ที่ทำงานมีลุงคนนึง แรกๆตอนเราไปทำงานตรงจุดนั้น เขาเข้ามาคุยด้วยเราก็คุยกับเขาตามปกติค่ะ ตามประสาเด็กใหม่ ทุกครั้งที่เขาเดินผ่านเขาก็จะเรียกชื่อเราให้หันไปหาเสมอเลย เราก็ยิ้มให้พอเป็นพิธี เดินไปก็เรียก เดินกลับมาก็เรียก เราก็ไม่ว่าอะไร เวลาจะกลับบ้านก็เรียกละถามว่ากี่โมง(เรากลับ4โมงเวลาเดิมทุกวันก็เรียกถามเวลาทุกวัน) จนวันนึงแกน่าจะเรียกแต่เราใส่หูฟังแล้วไม่ได้ยินมั้ง แกเลยเดินมาใกล้ๆละเคาะเหล็กใส่ มันเสียงดังมากๆ เราตกใจเสียขวัญมาก ตั้งแต่ตอนนั้นเลยเลิกคุยกับแก เวลาเรียกเราก็ไม่หัน ไม่ตอบ ไม่คุย ต่างคนต่างอยู่ แต่เขาไม่คิดงั้น ยิ่งเข้าใกล้เรามากขึ้น เอาขนมส่งผ่านคนอื่นมาให้เรา เราก็เอาให้พี่คนอื่นๆกิน วันต่อมาก็พยายามเอาขนมมาให้กับมือ เราก็หันหนีไม่เอา จะกลับบ้านก็เรียกถามเวลาเหมือนเดิมเราก็ไม่หัน ไม่ตอบ เขาเลยว่าให้เราว่า "หน้าตาก็สวยทำไมทำตัวแบบนี้"

เวลาเขาเดินผ่านก็ชอบจ้องเรานาน เรามองกลับก็ไม่หลบตา พอเราจ้องเขาคืนบ้างเวลาเขาเดินผ่านเขาก็จะหยุดเดินละถามว่า"อะไร" คือมันบ่ได้เด้อออออ (จุดที่เขาทำงานไม่มีหน้าที่อะไรต้องเดินมาที่จัดที่เราทำงานค่ะ เป็นแค่ทางผ่านเดินไปห้องน้ำแค่นั้น แต่เขามักจะขึ้นมาจุดที่เราทำงานบ่อยๆเพื่อมาคุยกับคนโน้นคนนี้(จุดที่เราทำงานมีแต่ผู้หญิง) บางทีก็แกล้งมานั่งไม่ใกล้ไม่ไกลละนั่งจ้องเรานานๆก็มี)
ไปบอกเพื่อนร่วมงาน ทุกคนโดนมาหมดค่ะ บางคนด่ากลับไปเลย เขาก็เลิกยุ่งนะ บางคนส่มีเขาก็จะเอาเรื่อง เขาก็เลิกยุ่ง
มีน้องคนนึงอายุพอๆกับเรา(22-23) ลุงคนนี้แตะเนื้อต้องตัวน้องเขาเลย บางทีก็จับมือ บ่งทีก็พูดหยอกล้อน้องเขาในเชิงชู้สาว น้องเขาก็บอกเราว่าไม่ชอบแต่เพราะจะออกแล้วเลยทน แต่เราตอนนี้เป็นพนักงานประจำแล้วค่ะ ลุงเขาก็เริ่มไปถามข้อมูลเรากับเพื่อนร่วมงานเรากับคนรอบตัวเรา อยากรู้เราชอบกินอะไร อยากรู้เราชอบโน่นนี่ไหม

อยากด่ามากๆค่ะ ด่าให้มันจบๆ หรือไม่ก็บอกเขาไปตรงๆอย่างสุภาพว่าไม่ชอบ ช่วยอย่ามายุ่งได้ไหม  แต่พอจะอ้าปากพูด คำพูดในหัวมันตีกันไปมาแย่งกันจะออกมาจากปาก สุดท้ายก็พูดไม่ออกค่ะ อีกอย่างเป็นคนที่ด่าคนไม่เป็นด้วย เวลาโมโหมันจะเงียบไว้เสมอเลย ความคิดในหัวตีกันไปหมดเหมือนจะเป็นบ้าเลย

ต้องทำไงดีคะเขาถึงจะเลิกยุ่งกับเราสักที หลายคนที่ทำงานบอกว่า ปล่อยวาง ปล่อยมันไปเถอะช่างเขาเถอะ บ้างก็ว่า เขาเป็นพุบ่าว ไม่มีเมียเลยชอบหยอกสาว เห้ยยย มันไม่ได้!!!! ยิ่งช่างเขา เขายิ่งได้ใจ ยิ่งคุกคามหนักกว่าเดิม กลัวว่ามันจะหนักขึ้นเรื่อยๆกลายเป็นบางอย่างที่เรากลัว อึดอัดมากๆ พูดก็พูดไม่ออก ขยะแขยง น่าขนลุก เครียดมาก