สวัสดีค่ะเราอยากมาขอคำปรึกษาจากทุกๆคนค่ะ พอดีกว่าเราเบื่อคนที่บ้านค่ะเบื่อจนเรารู้สึกว่าเรารู้สึกแย่ที่รู้ว่าตัวเองเกิดมาเป็นลูกบ้านนี้ ขอเริ่มจากที่บ้านเรามีปัญหาค่ะ พ่อเราอายุเยอะค่อนข้างเป็นคนขี้เกียจตอนนี้พ่อเราเกษียณอายุแล้วค่ะแต่พ่อเราค่อนข้างเป็นคนฟู่มเฟื่อค่ะอยากเอาเงินไปซื้อของมาเติมบ้านทั้งทีไม่ได้มีประโยช์นอะไร ไม่ได้จะว่านะคะว่าการซื้อของมันผิดแต่พ่อเราชอบขโมยเงินแม่เรามาใช้ค่ะ แม่เราเป็นผู้หญิงยอมคนง่ายค่ะ เลยจะโดนพ่อด่าบ่อยๆเวลาจะพูดอะไรด้วยทําให้ทั้งคู่เวลาคุยกัน พ่อจะเป็นฝ่ายใหญ่ตลอด พ่อเราเคยมีชู้นะคะ แต่แม่เราก็เป็นฝ่ายยอมตลอด เราหงุดหงิดแม่มากๆค่ะ ถึงจะไม่ได้รักทั้งพ่อทั้งแม่ขนาดนั่นแต่ก็รู้สึกว่าทําไมต้องไปฝ่ายยอมเค้าตลอดจะยอมทนเอาเค้าเอาปรียบแบบนี้ไปตลอดเลยหรอ ตั้งแต่มีโควิดทั้งบ้านเราก็ย้ายมาอยู่ตจวค่ะเพราะยายป่วยตอนแรกก็อยู่กทมล่ะค่ะแต่มันค้องไปกลับตวจมันลำบากเลยมาอยู่ตจว พ่อกฌมาค่ะให้เดาว่าพ่อคงไม่ถูกกับครอบครัวตัวเองเลยตามมาไม่ชอบพ่อเลยค่ะ ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมแม่ต้องไปยอมไอคนแบบนี้ ทำไมต้องเอาผู้ชายนิสัยเลวๆแลบนี้มาเป็นคูาชีวิต เรารู้สึกแย่ที่รู้ว่าเราต้องมีสายเลือดเค้าในตัวเอง ไม่ได้รู้สึกอย่กขอบคุณเค้าที่ทําให้เราเกิดมาเลย แต่ถึงแบบนั้นแม่เราก็เก็บกดค่ะชอบเอามาลงกับเราตลอด เราไม่เข้าใจนะคะแบบว่า เราเคยมีปัญหาค่ะเลยไปปรึกษาแม่ แม่ก็ตะคอกใส่แล้วก็ด่าทั้งทีเราไม่ได้ที่สเปซอะๆรในการอธิบายเลยเราเลยรู้สึกไม่กล้าระบายกับใคร  ทุกวันนี้แม่เราเป็นฝ่ายทํางานคนเดียวค่ะ ทําตั้งแต่เช้ายันตี2-3 บางวันได้รอนสองชม เพื่อมาเลี้ยงครอบครัวค่ะ ตอนนี้เราอายุ6ค่ะจริงเราดรอปเรียนมาช่วงม.3ค่ะเพราะตอนนั้นเราดเหนื่อยค่ะปรับสภาพสังคมใหม่ไม่ได้ จริงเราเป็นซึมเศร้าอยู่แล้วค่ะรักษามาตั้งปลุกเด็กๆแล้วแต่อาการโอเคมาตลอดตอนย้ายรรกลางคัน เครียดค่ะจําได้ว่าตอนนั้นเหนื่อยจนแค่ตื่นขึ้นมากินข้าวก็รู้สึกไม่อยากทำแล้ว ตอนนี้ เรากําลังคิดว่าอยากเรียนไปด้วยทํางานไปด้วยค่ะแต่เราอยากหนีออกจากครอบครัวนี้มากๆ จะพอเป็นไปได้มั้ยคะถ้าเราย้ายมาอยู่คนเดียวเรียนไปด้วยทํางานไปดูเรารู้สึกไม่อยากอยู่ครอบครัวนี้แล้วค่ะ ถึงจะสงสารแม่ยังไงก็ไม่ได้รู้สึกชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียดค่ะเราคิดหนักมากค่ะ