ถึงถ้ำฐานทะลุที่ระหว่างพิฆน์พิภพ
แลดาลสถานหลบ      ระงับ
สมเฒ่าสงฆ์ทิฐิถอดสถิตสุตสดับ
เสียงเรียกละโลกลับ   ละวาง
ฐานถ้ำถึงธุระทำสมาธิมุกระจ่าง
สังขารสะท้านช่าง      มิเที่ยง
สงฆ์เฒ่าสมฐิติตั้งผสานพิระเผดียง
ลับโลกละเรียกเสียง   สกล

ในนั่งนิ่งนิรนัยนิทรานิเคราะห์นิมนต์
พันผูกนิมิตพ้น            ไผท
พันผูกเพียงทุมชาติภุชงค์พิเคราะห์พิสัย
กอดกิ่งกระหวัดไม้      สงัด
นิ่งนั่งในวิธุราวิเวกวิเคราะห์วิบัติ
ชีพล้วนภุชงค์รัด         และคลาย
เพียงผูกพันพิธุรา   สงบเพราะเคราะห์สลาย
สิ้นกรรมก็วางวาย       ฉะนั้น

แสงลอดถ้ำทะลุสงฆ์ , ภุชงค์  ธุระถวัลย์
ทิ้งร่างพำนักพลัน       พิสุทธิ์.   ๚ะ๛