ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ
เรามีน้องชาย2 คน
- คนกลางวัยทำงานแต่ยังเรียนไม่จบ นิสัยเป็นมิตร เชื่องช้าเฉื่อย ชิว ไม่สนใจอะไร ไม่โตซักที ทำอะไรไม่เป็นคิดไม่ได้
- คนเล็ก วัยมัธยม(อายุน้อยกว่าคนกลาง12 ปี) มีความรับผิดชอบดี ดูมีความคิด เรียนเก่ง เกรด 3+ตลอด
ปัญหาอยู่ที่น้องคนกลาง เรากับน้องถูกเลี้ยงมาเหมือนกัน เรียนเอกชนตั้งแต่อนุบาลถึงปฐม มัธยมเรียนรัฐ ชีวิตไม่เคยต้องละบากปากกัดตีนถีบ พ่อแม่ออกจะสปอยน้องชายมากกว่าเราด้วยซ้ำ ตอนนี้เราเรียนจบ ป.ตรีทำงานมาได้6ปี แต่งงานและมีลูกแล้วอายุเรากำลังเข้าเลข 3 ปีนี้
น้องชายอ่อนกว่าเรา2 ปีแต่ยังเรียน ป.ตรีไม่จบ น้องเป็นคนหัวช้า เรียนไม่เก่ง ไม่ขยัน ไม่มีความอดทน และไม่ตั้งใจอะไรเลย เล่นเกมไปวันๆ เราไม่เคยเห็นเค้ามีความมุ่งมั่นหรือตั้งใจกับอะไรเลย แต่ก่อนวาดฝันแต่ไม่ลงมือทำตอนนี้ไม่วาดฝันและไม่ลงมือทำ แถมยังเป็นสายเขียวตั้งแต่มัธยมโดนจับบำบัดก็หลายครั้งพ่อแม่ต้องตามเช็ด
ชีวิตการเรียนถูไถมาตลอด เรียนจบ ปวช โดยที่โดนรีไทร์ 1 รอบใช้เวลาเรียนมากกว่าคนอื่น จากนั้นสมัครเรียน ม.เอกชน. คณะวิศวะ ตามรุ่นพี่เค้า แนะนำ ซึ่งไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าจะไหวไหม ซึ่งเราเองค้านตั้งแต่ตอนนั้น เพราะรู้ว่าน้องเรียนไม่ไหวแน่ แต่น้องดันทุรังจะเรียนและบอกว่าจบแน่ จะตั้งใจ แต่เวลาทำจริงไม่เป็นแบบที่ปากพูด เรียน9โมงแต่ออกจากบ้าน9โมงใช้เวลาเดินทาง1 ชั่วโมงจะได้เรียนไหม. เล่นเกมนอนดึกตื่นสาย ไม่เคยเห็นชีทเรียนแบบเป็นชิ้นเป็นอัน พ่อแม่คอยจ้ำจี้จ้ำไชตลอด ค่าเทอมก็แรงมาก แต่พ่อแม่ ก็พยายามหามาจ่าย ทั้งยืมทั้งกู้ กู้กยศ จนครบ4 ปี จนเขาไม่ให้กู้แล้วน้องยังเรียนไม่จบปีนี้ น่าจะปีที่ 8 แล้วที่น้องเรียน ป.ตรี ย้ายสาขา 1 รอบตอนปี3 ติดเอฟบ้าง ค่าเทอมพ่อก็ต้องหาเงินจ่ายเองทั้งที่เค้าก็ไม่มี แต่เพราะพ่อกับแม่ยังมีความหวังว่าน้องจะเรียนจบ เค้าอยากส่งให้ถึงที่สุด แต่เราไม่มีความหวังไม่เห็นเส้นทางเลยถ้าน้องเรายังเป็นแบบนี้
น้องชายเราก็มีหางานทำพิเศษบ้าง ทำเซเว่น , วิ่งแกร๊บ ,ขายเสื้อผ้ามือ 2 ออนไลน์กับแฟนเค้าเงินก็ใช้ส่วนตัวเค้า แต่ก็ทำได้ไม่นาน แป๊ปๆเลิก มีมาขอเงินเราทีละ1-2 ร้อยประจำ มีขอเป็นก้อนบ้างหลักพัน รวมๆเดือนนึงก็หลายบาท
