี่สาวก็พาไปเที่ยว ไปซื้อของ ไปหาหมอ พาไปนู้นนี้เกือบทุกครั้งที่พาไปได้ แต่แม่ก็ยังมานั่งน้อยใจ ซึ่งเรานับรู้ปัญหาอยู่ตลอดเราเป็นลูกคนเล็กที่ไม่ได้อยู่ที่บ้านเราก็แต่งงานแล้วแต่ยังไม่มีลูก แยกกันอยู่กับบ้านสามีกลับไปหาแม่สามีอาทิตย์ล่ะครั้ง เพราะเราเรียนรู้จากบ้านเราว่ามันเป็นปัญหาเราเลยเลือกที่จะไม่อยู่บ้านสามี เราควรทำยังให้แม่เข้าใจพี่สาวเราดีค่ะ หรือใครเคยมีประสบการณ์เหมือนกันและแก่ได้แล้วช่วยแนะนำเราทีค่ะ