คือตอนผมอยู่ป.3 ผมได้แอบชอบเพื่อนคนนึงเธอเป็นเพื่อนที่ดีมากในระดับนึงแต่ตอนนั้นวิธีเข้าหาผู้หญิงของผมคือการเดินไปเล่นไปล้อไปแกล้งผมทำแบบนั้นไปเรื่อยๆ จนวันนึงผมชอบเธอขึ้นมาจริงๆ แต่เธอกลับเกลียดผม ที่ผมคอยแกล้งเธอมาตลอดแล้ววันนึงผมรู้สึกผิดกับเธอมากเพราะผมชอบเธอแล้วและอยากจะขอโทษ แต่ผมกลัวว่าเธอจะไม่ให้อภัยผม ผมเลยไม่ได้ขอโทษเธอไปจนเวลาผ่านไป 3 ปี ( ใน 3 ปีนี้ผมได้พยายามที่จะบอกเธอแล้วแต่คือผมไม่กล้า) ผมนั้นได้จบป.6 ผมจึงต้องย้ายเข้าโรงเรียนใหม่ผมจึงไม่มีโอกาสให้ผมได้ขอโทษเธอ จนเวลาผ่านไปอีก 3 ปี(ใน 3 ปีนี้ผมได้เจอรักใหม่แต่มันก็ไปไม่รอด) ผมได้จบม.3 แล้วผมจึงได้ย้ายไปเรียนสายอาชีพผมจึงได้เจอเธออีกรอบผมรู้สึกดีใจมากเลยครับ แต่ผมก็ไม่กล้าบอกเธออยู่ดีเพราะเราทั้งคู่ได้คุยกันบ้างได้รู้จักกันมากขึ้น จนทำให้เราทั้งคู่เป็นเพื่อนกันพอเป็นเพื่อนกันแล้วผมก็ไม่กล้าที่จะบอกเธอไปอีกเพราะผมกลัวว่าเธอจะไม่รับรักผม จนเวลาผ่านไปอีก 1 ปี( 1 ปีนั้นผมได้เป็นเพื่อนและสนิทกับเธอมากขึ้น) ขึ้นปี 2 หรือปวช.2 มาผมนั้นมีความกล้าที่จะบอกเธอบ้างผมจึงรอโอกาสนั้นที่จะบอกเธอ จนวันนึงผมได้พูดกับเธอไปตรงๆ( ว่า ผมชอบเธอ ) แต่เธอกับบอกกลับผมว่า( มั่วไม่ได้ชอบกูนานขนาดนั้นหรอก ถ้าชอบกูจริงกูก็ต้องรู้บ้างดิ ) ผมเลยไม่รู้จะพูดว่าอะไรกับเธอดี ขอคิดเห็นด้วยนะครับ ผมชอบเธอจริงๆ