พ่อทำงานหนักร่างกายก็ไม่ดี รายได้ไม่เยอะเท่าแต่ก่อน แกมีโรคประจำตัวหลายโรค ทำงานเลี้ยงคนในบ้านและยังมีน้องชายคนเล็กที่ต้องเรียน
ตั้งแต่เราทำงานไม่เคยขอเงินพ่อแม่เราส่งพ่อแม่เดือนละ 5,000+ ตลอด ช่วงหลังเราพอมีเงินเก็บที่จะเอาไว้ทำธุรกิจเล็กๆของตัวเองในอนาคต ก็ถูกยืมไปจ่ายค่าเทอมน้องคนกลาง หรือค่าอื่นๆบ้างจนเราแทบไม่มีเงินเก็บแต่ถ้าเราไม่ให้ยืม พ่อก็คงไปหายืมญาติคนอื่น เราไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เราสงสารพ่อแม่ไม่อยากให้แกทำงานแล้ว แต่จะให้เรารับผิดชอบหมดทั้งหมดรวมถึงน้องชายเราก็ไม่ไหว เราต้องเก็บเงินไว้ให้ลูกเราบ้างและเรายังมีภาระผ่อนรถและอื่นๆอีก
เราเคยบอกพ่อแม่ว่า ถ้าน้องคนกลางดันไม่ไหว ให้หยุดไหมอายุเยอะและ รุ่นน้องจบทำงานกันหมดแล้วอายุเค้าควรทำงานแล้ว อีกอย่างถ้าเรียนจบไปแบบเกรดไม่ดีหรือไม่มีความรู้ เค้าก็หางานยากและจะได้ใช้ที่เรียนมาหรือไม่ก็ไม่รู้ เก็บเงินไว้ให้น้องคนเล็กเรียนดีกว่าไหมที่ดูจะมีความหวังมากกว่า
น้องคนเล็กไม่ได้เรียนเอกชนเหมือนเรากับน้องคนกลาง น้องเรียน รร.วัดมาตลอดแต่ความคิดน้องโตเป็นผู้ใหญ่มากมีความคิดมาก แต่แม่เรา ก็สงสารน้องคนกลางประมาณว่าเรียนมาขนาดนี้แล้ว เรียนให้จบเราก็บอกหรือถ้าน้องคนกลางอยากเรียนตามที่ปากพูดจริงๆให้ออกมาทำงานเก็บเงินเองแล้วกลับไปเรียนเพราะมีวุฒิ ปวส. ทำงานได้ ก็ไม่เอา
น้องชายเรารู้สถานะการที่บ้านทุกอย่างเราคอยพูดว่า สงสารพ่อนะ เค้าเหนื่อยมากแล้วร่างกายเค้าจะไม่ไหวแล้ว เราพูกระตุ้นอยู่เรื่อยๆ น้องชายรับรู้ แต่เค้าก็ยังดูชิวเหมือนไม่สำนึกอะไร ไม่จริงจังปากก็บอกว่าจะตั้งใจจะเรียนให้จบ แต่เราไม่เห็นความตั้งใจเลย ยังเห็นเล่นเกมจนดึกดื่นทุกวัน ออกไปเที่ยว ขอตังพ่อแม่ใช้ ขนาดตอนนี้จะฝึกงานแล้ว ดันจะไปฝึกงานที่คนแฟนแนะนำและไม่ตรงสาย เราพยายามช่วยหาที่ฝึกงานให้ เพราะคิดว่าอย่างน้อย เกรดไม่ดี ให้มีวิชาชีพตามสายที่เรียนติดตัวทำงานเป็น ก็ยังดี แต่น้องเราก็ยังไม่สนใจอะไร ไม่รู้เรื่องอะไร ถามว่าอยากฝึกอะไรฝึกแบบไหน เนื้องานแบบไหน ก็ไม่รู้ รอถามอาจารย์.
