คือผมได้ติดตามศิลปินท่านนึง เข้าเป็น ศิลปินวง

girlgroup T pop วงนึง ที่ดังติดอันดับต้น ๆ ของเมือง

ไทย ผมพึ่งจะได้ติดตามเขามา 2 ปี ผมชื่นชอบผล

งานเพลงการแสดงหนังละครมาก ๆ อีกอย่างที่ผมชื่นชอบ 

เป็นพิเศษคือ บุคลิกการกระทำท่าทางแนวดิดต่าง ๆ คำพูดคำจาที่ดูหน้ารักสดใสเป็นกันเองทุก ๆ ครั้งที่เข้าร้องเพลงหรอพูดคุยกับเหล่าแฟนคลับแต่ที่พิเศษสุด ๆ คือรอยยิ้มของเข้าเป็น รอยยิ้มที่สวยงามที่สุด หาที่เปรียบไม่ได้ เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมเผลอยิ้มตามโดยไม่รู้ตัวพอรู้สึกอีกทีก็ยิ้มออกไปแล้ว นี่แหละที่ทำให้ผมตกหลุมรักและชื่นชอบเป็นอย่างมากเลยละ

     

    แต่ผมดันคิดเกินแฟนคลับกับศิลปินไปแล้ว

ผมคิดว่าไม่ได้แค่รักชื่นชอบศิลปินในฐานะแฟนคลับ

ผมรักตัวตนของเข้าจริง ๆ ไม่ใช่ตัวศิลปิน รักเข้าคนนั้นแบบที่เป็นเข้า แต่ว่าด้วยมันมีเส้นกั้นไว้อยู่นะสิ

มันเป็นเส้นที่ก้าวข้ามไปได้อยาก แทบจะข้ามไปไม่ได้ ผมอยากจะข้ามมันไปทั้ง ๆ รู้ว่าเป็นไปไม่ได้เลยได้แต่ยอมรับเท่านั้นได้เพียงมองดูในจุดยื่นของตัวเองไม่ก้าวก่ายไปมากกว่านี้ ยอมรับและทำใจ 

แต่หัวใจมันก็คิดเช่นเดิม