เรื่องนี้ค่อนข้างยาวหน่อยค่ะ เพราะมันก็ป่วยร่วมๆ10กว่าปีแล้ว 
ก่อนแม่จะเริ่มป่วยตอนนั้นเราอายุประมาณ10-11ขวบแม่เราก็ปกติเหมือนคนทั่วไปทำงานไปเลี้ยงลูกไปอยู่กับลูกรวม4คน ไม่ได้จ้างพี่เลี้ยงเพราะอยากประหยัด แม่เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะทำแต่งานและเป็นคนตจว.ด้วยเลยไม่ค่อยไปไหนมาไหน เป็นเจ้าของกิจการค่อนรายได้ค่อนข้างดี ส่วนพ่อก็ทำงานอยู่ที่อื่นกลับบ้านทุกครั้งที่มีโอกาส
แม่ค่อนข้างทะเลาะกับญาติพี่น้องของพ่อบ่อย แม่จะชอบเล่าให้ฟังว่าคนนั้นคนนี้มมาทำนู่นทำนี่ไม่ดีให้เราบ่อย
ปีนั้นเราเริ่มจบจากชั้นประถม เหมือนดวงซวย แม่โดนโกงเงินค่าของร่วม3แสนบาทไปแจ้งความตำรวจไม่รับแจ้ง ตำรวจไม่ตามให้แม้หลักฐานจะครบ แค่ลงบันทึกประจำวัน แล้วโดนรถชนเจ็บหนักอีก โดนคนมาขโมยของ โดนคนปาขวดแก้วเข้ามาในบ้านแตกบาดขาเราเลย มีเรื่องทำร้ายร่างกายเหตุเกิดจากเขามาจอดรถหน้าบ้านเราเรื่องนี้เกิดหลายครั้งแต่ครั้งนี้หนักจนขึ้นศาล แล้วที่แปลกอีกคือวันหนึ่งแม่ก้พูดเรื่องผีสางเรื่องความเชื่อบอกมีคนเอาบาตรแตกมาโยนใส่หลังคาบ้านเรา มีผียืนบนหลังคา ในห้องใต้หลังคามีคนซ่อนมีอะไรแปลกอยู่ในห้องใต้หลังคา
แล้ววันหนึ่งแม่เราก้เริ่มว่าคนที่เคยมีเรื่องทะเลาะกัน เริ่มจากพูดน้อยๆจนยาวพูดได้ทั้งวันทำงานไปด่าไปกระแนะกระแหน่ทุกวัน เริ่มด่าดังขึ้นทุกวันๆพูดคุยอยู่คนเดียว จนบ้างครั้งคนที่บ้านตรงข้ามเขาได้ยินก็โมโหมาด่าคืนบ้าง(ก็ด่าเขาทุกวันๆใครจะทนมันเป็นปกติของคนที่จะตอบโต้เมื่อถูกด่าหล่ะ)
แล้วปีนั้นพ่อก็เลิกกับแม่ เราคิดว่าย้ายออกจากที่นั้นอาจจะดีขึ้น