เราสงสารพ่อแม่ แทนที่จะได้สบายเบาลงเพราะลูกโตเข้าวัยทำงาน แต่ยังต้องมีรับภาระหนักๆ
สงสารน้องคนเล็ก แทนที่จะมีโอกาศที่ดีกว่านี้
เราจะทำยังไงดี ให้น้องคิดได้ และเปลี่ยนตัวเอง เราทั้งพูดดีก็แล้ว ด่าก็แล้ว สภาพความเป็นจริงก็เห็นอยู่ว่าอะไรเป็นไง แม่บอกว่าเดี๋ยวมันก็คิดได้เอง แล้วเมื่อไหร่ล่ะ จะ30อยู่แล้ว ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่โตซักที
เราหวังว่าให้ต่อไปน้องคนกลางทำงานเลี้ยงตัวเองให้ได้แบบไม่ต้องเดือดร้อนที่บ้านก็พอแล้ว ส่วนน้องคนเล็กถ้าพ่อแม่ไม่ไหว เราจะรับช่วงส่งเสียต่อเอง รวมถึง พ่อแม่ด้วย เพราะพ่อแม่เรา ทำงานส่งลูกสุดตัว โดยที่ตัวเอง ไม่มีเงินสำรองไว้ใช้ตอนแก่เลย
คิดแล้วก็เศร้าน้อยใจ ลูกชายที่พ่อแม่รักมากกก สปอยมาก จนตอนเด็กๆเราคิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันสนใจน้องมากกว่า ตอนนี้เป็นแบบนี้
น้องชายไม่เอาไหน
เรามีน้องชาย2 คน
- คนกลางวัยทำงานแต่ยังเรียนไม่จบ นิสัยเป็นมิตร เชื่องช้าเฉื่อย ชิว ไม่สนใจอะไร ไม่โตซักที ทำอะไรไม่เป็นคิดไม่ได้
- คนเล็ก วัยมัธยม(อายุน้อยกว่าคนกลาง12 ปี) มีความรับผิดชอบดี ดูมีความคิด เรียนเก่ง เกรด 3+ตลอด
ปัญหาอยู่ที่น้องคนกลาง เรากับน้องถูกเลี้ยงมาเหมือนกัน เรียนเอกชนตั้งแต่อนุบาลถึงปฐม มัธยมเรียนรัฐ ชีวิตไม่เคยต้องละบากปากกัดตีนถีบ พ่อแม่ออกจะสปอยน้องชายมากกว่าเราด้วยซ้ำ ตอนนี้เราเรียนจบ ป.ตรีทำงานมาได้6ปี แต่งงานและมีลูกแล้วอายุเรากำลังเข้าเลข 3 ปีนี้
น้องชายอ่อนกว่าเรา2 ปีแต่ยังเรียน ป.ตรีไม่จบ น้องเป็นคนหัวช้า เรียนไม่เก่ง ไม่ขยัน ไม่มีความอดทน และไม่ตั้งใจอะไรเลย เล่นเกมไปวันๆ เราไม่เคยเห็นเค้ามีความมุ่งมั่นหรือตั้งใจกับอะไรเลย แต่ก่อนวาดฝันแต่ไม่ลงมือทำตอนนี้ไม่วาดฝันและไม่ลงมือทำ แถมยังเป็นสายเขียวตั้งแต่มัธยมโดนจับบำบัดก็หลายครั้งพ่อแม่ต้องตามเช็ด
