เรามีเพื่อนไม่กี่คนหรอกค่ะ สนิทจริงๆตอนนี้น่าจะ1-2คนนับหัวได้ เพื่อนช่วงม.ต้นยอมรับว่านิสัยดีมากรับความติ๊งต๊องเราได้ ตอนนี้แอบเสียใจที่ไม่ได้คุยกันแล้ว เพื่อนสนิทคนปัจจุบันก็ดีค่ะ แต่เขาเป็นตัวเองมากไป อาจเพราะเราอยู่ห้องเดียวกันนอนด้วยกันใช้ชีวิตด้วยกันนานเข้า เขาเริ่มเอาเปรียบและรังแก รังแกที่ว่าไม่ใช่ตบตีแต่จะออกไปทางด่าทอเอาตัวเองเป็นหลักเป็นศูนย์กลางของคนทั้งโลก มีนิสัยแอบบูลลี่ด้วยค่ะ ส่วนตัวไม่ค่อยชอบด้วยเพราะเข้าใจว่าการโดนบูลลี่ "ไม่ใช่เรื่องตลก" เราเริ่มทนกับนิสัยของเขาไม่ได้ และรุ้สึกเสียใจทุกครั้งที่ต้องมารองรับอารมณ์พอจะรู้นะคะว่าเขาโดนเอาใจมาตลอดอยากได้ได้ไม่เคยลำบากดิ้นรนในการเข้าหาคนอื่นเพราะเขาเป็นคนสวยค่ะ คนจึงเข้าหาและทำดีด้วยโดยไม่พยายามอะไร เคยบอกเขาแล้วววนะคะเรื่องด่าเกินเหตุด่าเหมือนไม่ใช่เพื่อน แต่เลือกที่จะเก็บฟรอมเสียใจค่ะที่เลือกเพื่อนผิด ทนเท่าที่จะทน...ดีกับทุกคนแต่ร้ายกับเรา เราก็คนน้อ