เรื่องมีอยู่ว่า ผมไปวิ่งงานกลับมาบ้านที่ทำทุกวันนี่ล่ะครับ ผมหิวข้าวแล้วขอให้แฟนผมทำให้(กระเพราขาหมู) ซึ่งนางทำหน้าไม่พอใจ(เนื่องจากนางดูซีรี่ย์อยู่) แล้วนางก็บอกให้เราโทรหารุ่นน้องให้มาส่ง (ในใจก็คิดว่าจะไปเดือดร้อนคนอื่นทำไมว่ะ) ผมก็ประชดกลับด้วยการบอกว่าผมจะไปซัอเอง แต่พอดีเพื่อนผมมันจะเข้ามาหาพอดีผมเลยฝากมันซื้อขาหมู พอมาถึงผมก็ประชดกับอีกว่าเดี๋ยวผัดกินเอง มาสอนให้หน่อย(ในใจก็คิดว่าเอาว่ะสอนกูทำเลยกูจะได้ทำเป็นไม่ต้องไปเดือดร้อนนางอีก) แล้วจะนั้นนางก็บอกว่า เธออีโก้สูงว่ะ จะนั้นผมก็โมโห นางก็บ่นๆว่าใครมันจะดีเท่ากูว่ะประมาณนี้ ด้วยความโมโหผมเลยประชดกลับว่า ถ้าพูดไปกลัวจะรับไม่ได้ จากนั้นนางก็ว่าก็กลับไปหามัน (เรื่องมันบานปลายตรงนี้แหละครับ) ผมก็โมโหด้วยความเหนื่อยจากงานบวกกับหิวข้าวมากๆ ผมเลยระเบิดอารมณ์โดยการทุ่มเก้าอี้ แล้วก็โวยวาย จากนั้นนางก็ปลุกปั่นอารมณ์ผมด้วยการ ทำหน้าทำตาแบบละครไทยอ่ะครับ แล้วก็บอกทำไมจะทำกูหรอ ก็เอาดี้ ทำดิ ทำกูเลย ทำดิๆๆๆ พูดแบบนี้ซ้ำๆพร้อมกับหน้าตาที่แบบปลุกปั่นอ่ะครับ จนผมเก็บอารมณ์ไม่จิกหัวนาง แล้วก็กระทืบ แล้วก็เตะ แล้วจะเอามีดมาแทงนาง (ในใจไม่ได้คิดจะแทงจริงๆนะครับ แค่เอามาขู่) ซึ้งผมรู้ดีเลยครับว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดมากๆ นางก็ร้องไห้ ผมก็ยังไม่จบครับ บ้าเลยครับทีนี้ ผมก็ถามนางอีกว่ามันยากนักหรอแค่สอนทำกับข้าวนี้ จนนางต้องขอโทษผม จากนั้นนางก็ไปอาบน้ำ นางก็มาบอกกับผมว่านางจะกลับบ้าน ผมเลยขอให้นางอยู่ ขอโทษนาง พยามทำดี แต่ลึกๆในใจผมก็รู้ดีครับว่ามันจะไม่เหมือนเดิม ผมอยากรู้ครับว่าผมควรปล่อยนางไปไหม ผมก็รู้สึกเสียใจมากๆกับการกระทำของผม ซึ่งแม้นางอาจให้อภัยแต่ผมเหมือนให้อภัยตัวเองไม่ได้อ่ะครับยังไงมันก็ติดอยู่ในใจ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงก็เหตุการที่ผมเจอครับ ผมเหมือนหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลยครับ รักเค้าก็รักไม่อยากเสียเค้า แต่อีกใจนึกก็คิดว่าเราควรปล่อยนางไปเจอคนที่ดีกว่า