ชีวิตการเรียนถูไถมาตลอด เรียนจบ ปวช โดยที่โดนรีไทร์ 1 รอบใช้เวลาเรียนมากกว่าคนอื่น จากนั้นสมัครเรียน ม.เอกชน. คณะวิศวะ ตามรุ่นพี่เค้า แนะนำ ซึ่งไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าจะไหวไหม ซึ่งเราเองค้านตั้งแต่ตอนนั้น เพราะรู้ว่าน้องเรียนไม่ไหวแน่ แต่น้องดันทุรังจะเรียนและบอกว่าจบแน่ จะตั้งใจ แต่เวลาทำจริงไม่เป็นแบบที่ปากพูด เรียน9โมงแต่ออกจากบ้าน9โมงใช้เวลาเดินทาง1 ชั่วโมงจะได้เรียนไหม. เล่นเกมนอนดึกตื่นสาย ไม่เคยเห็นชีทเรียนแบบเป็นชิ้นเป็นอัน พ่อแม่คอยจ้ำจี้จ้ำไชตลอด ค่าเทอมก็แรงมาก แต่พ่อแม่ ก็พยายามหามาจ่าย ทั้งยืมทั้งกู้ กู้กยศ จนครบ4 ปี จนเขาไม่ให้กู้แล้วน้องยังเรียนไม่จบปีนี้ น่าจะปีที่ 8 แล้วที่น้องเรียน ป.ตรี ย้ายสาขา 1 รอบตอนปี3 ติดเอฟบ้าง ค่าเทอมพ่อก็ต้องหาเงินจ่ายเองทั้งที่เค้าก็ไม่มี แต่เพราะพ่อกับแม่ยังมีความหวังว่าน้องจะเรียนจบ เค้าอยากส่งให้ถึงที่สุด แต่เราไม่มีความหวังไม่เห็นเส้นทางเลยถ้าน้องเรายังเป็นแบบนี้
น้องชายเราก็มีหางานทำพิเศษบ้าง ทำเซเว่น , วิ่งแกร๊บ ,ขายเสื้อผ้ามือ 2 ออนไลน์กับแฟนเค้าเงินก็ใช้ส่วนตัวเค้า แต่ก็ทำได้ไม่นาน แป๊ปๆเลิก มีมาขอเงินเราทีละ1-2 ร้อยประจำ มีขอเป็นก้อนบ้างหลักพัน รวมๆเดือนนึงก็หลายบาท
พ่อทำงานหนักร่างกายก็ไม่ดี รายได้ไม่เยอะเท่าแต่ก่อน แกมีโรคประจำตัวหลายโรค ทำงานเลี้ยงคนในบ้านและยังมีน้องชายคนเล็กที่ต้องเรียน
ตั้งแต่เราทำงานไม่เคยขอเงินพ่อแม่เราส่งพ่อแม่เดือนละ 5,000+ ตลอด ช่วงหลังเราพอมีเงินเก็บที่จะเอาไว้ทำธุรกิจเล็กๆของตัวเองในอนาคต ก็ถูกยืมไปจ่ายค่าเทอมน้องคนกลาง หรือค่าอื่นๆบ้างจนเราแทบไม่มีเงินเก็บแต่ถ้าเราไม่ให้ยืม พ่อก็คงไปหายืมญาติคนอื่น เราไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เราสงสารพ่อแม่ไม่อยากให้แกทำงานแล้ว แต่จะให้เรารับผิดชอบหมดทั้งหมดรวมถึงน้องชายเราก็ไม่ไหว เราต้องเก็บเงินไว้ให้ลูกเราบ้างและเรายังมีภาระผ่อนรถและอื่นๆอีก
เราเคยบอกพ่อแม่ว่า ถ้าน้องคนกลางดันไม่ไหว ให้หยุดไหมอายุเยอะและ รุ่นน้องจบทำงานกันหมดแล้วอายุเค้าควรทำงานแล้ว อีกอย่างถ้าเรียนจบไปแบบเกรดไม่ดีหรือไม่มีความรู้ เค้าก็หางานยากและจะได้ใช้ที่เรียนมาหรือไม่ก็ไม่รู้ เก็บเงินไว้ให้น้องคนเล็กเรียนดีกว่าไหมที่ดูจะมีความหวังมากกว่า
