คิดว่าปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของวัฒนธรรมไทย คือ การห้ามแตะต้อง , ห้ามดัดแปลง . ต้องอนุรักษ์เท่านั้น ซึ่งไม่สามารถพัฒนาต่อยอดได้แบบเกาหลีใต้ หรือ ญี่ปุ่น ที่สามารถนำวัฒนธรรมมาเผยแพร่ในระดับโลก

แค่หนังไทยทำเกี่ยวกับศาสนา พระต่อยกัน พระมั่วสีกา ก็ไม่ได้ฉายแล้ว ( ทั้งๆที่โลกความเป็นจริง เห็นอยู่ทุกวัน เหมือนรับความจริงไม่ได้ )

หรือแค่นำชุดนางรำมาแต่งเป็นผี ก็ถูกห้ามฉายจากคนหัวโบราณ ( อนุรักษ์นิยม ) แบบละครนางชฎา 

หรืออาลัวพระเครื่อง ที่เป็นแค่ขนม ยังมีพวกอนุรักษ์นิยมไปตรวจสอบ

ที่ต่อยอดแบบจริงๆจังๆก็น่าจะมีแค่อาหารไทยที่พอไปต่อได้ โดยไม่ค่อยมีดราม่ากันเท่าไหร่

สักวัน ผมเชื่อว่าถ้าทำอย่างนี้ต่อไป ไม่ต่อยอด ไม่พัฒนาก็จะสูญหายไปเอง ไม่ได้สูญหายจากประวัติศาสตร์ แต่สูญหายจากความเสื่อมศรัทธาต่อวัฒนธรรมไทยที่อนุรักษ์นิยมไม่ยอมเปลี่ยนแปลงให้ทันต่อยุคสมัย