ว๊าาาา~ เกือบ 2 ปีเลยที่ไม่ได้ล็อกอินเข้าพันทิป มีอะไรเปลี่ยนไปเยอะไหมน้อ เอาจริง ๆ ถ้าไม่มีเรื่องไม่สบายใจก็คงไม่ได้เข้ามาหรอก5555+
แต่ด้วยโลกพันทิปเป็นโลกที่เราไม่รู้จักใคร และไม่มีใครรู้จักเรา มันเป็นพื้นที่ระบายชั้นดีเลยแหละมั้ง

>> จขกท.ผ่านมาบ่น >> คนอื่น ๆ ก็แค่ผ่านมาอ่าน>> จบก็แค่แล้วแยกย้ายแล้วลืมมันไป 

เอาละวันนี้เราก็ขอทำตัวเป็นคนขี้บ่นหน่อยละกันเรื่องมีอยู่ว่า.... เราก็อายุ20ต้น ๆ เนาะ ได้รับโอกาสให้ทำหน้าที่หนึ่งเพื่อส่งเสริมน้องคนหนึ่งให้ประสบความสำเร็จในเส้นทางของเขา เพราะเราถือได้ว่ารู้จักและค่อนข้างที่จะเข้าใจในความเป็นตัวน้องเขาในระดับนึง แต่ด้วยหลาย ๆ เหตุผลที่รู้สึกว่า เราไม่เหมาะกับงานนี้หรอก ก็เลยตัดสินใจบอกกับน้องเขาไปว่าขอไม่ทำตรงนี้นะ แต่ไม่ได้จะทิ้งไปไหนระหว่างนี้ก็ยังซัพพอร์ตอยู่ห่าง ๆ ถ้าเจอคนที่พร้อมและมีคุณสมบัติพอจะทำงานตรงนี้ก็ให้เขาทำไปเลยไม่ต้องกังวลเรื่องเรา และใช่ ในที่สุดก็มีคนขอทำหน้าที่ตรงนี้ ไม่ได้มีแค่1 แต่มีถึง2 คน เราก็ดีใจกับน้องนะที่จะได้มีคนมาช่วยเหลือซัพพอร์ตน้องอย่างเต็มที่ แต่แล้วมันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นค่ะ 

เราเห็นการทำงานของเขาแล้วเรารู้สึกไม่โอเค เลยถามกับน้องตรง ๆ และน้องก็ตอบกับเราอย่างที่เราคิดไว้เลย น้องอึดอัด น้องไม่โอเคกับการกระทำของพวกเขา แต่น้องก็เกรงใจพวกเขา
หลาย ๆ ครั้งที่เราก็พยายามปล่อยผ่านเพราะด้วยพวกเขาอายุเยอะกว่า เขาบอกเขามีประสบการณ์ตรงนี้มามาก เราก็เกรงใจเขาเหมือนกัน แต่บางอย่างที่เขาทำมันดูไม่มืออาชีพเอาซะเลยทำให้น้องเราเสียภาพลักษณ์ เราก็ไม่โอเค คนอื่น ๆ รอบตัวน้องก็ไม่โอเค มีบางครั้งถึงกับฝากฟีดแบ็กผ่านทางเรา ด้วยความที่เราก็ไม่อยากให้ใครมองน้องเราไม่ดี ไม่อยากให้มีปัญหา เลยลองเตือนเขา โดยการที่เราคุยกับเขาแต่ละครั้งเราก็คุยดี ๆ ใช้เหตุผลกับเขาตลอด แต่กลับกลายเป็นเราคือคนผิด เขาบอกกับเราประมาณว่า ถ้าคิดว่าเราทำได้ดีก็มาทำเลย เขาขอไปดีกว่า 

เรื่องเป็นแบบนี้เราต้องทำอย่างไรต่อดีคะ สรุปง่าย ๆ เลยคือตอนนี้เขาอคติ เขาเกลียดเราไปแล้ว เพราะการที่เราไปเตือนเขา เขาคิดว่ามันเหมือนเป็นการหักหน้าเขา ไม่ให้เกียรติเขาที่มีประสบการณ์และวัยวุฒิสูงกว่า เรากลายเป็นเด็กนิสัยไม่ดี ปีนเกลียว ผู้ใหญ่แบบงง ๆ ไปเลยค่ะ