สวัสดีค่ะ เราอายุ23 ไม่มีอะไรมากเลย แค่รู้สึกไม่อยากมีชีวิตแล้วรู้สึกเหนื่อยกับชีวิต ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยมีความสุขจริงๆเลยสักครั้ง เราเหนื่อยมากจริงๆ
ยิ่งตอนนี้เราจะเรียนจบ จากชีวิตที่เคยวาดฝันมันไม่เป็นอย่างที่หวัง ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของเราเราเจอแต่อุปสรรคมากมายในชีวิต งานการเรียนความรัก ไม่มีสักครั้งที่เราจะสมหวัง เราไม่รู้จะพูดอะไรคิดอะไรในใจมีแต่คำว่าเหนื่อย คนที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้คือแม่ เราฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ก็มีคนช่วยทันตลอด เราเคยดีขึ้น แต่ตอนนี้มันแย่ลงความรักก็มีมือที่สามการเรียนก็แย่ เราไม่รู้ว่าเราจะมีชีวิตไปเผื่ออะไร เราไม่มีอะไรจะพูดจะคิดนอกจากคำว่าเราเหนื่อยเหนื่อยมากจริงๆเราเหนื่อยจนไม่รู้จะทำอะไรแล้ว เหนื่อยมากจนไม่อยากอยู่แล้ว ไม่รู้จะมีชีวิตได้ยังไง เราใช้ชีวิตต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เราเหนื่อยที่ต้องเจ็บปวดเสียใจผิดหวัง เราหมดแรงแล้ว เราพยุงชีวิตต่อไม่ไหว แต่เรากลัวการตายทุกครั้งมันทรามาณ แต่ตอนนี้เราหมดหนทางแล้วจริงเราใช้ชีวิตต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆเราฝืนตัวเองแล้วเราฝืนไม่ไหวแล้ว ที่เราตั้งกระทู้แค่อยากพูดสิ่งที่คิดแต่พูดกับใครไม่ได้
ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วล่ะ
ยิ่งตอนนี้เราจะเรียนจบ จากชีวิตที่เคยวาดฝันมันไม่เป็นอย่างที่หวัง ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของเราเราเจอแต่อุปสรรคมากมายในชีวิต งานการเรียนความรัก ไม่มีสักครั้งที่เราจะสมหวัง เราไม่รู้จะพูดอะไรคิดอะไรในใจมีแต่คำว่าเหนื่อย คนที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้คือแม่ เราฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่ก็มีคนช่วยทันตลอด เราเคยดีขึ้น แต่ตอนนี้มันแย่ลงความรักก็มีมือที่สามการเรียนก็แย่ เราไม่รู้ว่าเราจะมีชีวิตไปเผื่ออะไร เราไม่มีอะไรจะพูดจะคิดนอกจากคำว่าเราเหนื่อยเหนื่อยมากจริงๆเราเหนื่อยจนไม่รู้จะทำอะไรแล้ว เหนื่อยมากจนไม่อยากอยู่แล้ว ไม่รู้จะมีชีวิตได้ยังไง เราใช้ชีวิตต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เราเหนื่อยที่ต้องเจ็บปวดเสียใจผิดหวัง เราหมดแรงแล้ว เราพยุงชีวิตต่อไม่ไหว แต่เรากลัวการตายทุกครั้งมันทรามาณ แต่ตอนนี้เราหมดหนทางแล้วจริงเราใช้ชีวิตต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆเราฝืนตัวเองแล้วเราฝืนไม่ไหวแล้ว ที่เราตั้งกระทู้แค่อยากพูดสิ่งที่คิดแต่พูดกับใครไม่ได้