เราตอนนี้อายุ 26 เราเริ่มสงสัยมาประมาณ 2-3 ปีแล้วว่าทำไมเราเลือกวันตายด้วยตัวเองไม่ได้ ทำไมต้องใช้ชีวิตเพื่อรอความตายในอนาคต ซึ่งวันใหนก็ไม่รู้  เราเคยฆ่าตัวตายมาแล้วครั้งนึงแต่ไม่สำเร็จ มีคนมาช่วยไว้ทัน เมื่อผ่านช่วงเวลานั้นมาก็เลยคิดอยากให้โอกาสตัวเองลองใช้ชีวิตดูนะ แต่เอาเข้าจริงๆ ยิ่งผ่านไปในแต่ละวัน เหมือนโลกนี้มันบีบเราให้อยากจากไปขึ้นทุกวัน ๆ ถ้าถามว่าทำไมก็เบสิคที่พบเจอบ่อยๆ ชีวิตไม่มีเป้าหมาย ตัวเองไม่มีคุณค่า รู้สึกผิดหวัง รู้สึกล้มเหลว รู้สึกเหนื่อย รู้สึกเบื่อ รู้สึกพอแล้วกับชีวิตตัวเองตอนนี้ มันก็เป็นจิตใต้สำนึกที่รู้อยู่แล้วเพราะอะไร สิ่งเรานี้มันซึมซับอยู่ในสมองเราทุกๆวัน ไม่ใช่เราไม่พยายามหาทางแก้ไข เราพยายามมาตลอดนะ  แต่เราเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ ถ้าเราไปจากโลกนี้ได้จริงๆ อยากให้คนรอบข้างยิ้มยินดีให้กับเราด้วยซ้ำ แต่การฆ่าตัวตายสุดท้ายก็มีคนเดือดร้อนอยู่ดี แต่ถ้าเราเดินไปตามข้างถนนเรื่อยๆ ยังไงมนุษย์บนโลกก็มี 2 ด้านอยู่แล้ว เราอาจเจอคนไม่ดีอยากทำอะไรกับเราก็ได้แล้วช่วยทำให้เราไปจากโลกนี้เป็นการตอบแทนที เนี่ยะ ! แค่คิดก็ดูไม่มีสมองแล้วใช่ไหม แต่มันวิธีใหนอีกหล่ะที่จะตายได้ไม่ต้องเดือดร้อนใคร กินยา ผูกคอ กระโดดน้ำ โดดตึก สุดท้ายก็เดือดร้อนคนอื่นอยู่ดี ซึ่งเราหาคนฆ่าเราเลยไม่ดีกว่าหรอ แต่ถ้าให้ดีกว่านั้น ทำไมไม่มี การุณยฆาต ที่สำหรับคนไม่อยากมีชีวิตอยู่ซะทีอะ เราไม่ได้มาโพสเพื่อระบายอะไร หรือขอกำลังใจอะไร เพราะคนรอบข้างให้มาเยอะมากพอแล้ว แต่ถ้าใครอยากช่วยทำให้เราจากโลกนี้ได้ง่ายขึ้นก็บอกกันได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