เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นผมก็ใช้ชีวิตตามปกติของผม ทำอะไรเดิมๆ ในแต่ละวันของผม ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยมีความทรงจำ เกี่ยวกับเพื่อนที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมา มีก็แต่เพื่อนในชั้นที่เรียนห้องเดียวกัน แต่ก็เป็นแค่เพื่อนในเฟสบุ๊คเฉยๆ ไม่เคยทักหา หรือ สนทนากันเป็นพิเศษ ยิ่งเพื่อนต่างห้องนี่ตัดออกไปได้เลย ไม่เคยมีอยู่ในความทรงจำผมเลย
แต่จู่ๆในคืนวันนั้นผมก็ฝันเห็นผู้หญิงคนนึง แต่งตัวด้วยชุดนักเรียน ผมบ็อบ ตาคม แก้มนุ่มๆ เข้ามาคุยกับผม ในฝันผมรู้สึกดีกับเขามาก เราคุยกับเขาเหมือนกับว่า ทั้งชีวิตผมรอที่จะคุยกับเขามานานมากๆ แต่ในตอนนั้นผมก็ยังคงจำชื่อผู้หญิงที่ผมเห็นในฝันนั้นไม่ได้ เมื่อลืมตาตื่น
ชื่อของเธอก็ผุดขึ้นมาพร้อมกับตาที่เปิดขึ้น
เธอชื่อ "ส้ม" เป็นเพื่อนร่วมชั้นต่างห้อง สมัยเรียนม.3ด้วยกัน ซึ่งตอนนั้นผมก็นั่งคิดอยู่บนเตียงนอนว่าทำไมจู่ๆเราถึงฝันเห็นเขา ทั้งๆที่ผมก็เรียนจบม.3มาตั้ง13ปีแล้ว แถมผมยังไม่เคยคุยกับเขาเลยสักครั้ง แม้แต่ชื่อจริงๆ ผมยังจำไม่ได้เลย จนผมเริ่มนึกไปถึงช่วงเทอมสุดท้ายก่อนจะเรียนจบ ผมก็เริ่มนึกขึ้นได้ และจำใบหน้าของเขาได้ชัดเจนมากขึ้น คือ ในวันนั้นก่อนที่จะเรียนจบ ผมก็ไปถ่ายรูปหมู่กับเพื่อนๆในห้อง เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ แล้วเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกับผม ก็เรียก "ส้มๆๆ ถ่ายรูปให้หน่อย" ที่กำลังเดินผ่านมา ถ่ายรูปให้ผมกับเพื่อนๆ นั้นแหละ ผมถึงได้รู้ว่าเธอชื่อส้ม คือเขาอาจไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุด แต่เป็นผู้หญิงที่ตรงไทป์ผมมากที่สุด ตอนนั้นผมไม่กล้าจีบเขา ไม่กล้าแม้แต่จะคุยด้วยสักครั้ง เพราะตอนนั้นผมยังไม่ชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองว่า เราตกหลุมรักเขาจริงหรอ? หรือ เราแค่มีความรู้สึกดีๆกับเขาเฉยๆ? แล้วถ้าเราบอกความรู้สึกเขาไป เขาจะชอบเรารึป่าว? สุดท้ายผมก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกนั้นออกมา จนผมจบออกมาได้13ปี ความทรงจำที่มีและความรู้สึกดีๆ ก็เริ่มเลือนหายไปตามเวลา จนกระทั่งคืนวันนั้น วันที่จู่ๆก็ฝันเห็นเขาขึ้นมา มันทำให้ผมรู้สึกว่า มีอะไรติดอยู่ในหัวแต่ไม่สามารถอธิบายออกมาให้ใครฟังได้ มันคือความรู้สึกอะไรบางอย่าง ที่ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ตั้งแต่คืนวันนั้น จนถึงวันนี้ก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์หนึ่งแล้ว ความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรติดอยู่ในหัวก็ยังคงอยู่ ผมไม่รู้จะทำไงกับความรู้สึกนี้ดี ผมพยายามค้นหาเธอผ่านเพื่อนในเฟสบุ๊ค แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ใครเป็นเพื่อนกับเธอเลย พยายามเข้าไปดูในเพจโรงเรียน และ คลิปศิษย์เก่าในยูทูปก็ไม่เจอ ... ถ้าจะถามผม ว่าทำไมต้องค้นหาเธอ อยากจะคุย อยากจะบอกความรู้สึกในตอนนั้นกับเธอหรอ? ผมคงตอบว่า ไม่ ผมก็ไม่เข้าใจว่าที่ผมกำลังทำ ผมทำไปทำไม?
