วันที่เราคิดจะเลิกขาด 
ช่วงชีวิตรักของเรา ช่วงเรามันหวาน กลางๆมันขม ตอนกลับมารักมันหวาน แต่มีปัญหาเยอะ ปัญหาของเราเอง 
-ช่วงแรก น้ำต้มผักก้ยังว่าหวาน อะไรก้ตามใจหมด จะไปกินอะไร ไปเที่ยวที่ไหนตามใจทุกอย่าง
-ตอนกลาง ขมปนหวาน เราไม่มีงานทำ เพราะขายของกะเขา เขาบอกขายได้ก้เอาทุนมาหมุน ให้โอนให้เขาทั้งหมดเพื่อจะไเ้ด้มาหมุนขายต่อ สุดท้ายเขาไม่ให้เราเลย แต่ก้ยังดี เขาเลี้ยงเราไว้ ข้าว น้ำ ซื้อมาให้กินด้วยทุกมื้อ แลกกะการอยู่แบบนี้ ทนเขาบ่น หงุดหงิด อะไรเราก้ผิด ทำไรไม่พอดีก้ผิด ทุกอย่าง เราร้องไห้ทุกอาทิตย์ 3 วันดี 4 วันไข้ และทำงานบ้านทุกอย่างให้เขา ส่วนมีอะไรโทรไประบายกับเพื่อนรักตลอดจนเขาเอืมระอา บอกแม่ไม่ได้ เพราะมาอยู่ด้วยกันไม่ได้บอกใคร ต้องทนอยู่ 
สุดทนกะตอนกลาง* วันนั้นเราแคปรูปเพื่อนที่มำงาน เห็นว่าเขาสวยดี  อยากมีอินสไปเรชั่นในการเเต่งตัว เที่ยว แต่เขาไม่เข้าใจ มาเห็นโทรสัพเรา บอกง่าไปเอารูปคนอื่น แคปรูปคนอื่นมาทำไม ส่วนเราอธิบาย เขาไม่เข้าใจ ร้ายที่สุดคือบอกว่าเราทำตัวเหมือนมิจฉาชีพ คือกูแคปแคปรูปใา เหมือนดารา เนตไอดอลคนอื่นทั่วไป กูเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว และโทสับกูกูมิสิทธิ์ทำอะไรก่ได้ไหม คือกูจะไม่มีอิสระแม้กระทั่งโทรสับตัวเองเลยหรอ เกินไปนะ วันนี้ไม่ยอม ทะเลาะกัน เขาก้โยนความผิดว่า ยังไงกูก้ผิด เราเสียใจขั้นสุด ร้องไห้ไม่หยุด เสียใจ อะไร กูทำอะไรก่ผิด ร้องจนปวดหัว ตาปวด  นางก้ไม่ยอมง้อ ปล่อยเราร้องไห้ไป สุดท้ายอะไรเราก่ผิด ผิดทุกอย่างที่งเขาบอกว่าผิด เขาเอาตัวเองเปนศูย์นกลางทุกอย่าง ยังไงเขาก้เถึยง เอาเรื่องนั่นนี่มาผสมกัน บังคับให้เราผิด ทั้งที่มันคืออสระของเรา ตอนดึกนางก้บอกว่า เป็นอะไร เราก้บอกว่าปวดหัว นางก้เลยสั่งโจ็กมาให้กิน สุดท้ายเรามองหน้าเขาเราอดเสียใจไม่ได้ น้ำตาเลยไหมออกมาอีก  
นางก้บอกให้หยุดร้อง แต่น้ำตามันไม่ยอมหยุดไหล สุดท้ายเขาบอกว่าพยายามที่สุดแล้วนะ พยายามที่สุดในความเข้าใจ คืออาจตะอดทน ไม่ทำร้ายเรา อาจจะอดทนไม่โวยวายมากกว่านี้ที่เราไม่ยอมหยุดร้องไห้ สุดท้ายโจ้กที่สั่งมาให้เรากินตอนแรก ก้มาถึงนางลงไปเอา มาวางไว้ที่โต้ะเกมของนาง ไม่พูดอะไรต่อ ส่วนเราไปนอนที่เตียง เห็นเจาโยนวางไว้ไม่พูดจาอะไรอีก และเขาก้นั่งเล่นคอมที่โต้ะเกมต่อ ไม่สนใจเราที่นอนที่เตียง เราเสียใจมาก ทั้งๆที่เขาไม่รุ้จัก ปช ที่เราแคปรูปมาด้วยซ้ำ และทำให้เราทะเลาะกันหนักขนาดนี้ เราหลับไป นอนร้องไห้จนหลับ ตื่นมาเขาหลับที่โต้ะคอม ***เราหิวมาก เงินใน บช ก้ไม่มี คือตอนขายของกะเขา เราขอเขามาใช้เรื่อยๆ แต่ไม่มาก ใช้จนหมดจึงขอเขาอีก วันนั้นเราไม่มีเวินติดบัญชีพอที่จะซื้อของกินเลย ถ้าไม่ขอเขา เราไม่ค้องการขอเขา เพราะเขาทำแบบนั้นกะเรา ข้าว ของกินในตู้เย็นก้ไม่มีเพราะเขาไม่ยอมซื้อเข้าตู้เย็น เหมือนเราเป็นลูกไก่ในกำมือ อยากอยู่เพราะเขาอยากให้รอด เราหิว เราไม่มีเงิน เราหม่มีที่พึ่ง เราเลยคอลไลน์หาน้องสาว ร้องไห้ อาสาวเลยมาเห็น อาเลยถามว่าเป็นอะไร เราบอกว่าไม่มีเงิน เราหิวข้าว เราบอกว่าออกจากแฟนไม่ได้ เพราะไม่มีเงินพอที่จะไป อาเลยให้ยืมเงิน 30,00 บาทเพื่อมากินข้าว เพื่อหา ร่อยู่ใหม่  และเลิกกับผู้ชายคนนี้ เราเลยตกลงเลิกคบกับเขา รับปากอา เดร่ะเราตัดสินใจแน่แน่แล้วว่าถ้ามีโอกาส เราไปแน่ เราเลิกแน่ หลังจากอาโอนเงินให้เราก้กลับมานอนที่เตียง เช็ดคราวน้ำตา ความเสียใจออกให้หมด ตื่นเช้ามา เราแต่งตัวแกล้งออกไปทำงาน ตอนนั้นเราเพิ่งได้งานประจำพอดี ตื่นมานางก้ยังนอนที่โต้ะคอมของนางไม่พูดไม่จาอะไรกับเราอีก วันนั้นเราจำได้แม่น วัน วัน5ธค65 เราไปเช่าห้องใหม่ภายในวันนั้นแบบกะทันกะเอเจ้น เราคิดเพียงว่าจะไม่อยู่กับเขาแล้วแม้แต่คืนเดียว เราจอแค่เพียงมีห้องให้เรานอน เราเลยตัดสินใจไปแบบกะทันหันแบบนั้นเลย โดยที่ไม่ดูห้อง เลขห้อง ตึกที่พักดีๆ ที่จริงแล้วที่พักมันก้ดีในตอนกลางวัน ส่วนตอนกลางคืนจะน่ากลัวหน่อยเพราะเป็นห้องสุดท้ายของชั้น คือมันต้องเดินจากลิฟไปไกล จนสุดทาง ของตึก ห้องสุดท้ายของชั้น แต่ในตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมากๆที่ได้ห้องแล้ว ไม่ได้คืดอะไร ห้องเป็นห้องเปล่า ไม่มีอะไรเลย ********* ราคา3,700บาท  ต่อมา ได้ห้องเราก้กลับไปหานางค่ำ สัก2ทุ่ม เพราะได้อยากเข้าห้องนาง เรากลับมาเก็บเสื้อผ้า แต่นางไม่ให้เราไป ขอโทษเรา ขอโอกาสครั้งสุดท้าย เอามีกมาจี้ตัวเอง และไล่เราบอกว่า อยากอยู่คนเดียว บอกว่าไม่อยากอยู่ รีบๆออกไป ไม่ต้องมาเจอกันอีก  บอกว่าถ้าจะไป ไปตอนนี้ คือกูจะไปได้ไง ของกูเต็มห้องเนี่ย มีแต่ของสำคัญ กูต้องเก็บของก่อน เรารีบเกบของนางก้เร่งๆๆๆ นางถือมีด เราก้กลัวนางทำอะไรเรา ทั้งเราอยากเก็บของ กรอบรูปแม่ ของสำคัญ เสทื้อผ้า ของส่วนตัวเราเยอะมาก เก็บไม่ทัน สุดท้ายนางก้จะกินน้ำนาล้างห้องน้ำ สุดท้ายเราใจอ่อนบอกว่าจะไม่ไปไหนแล้ว