ปกติตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก เราอาศัยอยู่กับตายาย เนื่องจากพ่อกับแม่ต้องทำงานต่างจังหวัด เรารู้สึกไม่ชอบพ่อเราตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก ไม่เคยเรียกพ่อว่า 'พ่อ' เลยซักครั้ง สาเหตุส่วนหนึ่งมาจากการที่เราเคยเห็นพ่อทำแม่ร้องไห้ แล้วก็ติดการพนัน

      เราเพิ่งมาเรียกพ่อว่า 'พ่อ' ตอนเราเรียนอยู่ชั้นม.4 เพราะเราเห็นว่าแกทำตัวดีขึ้น ไม่ติดการพนัน ตั้งใจทำมาหากิน แต่พอเราอายุ 17 ปี พ่อกับแม่ก็มีลูกหลงเพิ่มมาหนึ่งคน ช่วงที่แม่ท้อง พ่อเรามีผู้หญิงมากมาย เปย์เงินให้เค้าหมด จนแม่จับได้ ช่วงที่เราปิดเทอม เรามาเที่ยวหาพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด เเล้วเราก็เลยรู้ว่าพ่อมีคนอื่น พอเรารู้ เรากับพ่อทะเลาะกันเนื่องจากเราอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร ทำไมถึงทำแบบนี้ เรายื้อแย่งโทรศัพท์กับพ่อ จนเค้าโกรธ แล้วก็ตบหน้าเราเป็นครั้งแรก ทั้งๆที่ตลอดชีวิตที่เติบโตมา แกไม่เคยตีเราเลยซักครั้ง เหตุการณ์นั้นทำให้เราเสียใจมาก แล้วกลับมาอยู่บ้านกับตายายเหมือนเดิม

    มีอยู่วันหนึ่ง เราหาเฟสผู้หญิงคนนั้นเจอ ด้วยความโกรธของเด็กคนหนึ่ง เราทักไปด่าผู้หญิงคนนั้นค่ะ แล้วมันก็เอาไปฟ้องพ่อเรา พ่อเราโทรมาด่าเรา แล้วไปด่าแม่ที่กำลังตั้งท้องอยู่ และไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยในสิ่งที่เราทำ แม่คือคนที่แบกรับทุกอย่างจากพ่อ เราเกลียดพ่อมาก ถึงกับขนาดบอกให้แม่เลิกกับพ่อ แต่แม่ก็ไม่ทำ ยอมเป็นคนรองรับอารมณ์ของพ่อมาเรื่อยๆ 

   เวลาผ่านไป ตาเราก็เสีย ในช่วงชีวิตที่เรากำลังจะเข้ามหาลัย ปัญหาได้เกิดขึ้นแล้ว ไม่มีคนส่งเข้าเรียนมหาลัย สุดท้ายมาพ่อก็กลับมาส่งเสียเราเรียน เมื่อไหร่ที่แกไม่ติดผู้หญิง แกจะส่งเงินให้ เงินที่ส่งให้ เป็นเงินที่พ่อกับแม่ช่วยกันทำงาน แต่มันก็ยังมีเหตุการณ์เกิดขึ้นอีก พ่อเราทะเลาะกับแม่ แล้วก็เลิกส่งเงินมาให้เราซึ่งกำลังเรียนอยู่ เราไม่เข้าใจว่าทำไมแกถึงเอาความรู้สึกโกรธมาลงที่เรา ทำไมเราต้องเจอแต่เหตุการณ์แย่ๆเวลามีพ่ออยู่ในชีวิต เราเติบโตมากับตายาย เราไม่เคยขาดความอบอุ่นเลยซักครั้ง แต่พอมาเป็นพ่อ ความรู้สึกรัก มันไม่ค่อยจะมีเลย 

แล้วก็มีอีกเหตุการณ์หนึ่ง มันเกิดขึ้นตอนที่เรามีครอบครัวแล้ว เราย้ายไปอาศัยอยู่กับสามีที่ต่างจังหวัด นานๆทีจะกลับมาบ้าน ความรู้สึกของเรากับพ่อ ก็โอเคขึ้น ก็คือรู้สึกเฉยๆ ไม่ถึงกับเกลียดเหมือนตอนเหตุการณ์ในอดีต มีอยู่วันหนึ่ง เราโทรคุยกับแม่ของเรา พ่อเราก็อยากคุยด้วย ลืมบอกไป ตอนนั้นเรามีลูกแล้ว พ่อเราเค้าอยากคุยกับหลาน แต่สิ่งที่พูดกับหลานคือคำว่า 'เป็น ค.ว.y ไร' ซึ่งเราบอกแกว่า ทำไมพูดแบบนี้กับหลาน ถ้าคุยแบบนี้หนูไม่ให้คุยนะ เราตัดสายแกทิ้งไปเลย ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าปกติแกเป็นคนชอบพูดเล่นแนวนี้อยู่แล้ว แต่เราคนหนึ่งล่ะ ไม่ชอบให้ใครมาพูดแบบนี้กับลูกเรา มันก็มีเหตุการณ์หลายอย่างเลยที่ทำให้เราไม่ชอบพ่อตัวเอง นี่เราอคติเกินไปใช่ไหม เพราะจนถึงทุกวันนี้ ความรู้สึกเราที่มีต่อพ่อก็ยังเหมือนเดิม ไม่รู้สึกรัก หรือเคารพเลย แล้วแกก็ปฏิบัติกับแม่เหมือนเดิมเลย ยังกับคนรับใช้ เล่นก็เล่นแรง เอาตีนเขี่ยหัวแบบนี้ เอามือตบหัวแรงๆต่อหน้าคนในงานแต่งของเราแบบนี้ คนดีที่ไหนเค้าทำกัน