เราควรทำยังไงดีถ้าเรายังเรียนไม่จบแต่ไม่อยากอยู่บ้านด้วยปัญหาหลายๆอย่างๆที่ถูกกดดันจากครอบครัวอยู่หลายๆครั้งและสิ่งแวดล้อมต่างๆมันลำบากใจที่จะอยู่มากเลยมันรู้สึกตันรู้สึกดิ่งไปหมดถูกเอาไปเทียบแทบกับคนในทีวีบ้างเปรียบเทียบกับคนแถวบ้านบ้างบอกก่อนนะคะว่าไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่เพราะพ่อกับแม่แยกทางกันเลยต้องจำใจอยู่เพราะน่าจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายจริงๆแต่พออยู่กลับไม่มีความสุขเลยทั้งโดนท้วงบุญคุณโดนตำหนิแทบทุกเรื่องและเวลาเขาไปทะเลาะกับใครมาก็จะมาลงที่เราตลอดถ้าไม่พอใจใครก็จะมาลงที่เรามาแควะเราขุดเรื่องมาด่าตลอดชอบไล่ให้ไปตายและไหนจะบอกว่าเลี้ยงหมายังดีกว่าบ้าง ซึ่งที่กล่าวมาเป็นแค่ส่วนหนึ่งซึ่งมันอาจะแค่เรื่องเล็กๆสำหรับหลายๆคนแต่มันทำร้ายจิตใจเรามากๆเราโดนมาแบบนี้3-4ปีเต็มๆเคยคิดอยากหนีแต่ก็ทำไม่ได้เพราะยังไม่มีงานไม่มีเงินแต่ก็ไม่อยากทนอยู่มันเหนื่อยมันกดดันทุกอย่างเหตุเกิดเพราะเรื่องแค่ที่บ้างครั้งเรากลับมาจากโรงเรียนและก็เหนื่อยกับการเรียนมากๆและกลับมาจากบ้านก็16:00-17:00แล้วไหนจะการบ้านอะไรอีกแต่เรามาถึงเราก็คอยถามสารทุกตลอดไหนจะถามเรื่องมีอะไรให้ช่วยใหม่และพอเขาบอกไม่มีเราก็มาอยู่ในห้องอยู่มันมุมของตัวเองเพราะเราไม่มีห้องส่วนตัวจึงต้องนอนกับเขาซึ่งเราอัดอึดมากๆเราอายุ15-16ซึ่งเราก็อยากจะมีเวลาส่วนตัวบ้างและเรามักจะทนไม่ไหวกับคำพูดของเขาที่มาฟาดพึ่งถึงพ่อและแม่ของเราเรายิ่งรู้สึกแย่ที่เป็นต้นเหตุสำหรับเรื่องที่ทะเลาะถึงไม่ไหวเราจะเป็นต้นเหตุหรือไม่ก็ตามซึ่งเราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงต่อดีเราไม่มีที่ไปแล้วจริงๆเรียนก็ยังไม่จบรู้สึกตันมากเลยควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีเราไม่ชอบเลยเรากลัวใจตัวเองกลัวว่ามันจะทำเรื่องที่มันไม่ควรทำกลัวว่ามันจะทำเหมือนที่ตัวเองคิดอยู่ทุกๆวัน