#นักปฏิบัติคือนักต่อสู้

"เราไม่เจ็บไม่ปวด เราจะไปต่อสู้กับอะไร ง่วงนอนอย่าไปว่ามันไม่ดี เจ็บปวดอย่าไปว่าไม่ดี 

ถ้าหากว่าความง่วงไม่มี ความเจ็บความปวดไม่มีแล้ว เราจะไปต่อสู้กับใคร 

ถ้าหากว่าความโลภไม่มีอยู่ ความโกรธไม่มีอยู่ ความหลงไม่มีอยู่ กิเลสตัณหาไม่มีอยู่แล้ว เราจะไปต่อสู้กับอะไร 

ความฟุ้งซ่านวุ่นวาย ความกำเริบในจิตใจไม่มีแล้ว เราจะไปต่อสู้กับอะไร ชีวิตเรานักต่อสู้ได้แก่นักปฏิบัติ

ชีวิตของผู้ปฏิบัติธรรมก็คือ ชีวิตของนักต่อสู้ ถ้าหากว่าไม่มีต้องสู้แล้ว เราจะเป็นนักต่อสู้ได้อย่างไร"

....... หลวงปู่แบน ธนากโร

ที่มา https://www.facebook.com/watasokaram.org/posts/pfbid0a4vuE6XK6R4ippdZnSpXkzcZcgmc8AsNK2t5vmMWCGj7KuXx87CS1Wqs2qt6BzuTl

#ก็เพราะความไม่รู้นี่แหละคือต้นเหตุ

"เจ็บปวดเมื่อนั่งสมาธิ พระพุทธเจ้าว่าให้สู้มัน มันจึงจะเห็นทุกข์เวทนา นั่งสมาธิมันเจ็บ ให้ดูมัน 
มันเกิดมาจากไหน เวทนามันก็เวทนาต่างหากไม่มีตัว เราก็พิจารณาให้รู้เท่านั้นแหละ ของไม่มีตนมีตัว มันเกิดขึ้นก็เกิดจากร่างกายนี้อย่างหนึ่ง
แล้วก็มันรู้สึกถึงจิต รู้ถึงกัน จิตก็ไปยึด ยึดก็เจ็บ หนักเข้าไม่สู้มัน

ต้องสู้กับมัน มันจะเห็น พระพุทธเจ้าว่ากำหนดให้รู้ทุกข์ ทุกข์มาจากไหน ทุกข์มาเจากเหตุคือ ความอยากเป็น อยากมี ความอยากเป็นอยากมี ความอยากมันเกิดมาแต่เหตุ

เหตุมันเกิดมาแต่ไหน เหตุมาจากความไม่รู้ ไม่รู้เท่าทันทาย จนกระทั่งความคิดทั้งหลายเข้ามามันก็ไม่รู้ทั้งนั้น 
คือ มันโง่เรียกว่าอวิชชา เป็นเหตุให้สัตว์ผู้ไม่รู้เท่าเกิดความยินดียินร้าย เกิดควาพอใจไม่พอใจ เกิดความอยากเป็นอยากมี 
เห็นเหตุให้วนเวียน เรียกว่าสังสารจักร์ วัฏฏกา เวียนอยู่อย่างนั้น เป็นเหตุให้เราเวียนเกิดเวียนตายอยู่ในภพน้อยภพใหญ่"

..... หลวงปู่ขาว อนาลโย

ที่มา https://www.facebook.com/watasokaram.org/posts/pfbid028SgsjXo9e8BkoNqcwuJCDYC5oW93jLzE7tjCfboTRhnX3yufq8CYtSFVSeJdN4kJl

ท่านพ่อลี สอนว่า ......
"เมื่อเวทนาเกิดขึ้น แล้วเอาความรู้ไปจับอยู่ที่คนอื่นหรือสิ่งอื่นเสีย เพื่อให้ลืมเวทนานั้น ก็ใช้ได้เหมือนกัน แต่มันเป็น สติ ไม่ใช่ สัมปชัญญะ
ต้องรู้อยู่ที่ตัวเราเอง จึงจะเป็น สติสัมปชัญญะ"

ที่มา https://www.facebook.com/watasokaram.org/posts/pfbid02enwKDNFgwYPJMzqPDWnraGXbgSZWLFsWp2Q1Z9reQkcPHXw2i26p8hCaX5vWCUwDl