ทุกเดือนเราต้องส่งให้อย่างต่ำ 15,000 บาท ซึ่งเราไม่เคยมีเงินส่ง เพราะหนี้สินเยอะมาก เราอยู่ต่างประเทศ ทำงานเท่าไหร่ก็ไม่พอใช้หนี้ แถมยังต้องไปกู้นอกระบบเพื่อส่งกลับบ้าน กลายเป็นดินพอกหางหมู ดอกเบี้ยแพงมาก ต้องกู้จากที่นี่โปะที่นู่นอยู่แบบนี้ติดต่อกันหลายปี ทำงานสายตัวแทบขนาดเช้าหมดดึก    เราส่งเงินให้พี่ชาย เพื่อไว้เลี้ยงดูแม่ แต่แม่กินอดๆ ยากๆ ความจำก็เสื่อม แม่ไม่รู้หรอก ว่าเราส่งให้พี่ เงินที่ส่งไปก็หมดไปกะค่าน้ำมัน และน้อยนักที่แม่จะได้กินอะไรดีๆ พี่เราไม่เคยทำงานอะไร นอกจากขอเงิน และเราเกลียดมาก ชอบไลน์มาขอเงิน ทั้งๆ ที่เราส่งตรงเวลาตลอด ยังไม่ถึงมันก็ไลน์มา เคยถามเราไหม ว่าเรามีเงินไหม ลูกเราก็สามคน เดือนๆ นึงทำงานก็ไม่พอใช้หนี้ อยากกลับไทย ก็ไม่ได้กลับ เพราะไม่มีเงิน ถ้าไม่ต้องส่งบ้านอยู่แบบนี้ เราคงได้กลับบ่อยๆ แต่นี่ 4-5 ปี ยังไม่ได้กลับ

ครั้นเราจะไม่ส่ง ก็เป็นห่วงแม่ คือถ้าเราไม่ให้เงิน พี่เราก็คงไม่ดูแลแม่ (ดูแลก็ตามประสา อดๆ อยากๆ) 

และตอนนี้พี่สาวกับหลาน ก็กลับไปบ้าน แต่ก็ไม่มีเงิน เราต้องส่งค่ารถ ค่ากินให้ ส่วนพี่ชายก็ไลน์มาขอเงิน บอกว่าตอนนี้อยู่กันหลายคน ไม่มีเงินค่ากับข้าว เราท้อ เราเหนื่อย เราทำงานหนัก ไม่เคยได้อยู่กับลูกๆ สักวัน ทั้งๆ ที่เป็นน้องคนสุดท้อง แต่ต้องมาหาเงินเลี้ยงดูทั้งครอบครัว ไม่มีชาติไหน จะได้กลับไปหาแม่ อย่าว่าแต่เงินเก็บเลย เงินจะใช้หนี้ยังไม่พอ 

เรามีลูกสามคน ไม่มีทางที่จะให้ลูกๆ กลับมาส่งเสียเลี้ยงดูเราแบบที่เราทำ ลูกไม่ได้อยากเกิดมาสักหน่อย ลูกก็มีภาระหน้าที่เช่นกัน ถ้ามัวแต่จะส่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือนๆ คงไม่มีวันตั้งตัวได้ 

เดือนนี้เราส่งให้เกือบ 2 หมื่น เพราะญาติมีงานต้องใส่ซองและเติมน้ำมัน