เรามีพี่น้อง3คนค่ะ เราเป็นน้องคนเล็ก มีพี่สาวคนโต พี่ชายคนกลาง ซึ่งแต่ละคน มีอายุที่ห่างกันมาก เราห่างจากพี่สาวคนโตประมาณเกือบ15ปี ห่างจากพี่ชายคนกลาง8 ปี แต่ไม่ใช่ปัญหาค่ะ ต้องบอกก่อนว่า เรา กับพี่สาวและพี่ชายมีพ่อคนละพ่อค่ะ พี่สาวกับพี่ชายพ่อเดียวกัน ส่วนเราเป็นพ่อใหม่ที่แม่มาแต่งงานด้วย เนื่องจากตอนเด็กๆเท่าที่เราจำความได้ เราอยู่กับแม่ กับพี่ชายคนกลาง ส่วนพี่สาวเราจำไม่ได้เขาน่าจะออกจากบ้านไปทำงานแล้วเพราะยังเด็กมากๆเราน่าจะอยู่อนุบาล ส่วนพี่ชายก็อายุประมาณ15ปีในตอนนั้น เขาก็ออกจากบ้านไปทำงาน ต่างคนต่างไป ไม่ได้พูดคุยพบเจอ นานๆทีถึงกลับมาเยี่ยมแม่บ้างเป็นครั้งคราวพี่สาวก็เหมือนกัน ตั้งแต่เล็กจนโตเรามีความรู้สึกว่า พี่สาวกับพี่ชายของเรา เขาไม่ค่อยชอบเราสักเท่าไหร่ เพราะเขาจะชอบพูดว่าแม่รักน้องมากกว่า พ่อก็คนละพ่อ และแม่มักจะพูดกับเราบ่อยๆว่า พี่สาวกับพี่ชายเกลียดแม่มากนะตั้งแต่แม่มามีเรา เขาไม่ชอบ ซึ่งเราก็รู้สึกผิดนะที่เกิดมา  จนอยู่มาวันนึง เขาตกงานทั้งคู่ ก็ได้โทรมาบอกแม่ว่าจะกลับมาบ้านแม่เราก็ไม่เคยว่า แล้วแม่ก็มาบอกเราว่าเขา2คนจะกลับมาอยู่บ้านสักพัก บอกก่อนว่าของทุกอย่างภายในบ้านมีแต่เราเป็นคนซื้อคนหา เราไม่ได้ให้แม่ทำงาน แม่เราจึงไม่มีรายได้อะไรมากมายแต่เรากลับรู้สึกไม่โอเค เพราะเวลาเราลำบากยังไม่ได้ทำงานยังเรียนหนังสืออยู่ ตอนนั่นแม่เราก็ตกงานพอดี มรสุมชีวิตก็ว่าได้ โทรไปขอเงินพี่สาวกับพี่ชายเผื่อที่จะมาซื้อข้าวสารกรอกหม้อ เขาไม่เคยให้ จนแม่ต้องไปหยิบยืมข้างบ้าน และมาในวันนี้ที่เราสามารถทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงแม่ได้ เขากลับมาขอความช่วยเหลือจากเรา เราไม่โอเคหรอกนะ เเต่เราก็เห็นแก่แม่เรา เราอึดอัด เงินที่ยืมเราไปไม่เคยได้คืนสักบาท มันก็เยอะอยู่นะครึ่งแสนได้ สำหรับเรา ยืมคือยืมอ่ะ เราอึดอัด ตอนสบายไม่เคยนึกถึงแม่ ไม่ต้องนึกถึงเราหรอก แต่อยากให้นึกถึงแม่บ้าง เพราะตอนลำบากก็มีแต่เเม่ที่คอยช่วย