เรื่องของเรื่องคือ ที่บ้านแฟนเลี้ยงน้องหมา 3 ตัว เป็นหมาพันธุ์ไทยค่ะ
ทีนี้ เราอยู่ปทุม สิ้นเดือนกะว่าจะขับรถไปหาแฟนที่เชียงใหม่ แต่เผอิญว่าช่วงนั้นแม่แฟนจะลงมาชลบุรี ถ้าเราไปช่วงนั้นแฟนจะอยู่บ้านคนเดียวเพื่อเลี้ยงน้อง เราก็เลยต้องรีบไปไวขึ้น เพื่อที่จะได้มีคนอยู่บ้านดูน้อง เผื่อเราไปข้างนอกกับแฟน
แต่มาวันนี้แฟนบอกว่า ถ้าเราไปเชียงใหม่อยากพาไปน้ำตก แต่ว่าคงพีไปไม่ได้ เพราะไม่อยากทิ้งน้องหมาไว้ที่บ้าน เราก็อึ้งไปแปบหนึ่ง เราก็อธิบายไปว่า เราไม่ได้ทิ้งน้องหมาทั้งสันนะ เราไปช่วงสายๆก็ได้ อาจจะเสียเวลาประมาณครึ่งวัน แล้วก็กลับ ไม่ได้นอนค้างที่อื่น  แต่แฟนบอกว่าไม่ได้ เพราะถ้าไปก็ต้องทิ้งน้องไว้ที่บ้าน แต่ทั้งๆที่บ้านก็ยังมีแม่แฟนอยู่ อต่เขาก็ไม่ยอม ทีนี้ทะเลาะกันยกใหญ่เลย
ส่วนตัวเราเองก็เคยเลี้ยงน้องหมา แต่เรารู้สึกว่าการทำแบบนี้มันเกินไป เรายอมลางานมา ยอมกลับไวขึ้นเพื่อให้มีคนอยู่ที่บ้าน แต่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ 
เขาไม่เคยเอ่ยป่กถามเราซักคำ ว่าขับรถไหวไหม อันตรายรึป่าว มีแต่ห่วงว่าหมาจะอยู่ยังไง จะทิ้งน้องไม่ได้นะ บลาๆ แต่ไม่เคยห่วงเราเลย
แม้กระทั่งแบบตะให้แฟนไปส่งที่บ้านลำปาง แฟนก็ไม่ไป เพราะไม่อยากทิ้งน้องหมาไว้ แต่สันที่ให้ไปส่ง แม่เเฟนก็ยังอยู่บ้าน 
เราเลยรู้สึกน้อยใจมากๆ ว่า ทำไมเรารู้สึกไม่สำคัญกับเขาเลย ต่างจากหมาของเขา
เราเข้าใจว่าหมาดูแลตัวเองไม่ได้ แต่เขาก็แบ่งความสำคัญได้ไม่เท่ากันกับคน 
หรือเราเองที่ไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้