กำลังอ่าน “อันตัวข้าพเจ้านี้คือแมว I am a Cat” เล่มนี้ถือว่าเป็นงานเขียนชิ้นเอกของ Natsume Soseki  วรรณกรรมเล่มนี้ถูกเขียนเมื่อประมาณ 116 ปีที่แล้ว ถ้าเทียบง่ายๆก็อยู่ในช่วงก่อนยุค ร.5 นิดๆ(นี่สมัยนั้นเขาเขียนถึงระดับนี้กันแล้ว) ความพิเศษและความแปลกใหม่อยู่ที่การเขียนวรรณกรรมในรูปแบบ external viewpoint ทั้งเรื่องถูกเล่าผ่านมุมมองของแมวตัวหนึ่งที่อยู่ในบ้านของอาจารย์ มันไม่มีชื่อ ไม่มีที่มา เพื่อนๆนักวิชาการของอาจารย์มักจะเรียกแมวตัวนี้ว่า “แมวจรจัด” (ซึ่งเจ้าตัวเกลียดชื่อนี้มาก) แต่เพื่อนๆของแมวด้วยกัน เรียกมันว่า อาจารย์ (เนื่องด้วยมันได้อยู่ในบ้านของอาจารย ชื่อนี้เจ้าตัวก็ค่อนข้างพอใจ)

การเล่าเรื่องหลักๆจะผ่านมุมมองของแมวตัวนี้ แล้วซ้อนด้วยมุมมองของคนที่มองสิ่งต่างๆที่อยู่รอบๆตัว(ผ่านการแอบอ่านไดอารี่ของท่านอาจารย์) แล้วซ้อนด้วยมุมมองของคนด้วยกัน เวลาที่มีเพื่อนของอาจารย์มาถกประเด็นต่างๆในสังคม เรื่องเล่าทั้งหมดกลายเป็นเรื่องตลก(ร้าย) แล้วแมวก็เริ่มใช้เลนส์ของแมวในการวิพากษ์บุคคลิกภาพ นิสัยใจคอ รวมทั้งตรรกะแปลกๆของมนุษย์ มนุษย์นั้นมีภาพเบื้องหน้าและเบื้องหลัง แค่ภายใต้รอยยิ้มของมนุษย์คนนึ่งมันซ่อนนัยยะอันมากมายที่เกินกำลังแมวจะเข้าใจได้ ซึ่งจะต่างจากพวกแมวที่ปฏิบัติ และแสดงท่าที่อย่างตรงไปตรงมาที่สุด…

ลึกๆ แล้ววรรณกรรมเล่มนี้เป็นวรรณกรรมแนววิพากษ์สังคมของมนุษย์ในสมัยนั้นได้อย่างเจ็บแสบทีเดียวครับ
-ริฎวาน ศอลิห์วงศ์สกุล-