น้องคนเล็กไม่ได้เรียนเอกชนเหมือนเรากับน้องคนกลาง น้องเรียน รร.วัดมาตลอดแต่ความคิดน้องโตเป็นผู้ใหญ่มากมีความคิดมาก แต่แม่เรา ก็สงสารน้องคนกลางประมาณว่าเรียนมาขนาดนี้แล้ว เรียนให้จบเราก็บอกหรือถ้าน้องคนกลางอยากเรียนตามที่ปากพูดจริงๆให้ออกมาทำงานเก็บเงินเองแล้วกลับไปเรียนเพราะมีวุฒิ ปวส. ทำงานได้ ก็ไม่เอา
น้องชายเรารู้สถานะการที่บ้านทุกอย่างเราคอยพูดว่า สงสารพ่อนะ เค้าเหนื่อยมากแล้วร่างกายเค้าจะไม่ไหวแล้ว เราพูกระตุ้นอยู่เรื่อยๆ น้องชายรับรู้ แต่เค้าก็ยังดูชิวเหมือนไม่สำนึกอะไร ไม่จริงจังปากก็บอกว่าจะตั้งใจจะเรียนให้จบ แต่เราไม่เห็นความตั้งใจเลย ยังเห็นเล่นเกมจนดึกดื่นทุกวัน ออกไปเที่ยว ขอตังพ่อแม่ใช้ ขนาดตอนนี้จะฝึกงานแล้ว ดันจะไปฝึกงานที่คนแฟนแนะนำและไม่ตรงสาย เราพยายามช่วยหาที่ฝึกงานให้ เพราะคิดว่าอย่างน้อย เกรดไม่ดี ให้มีวิชาชีพตามสายที่เรียนติดตัวทำงานเป็น ก็ยังดี แต่น้องเราก็ยังไม่สนใจอะไร ไม่รู้เรื่องอะไร ถามว่าอยากฝึกอะไรฝึกแบบไหน เนื้องานแบบไหน ก็ไม่รู้ รอถามอาจารย์.
เราสงสารพ่อแม่ แทนที่จะได้สบายเบาลงเพราะลูกโตเข้าวัยทำงาน แต่ยังต้องมีรับภาระหนักๆ
สงสารน้องคนเล็ก แทนที่จะมีโอกาศที่ดีกว่านี้
เราจะทำยังไงดี ให้น้องคิดได้ และเปลี่ยนตัวเอง เราทั้งพูดดีก็แล้ว ด่าก็แล้ว สภาพความเป็นจริงก็เห็นอยู่ว่าอะไรเป็นไง แม่บอกว่าเดี๋ยวมันก็คิดได้เอง แล้วเมื่อไหร่ล่ะ จะ30อยู่แล้ว ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่โตซักที
เราหวังว่าให้ต่อไปน้องคนกลางทำงานเลี้ยงตัวเองให้ได้แบบไม่ต้องเดือดร้อนที่บ้านก็พอแล้ว ส่วนน้องคนเล็กถ้าพ่อแม่ไม่ไหว เราจะรับช่วงส่งเสียต่อเอง รวมถึง พ่อแม่ด้วย เพราะพ่อแม่เรา ทำงานส่งลูกสุดตัว โดยที่ตัวเอง ไม่มีเงินสำรองไว้ใช้ตอนแก่เลย
คิดแล้วก็เศร้าน้อยใจ ลูกชายที่พ่อแม่รักมากกก สปอยมาก จนตอนเด็กๆเราคิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันสนใจน้องมากกว่า ตอนนี้เป็นแบบนี้