ยอกว่าไม่เบอกกัน ทุกอย่างมันบีบบังคับเราไปหมด ทั่งความดึก ตอนนั้นเลยมาถึงเที่ยงคืน เจากดดัน เอามีดมาขู่ ขู่ขฆ่าตัวตาย เร่งเราเก็บของ เรรเก็บไม่ทัน บอกว่ารีบๆไป เอาอะไรไปได้ ก้เอาไปเท่านั้น ไม่ต้องเอาหมด ไม่ต้องมาเจอกันอีก สุดท้ายเลยไม่ได้เลิก ความใจอ่อน ทุกอน่างบีบบังคับให้พูดว่าไม่เลิก และคิดว่าวันอื่นค่อยทะยอนของออกมา และเราลนลาน เรื่องที่อาโอนเงินให้เลยจะโอนไปอีก บชที่นางไม่รู้รหัสเข้าแอป แต่เราดันโอนเงินผิดบช ไป บช ใครก้ไม่รู้ เราลนลาน สุดท้ายนางรู้ และพสไปเดินเรื่องกะ ธนาคาร และทางตำรวจ เรื่องที่ว่าตะเลิก เลยเป็นบุญคุณกัน เรื่องที่ว่านางช่วยให้เราเอาเงินที่โอนผิดไปกลับมาได้ โอนผิดไปเป็นหมื่นเดชะบุญที่ได้คืน ส่วนนางก้ไปพูดกะแม่นาง และบอกแม่ว่าเราโอนเงินผิดบช แม่นางเปนห่วง โอนเงินให้เราจำนวนที่โอนผิด เนื่องจากว่า นางโกหกแม่ว่าเราเอาเงินไปผ่าตัดแม่เรา ก้เลยเป็นเรื่องที่นางอ้างบุญคุณ บอกว่าแม่นางรักเรา ทำให้เราสบายใจที่จะคบต่อ *** ธนาคารโอนเงินคืนเรา จากที่เราแจ้งเรื่องไว้ เราก้ไม่ได้ใช้เงินแม่นาง เราโอนคืนนางทีนทีที่ธนาคารโอนส่วนที่เราโอนผิด ส่วนเงินแม่นางเราไม่สบายใจ ก้ไม่ใช้ ถึงเวลาธนาคารโอนเงินเรามา เราก้โอนให้นางคืนแม่นางเลย ***** นี่แหละนางก้เลยอ้างสิ่งดีๆที่ทำให้เรา ไม่ให้เราเลิกได้ง่ายๆ เรื่องบุญคุณนั่นร่  เรื่องราวมากมายเกิดขึ้น และทำให้เรายังคาราคาซังกันและยังไม่เลิกเด็ดขาด
-ตอนกลับมารักกัน มันหวาน ซ่อนความเจ็บ*วันที่เขาจอคืนดี เขาสัญญาว่าจะไม่ทำให้เราเสียใจ ร้องไห้อีก ***
ตอนกลีบมาคราวนี้ มันก้ดี เราอยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจ เขาไม่ทำให้เราเสียใจร้องไห้เลย หยอกล่อกันทุกวัน ไม่มีเรื่องชวนทะเลาะ ในระยะ 3 เดือนที่ผ่านมา เราก้ดีใจอยู่ลึกๆว่า เขาอาจตะดีขึ้น และไม่ทำให้เราเสียใจ และมันก้ไท่ใช่อย่างนั้นซะทีเดียว เขาให้ความสบายใจเฉพาะเรื่องที่ไม่ทำให้เราร้องไห้  ไม่หวุดหงิด โทษเราผิดอะไรอีกมากมาย เราอารมดีขึ้น เพราะไม่ได้ร้องไห้ แค่เขากลับมาโฟกัสที่การเบ่นเกม ซื้อจอคอมใหม่ ซื้อเกมบ่อย งานบ้านไม่ข่วยอะไรเลย เราทำคนเดียวทั้งหมด เหมือนเราเป็นคนใช้ หาข้าวหาน้ำให้กิน ทุกอย่าง บลาๆ  *ส่วนเรามีงานประจำทำ  แต่งานไม่ราบรื่น มีปัญหา งานปัญหาเยอะ เพราะเป็นงานที่ดูแลคน เราทนไม่ไหว เราอดทนทำมาได้2เดือน เราก้ออก เราเลยคิดว่าคงจะดีถ้าได้ไปเรียนเพิ่ม เลยคุยกะนางว่าจะเรียรเพิ่ม