สวัสดีค่ะ ตามกระทู้เลยค่ะ พี่อยู่ม.ปลาย ชอบแกล้งเราไม่เคยเล่ยด้วยเลยสักครั้งพอเราไม่เล่นด้วยเขาก้ยิ่งแกล้งมาพูดหยอกล้อบ้าง ยืนจ้อง เรากำลังแต่งตัวหรือทำอะไร เขามายืนจ้อง มันทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยเลยค่ะ มันไม่สนุกเลยเราด่าก็แล้วอะไรก็แล้ว เขาก็ยังแกล้งอยู่คะจนมันหนักขึ้นเรื่อยๆ แกล้งทุกวัน เราเครียดมาก ปสด.มากค่ะ พอแกล้งเราเคยเงียบไม่สนใจเขาก็ยิ่งแกล้งให้เราสนใจ พอเราเงียบเราก็เก็บกด เราเลยเผลอตะโกนด่าค่ะ พ่อแม่ก็มาด่าเรา ตะโกนทำไม แล้วบอกพี่เราตลอดเลยว่ารู้ทั้งรู้ว่าน้องเป็นแบบนี้จะแกล้งทำไม แม่ยิ่งพูดแบบนี้ พี่เรายิ่งแกล้งใหญ่เลยค่ะ ทำไงดีคะ ตอนแกล้งพี่เราชอบพูดว่า บอกความจริงมา คือเรารู้ว่าเราต้องทำอะไรไว้แน่ๆถึงเขามาแกล้งเราแบบนี้ เราเลยถามค่ะว่าเรื่องอะไร เขาก็ไม่ตอบ ขอเล่าก่อนเลยว่าตอนเด็กๆเนี้ยเราเป็นเด็กที่เอาแต่ใจมากๆคนหนึ่งด้วยค่ะ เดาว่าพ่อแม่ต้องตามใจเรา แต่พอโตมา เรารู้ว่าตอนเด็กทำกับพี่ไว้ยังไง เราก็ไม่ทำอีกเลยค่ะ เวลาพี่เราโดนคนในครอบครัวด่า เราพยายามปกป้องตลอดเลยค่ะ แต่พอถึงตาเรา เขาซ้ำเติมเรา ทำให้เราเหมือนโดนขยี้ทั้งเป็น เราอยากยัายไปอยู่คนเดียวเลยค่ะ อยากไปใกลๆ เราจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศค่ะ แต่เราอายุยังน้อยด้วย เราก็ต้องทนกับเขาตลอด ประสาทจะ- เราควรจะแรงกลับหรือเงียบๆดีคะ