แต่ไม่เลย แม่ยังเหมือนเดิมค่ะ ด่าคนทุกวันพ่อตัวเองญาติพี่น้องตัวเองขุดมาด่าสารพัดที่จะหามาด่าไม่มีอะไรให้ด่าก้หาด่าจนได้ ง่ายๆคือคนรอบข้างไม่มีใครดีเลย แล้วนั้นรวมถึงเรากับน้องเราด้วย แม่จะหาว่าเรารวมหัวกับคนอื่นมาหาเรื่องเขาตลอด เรากับน้องทนอยู่กับแม่เพราะตามกฎหมายอีก
เพราะถ้าเราไปอยู่กับพ่อแม่ก้จะไปฟ้องศาลนู่นนี่นั้นอีกยาว เลยทำได้แค่ทน และตั้งแต่ย้ายมาเราไม่เคยมีความสุขเลยแม่ทำงานไม่ได้เพราะไปหางานทำก็อาการเดิม เริ่มนั่งด่าคนต่อเขาก็ไล่ออก เป็นฟรีแลนท์ตจว.ก็คือหางานยากมาก เราไม่มีกระทั่งเงินจะจ่ายค่ารถไปโรงเรียนดีที่คุณป้าคนขับรถแกใจดีเข้าใจว่าแม่เป็นแบบนี้ อาจจะเพราะป้าเราคงเราเล่าให้ป้าขับรถฟังหล่ะว่าแม่เป็นแบบนี้ๆ แกเลยสงสารเรา3ปีจนจบม.3ป้าแทบไม่ทวงค่ารถเราและน้องเลย(ตอนนี้จ่ายให้หมดแล้ว)
ส่วนค่าข้าวค่าขนมนี่อดอยากปากแห้งมากค่าาา ดีที่รร.วัดมีข้าวกินฟรี บางทีเพื่อนก็สงสารให้ตังเราบ้าง เรายังขนาดนี้น้องจะขนาดไหน เป็นช่วงชีวิตที่ทรหดอายุ13ไปทำงานได้ค่าแรงวันละ50บาททั้งที่ทำงานเท่าผู้ใหญ่เริ่มงานพร้อมกับพร้อมทำทุกอย่างเหมือนคนอื่น เขาบอกเราเป็นเด็กแต่เราทนทำเพราะอยากได้เงินกินข้าว
หลังจบ ม.3 เราเปลี่ยนที่เรียนไปเรียนวิทลัย ช่วงนี้หล่ะค่ะเริ่มคิดได้เยอะขึ้น ความคิดมันขยับขยาย เรากู้กยศ.เลย นั้นหล่ะค่ะคนค้ำไม่พ้นแม่แน่นอนกู้มาต้องใช้จ่ายในบ้านเมื่อในบ้านไม่มี เรานี้หล่ะเดอะแบก และเราก็ทำให้แม่เงียบได้สำเร็จครั้งแรก ด้วยการ -แม่หนูให้ตังค์ค่ะ -แม่ไปห้างซื้อของกัน แม่เลิกด่าคนรอบข้างอยู่2-3วัน  และเราก็เริ่มมีเรื่องเงินเข้ามาให้ทะเลาะเพิ่ม ทะเลาะเรื่องใหม่บ้างเดี๋ยวเบื่อ-*-  ทุกครั้งที่เราไม่ได้ให้ตังค์ต้องการเก็บไว้เผื่อมีเรื่องต้องใช้ฉุกเฉิน แม่ไม่ได้ตังค์ แม่จะเอาเรื่องค้ำมาพูดไม่มีปัญญาใช้หนี้หรอก เดี๋ยวเขาก็มาเอาที่กู ด่าทวงเงินเก่า ทวงหนี้ชีวิตที่ให้เกิด พอให้ตังค์เงียบ บ่อยครั้งที่พอเราจะไปอยู่หอแม่ตีเราบอกปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ไอ้ลูกเนรคุณ ไอ้นู่นนี่ไอ้นี่จำได้ทุกคำพูดวนอยู่ในหัวสารพัดคำด่าของลูกไม่รักดี เพราะแกพูดซ้ำคำเดิมๆ  ทุกครั้งทะเลาะ1ครั้ง ด่าเช้าเย็นไป7-8วันกลางคืนตี3ยังลุกมาด่า ข้อดีคือแม่ด่าแต่เราไม่ด่าคนอื่น ข้อเสียประสาทจะรับประทาน

ลองนึกถึงสภาพที่ตื่นมาได้ยินเสียงคนด่าทุกวันๆไม่มีวันหยุดดูค่ะ เหมือนฟังเพลงที่ไม่ชอบเปิดซ้ำไปมาแม้จะใส่หูฟังยังได้ยินเสียงแว่วมาในหู ทุลักทุเลจะฆ่าตัวตายหลายรอบมาก เรียนก็เครียด ไปไหนก็ไม่ได้ไม่มีที่ให้ไป แม่ไม่ให้ขับรถทุกวันนี้ยังขับรถไม่เป็นเลย อยู่ในชีวิตที่เหมือนดดนกักขังไว้ ห้ามออกจากบ้านนานเกินห้ามเที่ยวห้ามค้างบ้านเพื่อนไปไหนเอาแม่ไปด้วย และเอาแม่ไปก็ไม่พ้นไปนั่งด่าคนตรงนั้นอีก

ณ บัจจุบันนี้เราเรียนจบแล้วทำงาน และมีแฟนแล้ว เราออกมาทำงานที่กทม.มาอยู่กับพ่อจนได้สำเร็จ อ่าาาา อริสระที่ใฝ่หา โบยปีกไปค่าาาา...แต่แม่ยังคงอยู่กับเราเสมอ แม่ฉันเริ่มมีโซเชียลล เฟสบุ๊ค และไลน์ ค่ะ ทุกท่านที่อ่านมาถึงจุดนี้คงคิดว่า จขกท.รอดพ้นจากจุดนั้นแล้ว แต่ไม่ค่าาาแม่ดิฉันไลน์มาด่า ด่ายาวด่าเก่งเหมือนเคยยยคร๊าาา พิมพ์ไปไม่ทันใจโทรมาด่าเลยย และเอฟของเก่งมากแม๊รรรรร ของมาส่งนี้โทรมาหาให้โอนตังค์ให้ ขนส่งก็หน้าจ๋อยรอค่าของรอปิดงาน ฉันไม่ให้ไปขอน้อง โอ้ยยย โทรมาบังคับให้ใช้หนี้ไฟแนนซ์ให้ ไม่ใช้หนีให้เป็นลูกเนรคุณไม่นึกถึงตอนแม่ลำบากไปรวมหัวกับพ่อ สาระเ...ว พ่อไม่เคยมาเลี้ยง(พ่อแอบโอนตังค์ให้ใช้อยู่บ้างโดยแม่ไม่รู้)แม่ก็ทวงบุญคุณตามเคย
เดอะแบกไป แบกหนี้กยศ.แล้ว ไปแบกหนี้รถต่อ(ฮา) 

