ขอวิธีปลดความรู้สึกนี้ออกไปหน่อยค่ะ มันเป็นเรื่องอึดอัดอยู่ในใจ อธิบายไม่ถูก
เป็นทอมรับราชการ เมื่อก่อนใช้ชีวิตแบบสบายๆ อยากทำอะไรก็ทำ มีเงินเก็บ พื้นฐานฐานะครอบครัวเราถือว่าดีพ่อแม่รับราชการ ไม่เดือดร้อน 

ต่อมาได้ รู้จักผู้หญิงคนนึงเป็นแม่เลี้ยวเดี่ยว ลูกชายแฟน 1 คน เรากับแฟนเอามาเลี้ยงตั้งแต่ ป.1  พื้นฐานครอบครัวแฟนเป็นเกษตรกร ชนบททำไร่ทำสวน มีภาระหนี้แต่ถือว่าบริหารจัดการได้ไม่มาเดือดร้อนเรา แฟนเป็นคนดีมาก จึงตัดสินใจคบเขาเป็นแฟน 

ก็อยู่กันมาจนถึงตอนนี้เป็นปีที่ 12 แล้ว มีภาระหนี้สินร่วมกัน มีที่ดิน มีภาระรถผ่อนร่วมกัน มีการบริหารจัดการค่าใช้จ่ายต่างๆด้วยกัน ก็อยู่กันมาได้ตลอด แต่ช่วงหลังๆรู้สึกเหมือนตัวเองมีภาระเยอะขึ้นทั้งๆที่มันก็ไม่ได้แตกต่างจากที่ผ่านมาเท่าไหร่ ที่ผ่านๆมาก็อดทนมาได้โดยตลอด เพราะแฟนเป็นคนขยัน และดีมาก เราถือว่า ยอมรับแม่เขาก็ต้องยอมรับลูกชายเขาด้วย 

ลูกชายอยู่ในความดูแล ค่าใช้จ่าย และภาระต่างๆอยู่ในความรับผิดชอบของเรากับแฟน แต่แม่แฟนชอบสปอยหลานชายมากตามประสายายเลี้ยงหลาน ซึ่งประเด็นนี้เราเห็นแล้วรู้สึกหงดหงิดทุกครั้ง เพราะ
- ลูกชายแฟน ตอนนี้ ม.2 แล้ว ยังสปอยอยู่ ซึ่งเรามองว่าเด็กผู้ชายควรจะเลี้ยงลุย เลี้ยงปล่อยให้เขาสามารถช่วยเหลือตัวเองกว่านี้ เผื่อเขาสามารถดูแลตัวเองในอนาคตได้ ไม่ต้องเป็นภาระคนอื่น เราหงุดหงิดแต่ก็พูดมากไม่ได้ ยังเกรงใจอยู่ ไม่สนิทกับแม่แฟน
- ลูกชายแฟน ชอบการสปอยจากยาย อยู่กับยายแล้วสบาย เพราะยายดูแล เหมือนเด็กน้อย เรียนอ่อนถึงอ่อนมากแต่ ถือว่าเป็นเด็กที่เชื่อฟังเรากับแฟนพอสมควร 
ในสายตาครอบครัวมองเราเหมือนกับเป็นเพื่อนสนิทกัน ที่ดูแลกันมากกว่า 

ช่วงหลังๆเราเริ่มรู้สึกว่า ทำไมเราต้องมารับภาระ ต้องมาเหนื่อยกับอะไรแบบนี้ด้วย ทำไมต้องแบกความรู้สึกอึดอัดของตัวเอง ต้องเหนื่อยกายต้องหาเงินกับภาระหนี้ค่าเทอม ค่ากินค่าอยู่ เหนื่อยใจ เงินหมุนไม่ได้ลำบากอะไรในรายเดือน แต่ไม่มีเงินเก็บเหมือนเมื่อก่อน ไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเอง ความรู้สึกหงุดหงิดเวลาเห็นลูกชาย ม.2 อยู่กับยายเขาแล้วสปอยกัน ยังทำอะไรไม่คล่องตัว เกิดความรู้สึกเบื่อกับรูปแบบชีวิตแบบนี้ เบื่อมากกับความรู้สึกนี้ ขอวิธีจัดการความรู้สึกหน่อยค่ะ