ตามที่นางสัญญาไว้ตอนที่คบกันง่าจะซัพพอตเราเรื่องค่าใช้จ่ายในการเรียนตามที่สัญญา อราเลยทวงสัญญา นางก้แอบเคือง แต่เราไม่สนใจ นางมีเงินซื้อเกม ซื้อคอม ซื้อทุกอย่างที่อย่กได้ แค่นางลืม และแกบ้งลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับเรา*** เราเลยไปเรียนหลังจากที่เราออกจากงานประจำ ชาวงเวลาเรียนกินเวลาเป็นเดือนกว่า เงินเก็บเราเริ่มร่อยหร่อ ทั้งเราเอามาลงทุนขายของของเราเอง แต่มันขาดทุน 2 ครั้ง** จนตอนนี้เราก้เหลือเงินเก็บไม่กี่พัน ซึ่งนางก้รู้ดีเพราะคุยกะนางตลอด *****จนถึงตอนนี้เราเรียนใกล้จบ แต่ไม่ค่อยมีเงิน เพราะกลัวเงินเก็บร่อยหรอจนหมด ***เราอยากทำงาน หาเงินเหมือนเดิม อยากรีบทำงานจ่ายค่าห้องเปล่านั้น *^^ เราจะบอกว่าการเดินทางไปเรียนในห้าง มันค่าใช้จ่ายเยอะ ค่าเดินทางวิน ไป _กลับ ค่าอาหารเช้า กลางวัน เย็น ****
******และเเล้ววันนี้ก้มาถึง นางบ่นที่เราไม่หุงข้าวกินที่ห้อง ซึ่งตอนนี้นมันดึกมากๆแล้ว เราเหน่อยไม่อยากหุงข้าว และอาหารในตู้เย็นก้ไม่ค่อยมี จะให้เราทำไง เราก้ต้องสั่งซื้อกิน *** นางบ่น ทำไมไม่หุงข้าวกิน เราอธิบาย มันดึก วันนี้เหนื่อย อยากพัก ไม่อยากทำอะไร เลยอยากสั่งมากิน นางก็โมโห เทอใช้เงินเหมือนคนมีตังเลยนะ คราวหน้าเค้าจะไม่ซื้อข้าวไว้ติดห้องแล้ว ไม่ค้องกินข้าวเค้าแล้ว **^ เป้นคำพูดประชนประชัน ทั้งที่เราก้อธิบายเหตุผลไปแล้ว***เราก้แอบเสียใจนะ เอาอีกแล้วหรอ คือจะไม่ให้กูสั่งกิน ทั้งที่กูหิว กูอยากกินแบบด่วนๆ กูไม่อยากรอเสียเวลาหุงข้าว มีนดึกเที่ยงคืนแล้วโว้ยยยยย ***
**^เอาอีกแล้วหรอ ตอนที่กูไม่ค่อยมีเงิน ก้ทำแบบเดิมเหมือนวันนั้น นิสัยเดิมๆ ไม่ฟังเหตุผลคนอื่น   กูเสียใจว่ะ *** ตอนกูไม่มีเงิน กูไม่มีทางไปใข่ปะ เลยจะทำแบบเดิมกะกู ให้กูเป็นไก่ในกำมืออีก *** คนเดิมๆ นิสัยเดิมๆแก้ไม่หาย ยิ่งตอนกูไม่มียิ่งดูเบียด ดูแคลนกู ดูถูกกู ไม่ฟังเหตุผล เอาแต่ความคิดตัวเอง ประชดประชัน ทั้งที่กูพยายามเลี่ยงไม่ทะเลาะ ***กูเหนื่อย พอแล้วได้มั้ย คนเดิมๆ นิสัยเดิมๆเนี๊ยยยย กูเบื่อ**^ กูจะมีชตากรรมเหมือนวันที่กูไม่มีเงินสักบาทติด บช ไม่ได้ วันที่มันไม่มีอะไรไว้ในตู้เย็นเลย จนกูไม่มีจ้าวกินไม่ได้ ทั้งที่กูบอกและบ่นบแกมันว่า ไม่มีอะไรแล้วในตู้เย็น จนกูต้องทนหิว ต้องเวทนาตัวเองไม่ได้ **** วันนี้มันทำอีกแล้ว เราขอเงินมันลงไป7-11 มันบอกไม่ให้ ห้ามเอาโทศัพมันไปไหน มันไม่ให้ ****