รวมๆ12-13ปีที่แม่เริ่มเป็นแบบนี้ (ประหลาดใจที่ตัวเราเองยังสติดีอยู่หรืออาจจะเป็นแบบนั้นเหมือนกันในอนาคต)
เราสงสัยมาตลอดตั้งแต่เริ่มให้เงิน-เงียบ ว่าแม่เราป่วยทางจิตจริงๆไหม พอได้ดั่งต้องการแม่หยุด ป่วยเพราะเครียดเหรอ หรือเป็นอะไร
 แม่ยังชอบระแวงว่ามีคนมาทำร้าย มีคนมาแอบดู ชอบได้ยินว่าคนมาด่าเขาอยู่บ่อยๆ และเขาก็จะต้องได้ด่าคืน
เคยมีเจ้าหน้าที่รัฐเคยพาแม่ไปหาหมออยู่2-3หน หนแรกเหมือนการนั่งคุยกับหมอหมอก็ถามนั้นนี่แกก็ตอบไปเรื่อยๆแม่พูดคุยได้ปกติเหมือนคนทั่วไปนะเอาจริงๆแกรู้เรื่อง รู้ทุกอย่าง คุยกับแม่แรกๆจะปกติแต่นานไปแม่จะเอาคนๆนั้นมาด่าหาด่าจนได้
หน2เจ้าหน้าที่รัฐจับไปฉีดยาเลย เขาหลอกพาไปบอกเจอตัวคนร้ายแล้วนะประมาณนนี้ แม่ก็ไปพาน้องไปด้วย สรุปวันนั้นหมอรุมกันจับยึดฉีดยา
เห้ย น่าทึ่งตรงนี้ แม่ฉันเงียบอยู่3เดือนไม่บ่นไม่ด่าเลยยยแต่ที่แย่คือนอนอย่างเดียว จากออกไปขายของบ้างก็ไม่ไปไหนเลยเก็บตัว แต่แม่น่ารักและดีมากช่วงนั้น ผลิกผ่ามือเลย แต่ไม่ได้ต่อยาหล่ะค่ะเป็นเหมือนเดิม

ใครมีความรู้เกี่ยวกับอาการทางจิตแบบนี้มันเรียกว่าอะไร หรือมีหมอ มีโรงบาลแนะนำได้นะคะ หรือมีวิธีไหนรักษาเขาได้โดยไม่เข้าโรงบาลไหม เพราะจะกินยาก็คงไม่ได้ จะฉีดยาก็คงไม่ยอม แม่รู้ทุกๆอย่างแต่ไม่รู้ว่าป่วยจิตใจ 
ถ้าเราจะจับแม่เข้าโรงบาลจิตเวชมันจะดีไหมคะ เรารู้สึกเหมือนเป็นลุกเ..วจริงๆเลยถ้าทำแบบนั้น หรือก็ควรปล่อยเขาใช้ชีวิตไปเรื่อยๆด่าคนนู่นนี้ไปทะเลาะกับคนนั้นนี้ไปเรื่อยๆ คิดว่าไงบ้างคะ

ในรูปคือไลน์มาว่าเรากับแฟนตอนตี5 ตอนแรกคุยเรื่องขวดนมลูกเราแล้วเราก็ไม่ได้คุยต่อมาหลายวันก็มาว่า อ่านดูเหมือนเป็นห่วงแต่ไม่มีเหตุผลให้ต้องด่าเลย อยู่ๆก็มาด่าแบบงงๆ อารมณ์ประมาณนี้หล่ะค่ะ แล้วแฟนเราไม่ใช่เป็นคนไม่ดีนะ เขาเป็นคนดีปกติเป็นพ่อที่ดีกลับไปหาแม่เราทุกครั้งมีของฝากของเยี่ยมเยือนตลอด พาไปกินข้าว ซื้อตู้เย็น ซื้อเครื่องซักผ้าให้เพราะเห็นว่าไม่มี ไม่อยากให้แม่เราลำบาก ไปติดตั้งกล้องวงจรปิดให้เพราะแม่เราชอบระแวงว่าจะมีคนมาทำร้าย มีคนมาทำอะไรที่บ้านตลอด แม่จะได้เลิกเครียดเลิดคิดไปเอง