ความในใจของเด็กน้อยคนนึง

สวัสดีครับทุกคน เรามีเรื่องมาระบายนิดนึงความในใจของเราเองแหละ รบกวนอยู่ฟังเราก่อนนะอย่าพึ่งลำคานเรานะ เรามีเรื่องอยากจะพูดความในใจนิดนึงเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว คือเราเป็นเด็กน้อยคนนึงที่เติบโตมาในครอบครัวที่ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบสักเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีที่เราเกิดมาครบ32เเค่นี้เราก็ถือว่าเราโชคดีมากๆแล้ว เรามีพี่น้องทั้งหมด2คนมีพี่สาวกับเราน้องสุด ตอนนี้ครอบครัวเราเหลือกันอยู่4คน มียาย แม่ พี่สาว เรา ส่วนพ่อของเราได้จากเราไปตั้งแต่เราอายุ9ปี คือตอนนั้นเราเด็กมากไม่ค่อยรู้ราชาติชีวิตเท่าไหร่ เราเริ่มเติบโตมากับคำว่าอดทนเราสู้มาตลอดจนเราจะขึ้นม.1 ไม่มีแม้กระทั่งเงินจะซื้อเสื้อผ้า ชุดนักเรียน จ่ายค่าเทอม เราร้องไห้หนักมากเพราะกลัวตัวเองไม่ได้เรียน เราพยายาททำทุกอย่างเพื่อที่จะหาเงินมาส่งตัวเองเรียนเราไปจับร้าง ล้างถ้วย ขุดมันดำนาและต่างๆ เพื่อที่จะให้ตัวเองได้เรียนเหมือนคนอื่นๆเขาเราสู้มาตลอดจนจบชีวิตมัธยมต้น เราขอเล่าแบบคร่าวๆนะเพราะชีวิตเราเจออะไรมาเยอะมากๆพหลังจุที่ชีวิตมัธต้นจบไปเราก็หาวิธีเพื่อที่จะได้เข้าเรียนต่อมัธยมปลาย เราไปทุกอย่าง ทุกงาน คือเรามีความสามารถด้านการแสดง ฟ้อน รำ เต้น เราก็ไปรับจ้างกับชมรมที่รร.เราเราไปทุกงานไปเคยขาดเพื่อที่จะดันให้เราได้มีกินมีใช้เหมือนลูกคนอื่นๆเราผ่านชีวิตมรสุมมาเยอะมากๆ ปากกัดตีนถีบ สู้มาตลอดแล้วเราได้เรียนรู้กับคำว่ายืนด้วยตัวเอง มันเหนื่อยมากๆที่เราต้องมารับผิดชอบทุกอย่างด้วยตัวของเราพอเราได้ผ่านเรื่องราวมากมายในชีวิตมาจนจบมัธยมปลาย เราก็จะขึ้นมหาลัย ส่วนค่าใช้จ่ายนั้นมันสูงมากๆ ค่าเทอม ค่าหอ ค่าอยู่ กิน ต่างๆสาระพัดไปหมดเราเริ่มรู้จักต้นทางของเราแล้วว่าเราชอบด้านไหน ที่จะสามารถนำเราไปสู้อนาคตและหารายได้มาให้เรา เราก็ไปแคชติ่งหนัง ละคร ถ่ายแบบ เดินแบบ ออกงาน ทุกอย่างจนเราได้งานบ้างไม่ได้บ้างเราก็ไม่เสียใจเพราะเราได้ทำเต็มที่แล้ว จนมาวันนี้(เราขอพูดลัดมาเลยละกัน)เราได้เรียนเกี่ยวกับธุรกิจสายการบิน เราหาเงินเองได้ หาทุกอย่างให้ตัวเองได้ จนเราไม่ได้พึ่งครอบครัวเลยสักนิด แต่บางทีเราก็เหนื่อย ท้อ หมดกำลังใจ ครอบครัวก็ไม่เคยจะมอบสิ่งดีๆให้กับตัวเราเลย เหมือนเขาตัดขาตัดแขนทิ้งเราไปแล้ว นานๆจะติดต่อมาหาเรา ขอเงินเราบ้าง ขอทุกอย่างพอให้ไม่ได้ดั่งใจก็ด่าเรา แต่กำลังใจแค่คำพูดกับเราไม่เคยได้รับจากเขาเลยสักนิด เราร้องไห้ หัวเราะ มีความสุข เราเหมือนตัวคนเดียวมาตลอด เหนื่อยมาเยอะมากๆ กับบางทีแค่ถามว่าเรากินอยู่ยังไงสบายดีไหม ถามเราสักคำก็คงไม่เป็นอะไรแต่เราไม่เคยได้รับมัน เราให้กำลังใจตัวเองตลอดเราสู้กับปัญหาใหญ่โตมาด้วยตัวเองทุกอย่าง เหนื่อยมสกๆเลยเว้ย แต่เราก็ภูมิใจนะที่เราได้ทำอะไรด้วยตัวเอง ถึงแม้ว่าคนทั้งโลกจะมีเยอะแยะคนรอบข้างจะมีมากมายแต่เราก็รู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวกินคนเดียวทำอะไรคนเดียวมีความสุขคนเดียว เราสบายใจกว่า แต่ถ้าหากวันไหนเราอยู่คนเดียวได้จริงๆเราก็อยากให้ตัวเองเดินทางไปพบเจอแต่สิ่งดีๆเรื่องราวๆดีในชีวิตและตลอดทางของการเติบโตของเรา ถ้าเราทำตามฝันของเราสำเร็จเราอยากจะบอกพ่อนะ ว่าหนูทำได้แล้ว รักและคิดถึงพ่อที่สุด ลูกคนนี้จะทำสุดความสามารถที่จะทำได้เลยนะ เราทำบุญหาพ่อเราตลอด ฝากถึงทุกคนที่กำลังเหนื่อยๆท้อๆ เราเป็นอีกกำลังใจให้ข้างๆตรงนี้เสมอนะ สู้ไปด้วยกันนะครับ 🙏🏻❤️
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่