หากให้ผมตอบ ผมคงตอบว่า แค่อยากรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไร คงแค่นั้นจริงๆครับ และ บางทีสิ่งที่ติดอยู่ในหัวผม มันอาจจะหายไป พร้อมกับการที่เราได้รับรู้เรื่องราวของเธอก็ได้
มีใครเคยมีความรู้แบบเดียวกับที่เป็นอยู่บ้างมั้ย และ สิ่งที่ติดอยู่ในหัวเราจะหายไปเมื่อไหร่
"ส้ม" ปีจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่3 2552
โรงเรียนเมืองพัทยา7(บ้านหนองพังแค)
ขอบคุณ สำหรับพื้นที่ระบายความรู้สึกครับ😊
เคยคิดถึงคนๆนึง โดยที่เราไม่รู้จัก หรือ คุยกับเขาสักครั้งมั้ย
แต่จู่ๆในคืนวันนั้นผมก็ฝันเห็นผู้หญิงคนนึง แต่งตัวด้วยชุดนักเรียน ผมบ็อบ ตาคม แก้มนุ่มๆ เข้ามาคุยกับผม ในฝันผมรู้สึกดีกับเขามาก เราคุยกับเขาเหมือนกับว่า ทั้งชีวิตผมรอที่จะคุยกับเขามานานมากๆ แต่ในตอนนั้นผมก็ยังคงจำชื่อผู้หญิงที่ผมเห็นในฝันนั้นไม่ได้ เมื่อลืมตาตื่น
ชื่อของเธอก็ผุดขึ้นมาพร้อมกับตาที่เปิดขึ้น
เธอชื่อ "ส้ม" เป็นเพื่อนร่วมชั้นต่างห้อง สมัยเรียนม.3ด้วยกัน ซึ่งตอนนั้นผมก็นั่งคิดอยู่บนเตียงนอนว่าทำไมจู่ๆเราถึงฝันเห็นเขา ทั้งๆที่ผมก็เรียนจบม.3มาตั้ง13ปีแล้ว แถมผมยังไม่เคยคุยกับเขาเลยสักครั้ง แม้แต่ชื่อจริงๆ ผมยังจำไม่ได้เลย จนผมเริ่มนึกไปถึงช่วงเทอมสุดท้ายก่อนจะเรียนจบ ผมก็เริ่มนึกขึ้นได้ และจำใบหน้าของเขาได้ชัดเจนมากขึ้น คือ ในวันนั้นก่อนที่จะเรียนจบ ผมก็ไปถ่ายรูปหมู่กับเพื่อนๆในห้อง เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ แล้วเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกับผม ก็เรียก "ส้มๆๆ ถ่ายรูปให้หน่อย" ที่กำลังเดินผ่านมา ถ่ายรูปให้ผมกับเพื่อนๆ นั้นแหละ ผมถึงได้รู้ว่าเธอชื่อส้ม คือเขาอาจไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุด แต่เป็นผู้หญิงที่ตรงไทป์ผมมากที่สุด ตอนนั้นผมไม่กล้าจีบเขา ไม่กล้าแม้แต่จะคุยด้วยสักครั้ง เพราะตอนนั้นผมยังไม่ชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองว่า เราตกหลุมรักเขาจริงหรอ? หรือ เราแค่มีความรู้สึกดีๆกับเขาเฉยๆ? แล้วถ้าเราบอกความรู้สึกเขาไป เขาจะชอบเรารึป่าว? สุดท้ายผมก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกนั้นออกมา จนผมจบออกมาได้13ปี ความทรงจำที่มีและความรู้สึกดีๆ ก็เริ่มเลือนหายไปตามเวลา จนกระทั่งคืนวันนั้น วันที่จู่ๆก็ฝันเห็นเขาขึ้นมา มันทำให้ผมรู้สึกว่า มีอะไรติดอยู่ในหัวแต่ไม่สามารถอธิบายออกมาให้ใครฟังได้ มันคือความรู้สึกอะไรบางอย่าง ที่ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ตั้งแต่คืนวันนั้น จนถึงวันนี้ก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์หนึ่งแล้ว ความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรติดอยู่ในหัวก็ยังคงอยู่ ผมไม่รู้จะทำไงกับความรู้สึกนี้ดี ผมพยายามค้นหาเธอผ่านเพื่อนในเฟสบุ๊ค แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ใครเป็นเพื่อนกับเธอเลย พยายามเข้าไปดูในเพจโรงเรียน และ คลิปศิษย์เก่าในยูทูปก็ไม่เจอ ... ถ้าจะถามผม ว่าทำไมต้องค้นหาเธอ อยากจะคุย อยากจะบอกความรู้สึกในตอนนั้นกับเธอหรอ? ผมคงตอบว่า ไม่ ผมก็ไม่เข้าใจว่าที่ผมกำลังทำ ผมทำไปทำไม?
หากให้ผมตอบ ผมคงตอบว่า แค่อยากรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไร คงแค่นั้นจริงๆครับ และ บางทีสิ่งที่ติดอยู่ในหัวผม มันอาจจะหายไป พร้อมกับการที่เราได้รับรู้เรื่องราวของเธอก็ได้
มีใครเคยมีความรู้แบบเดียวกับที่เป็นอยู่บ้างมั้ย และ สิ่งที่ติดอยู่ในหัวเราจะหายไปเมื่อไหร่
"ส้ม" ปีจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่3 2552
โรงเรียนเมืองพัทยา7(บ้านหนองพังแค)
ขอบคุณ สำหรับพื้นที่ระบายความรู้สึกครับ😊