พอนึกย้อนไปถึงเรื่องราวต่างๆ รวมไปถึงคำพูดที่อยากจะเอ่ย 
ในนาทีสุดท้ายนี้ มันควรจะเป็นคำว่าอะไรดี
รักนะ  เอ่อ เลี่ยนไปหน่อย
ลาก่อนนะ  แต่เราก็ยังตามอยู่นะ น้องๆไม่ได้หายไปไหน 
โชคดีนะ   ดูจะเป็นคำธรรมดาๆ ที่ดูพื้นฐานเกินไป 

แล้วมันควรเป็นคำว่าอะไรดีล่ะ 
เมื่อลองนึกดูให้ดีๆ มันก็มีหนึ่งความรู้สึกที่อยากจะพูดมานานแล้ว 
และคงดีที่ได้พูดออกไป ในช่วงนาทีสุดท้ายนี้กับคำว่า " ขอบคุณนะ " 

ขอบคุณนะ ที่ทำให้เราได้พบเจออะไรใหม่ๆ
ได้ลองทำสิ่งที่ไม่เคยทำ ได้ลองไปในสถานที่ไม่เคยไป
เชื่อว่าถ้าเป็นตัวเราเมื่อสมัยก่อน ที่จะได้พบกับน้องๆ BNK48
คงไม่มีทางได้ทำอะไรแบบนี้แน่ 

ขอบคุณนะ ที่ทำให้ได้รู้ว่า มันก็ยังมีคนที่สู้และไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาอยู่ 
สำหรับเราน้องๆไม่ได้เป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิต
แต่เปรียบเสมือนกระจก ที่สะท้อนให้เห็น ว่ายังมีเด็กสาวคนหนึ่ง 
ที่ต่อสู้กับปัญหามากมายที่เข้ามาอยู่ 
เวลาที่เราท้อ เราจะมองกระจกใบนี้ และบอกกับตัวเองว่า 
สู้หน่อยดิว่ะ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งยังไม่ยอมแพ้กับสิ่งที่เขาเจอเลย 

ขอบคุณนะ ที่ทำให้เห็นมิตรภาพดีๆ สำหรับเรานี่เป็นสิ่ง
ที่เป็นยาฮีลใจชั้นเยี่ยม ที่เราได้จากการตามวงนี้เสมอมา
เพื่อนที่อยู่ด้วยกัน เพื่อนพร้อมจะหัวเราะ ร้องไห้ กอดกันไว้ 
และกุมมือผ่านปัญหาต่างๆไปพร้อมๆกัน
ได้เห็นกี่ครั้ง มันก็เป็นภาพที่ดีต่อใจจริงๆ

ขอบคุณนะ ที่เป็นความสุขให้กันเสมอ 
รู้ว่าบ้างครั้งพวกเธอก็เครียด มีปัญหา มีเรื่องทุกข์ใจ 
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าแฟนคลับ เธอก็ยิ้มให้กันตลอด
สุดท้ายขอบคุณและภาวนาจากใจ ให้ต่อแต่นี้ทุกรอยยิ้มของพวกเธอ มีความสุขทั้งจากภายในและภายนอกอย่างแท้จริง 

และขอขอบคุณแฟนคลับ ไม่มีพวกคุณ วงเองก็คงไม่
เดินมาถึงทุกวันนี้ ขอบคุณแทนน้องๆอีกครั้ง 
ที่ช่วยกันสร้าง community ดีๆนี้ขึ้นมาด้วยกัน 

ขอบคุณ อฟช. ที่นำ BNK48 เข้ามาในเมืองไทย 
ถ้าไม่มีความกล้าหาญของคุณในตอนนั้น คงไม่มี BNK48 ในวันนี้ 
ขอบคุณที่คุณเลือกเด็กสาวกลุ่มนี้มา
ไม่ว่าคุณจะเห็นอะไรในตัวพวกเธอ แต่วันนี้มันพิสูจน์ว่า
สิ่งที่คุณเห็นมันไม่ผิดพลาด และเด็กกลุ่มนี้มีศักยภาพมากจริงๆ 

และสุดท้ายขอบคุณอีกครั้งกับน้องๆรุ่น 1 
ไม่ว่าอะไรจะเป็นตัวหมุนพาเรามาเจอกันในวันนั้น 
แต่พี่ไม่เคยเสียใจเลยสักครั้ง ที่ได้พบเจอกับพวกหนูเลยจริงๆ
I Say Goodbye & Thanks For First Generation Member