สวัสดีค่ะ หนูมีเรื่องราวจะมาเล่าค่ะ หนูมีครอบครัวพ่อเเม่เเยกกันอยู่ให้เรามาอยู่กับย่าเเต่เราไม่ใช่หลานเเท้ๆเราเลยไม่ค่อยได้รับรักเราโดนต่อว่าเปรียบเทียบอยู่บ่อยกับน้องชายเเละน้องสาวที่เกิดจากลูกของย่า เราโดนทุบตีต่อว่าด้วยคำเเรงจนเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ เราทะเลาะกันทุกวันเราไม่ใช่คนขี้เกียจเเต่เราเเค่เรียนไม่เก่งเราก้โดนต่อว่า ว่าโง่บ้าง บ้างเเละยังมีเครื่องเพื่อนเข้ามาเราเป็นคนนึงที่ให้เซฟโซนอยู่กับเพื่อนมากๆเเต่เพื่อนก้เหมือนเห้นเราเป็นเเค่คนใช่หรือมีก็ได้ไม่มีก็ได้ จนเราต้องมาคบเพื่อนออนไลน์คนนี้ดีมากเขาคือ1ในเซฟโฟนเขาคอยปลอบคอยอยู่ข้างเขาคือเพื่อนที่ดีคนนึง หลังจากนั่นเรามีเเฟนค่ะ เรารักคนนี้มาเขาคือคนที่เราตามหาเเต่นิสัยของเขาทำให้เราไม่พอใจอย่างเช่นเขาไปนอนกับคนอื่นเค้าไม่สนใจเหมือนเเรกๆ เราปรึกษาเพื่อนเเต่ดันได้เเต่คำตอบเเย่ๆคือการซ้ำเติมเเต่เราก้ยังเลือกที่จะอยู่กับเเฟนคนนี้เพราะเรารักมากถึงเราจะยังอายุน้อยเเต่เราก้อยากมีความรักที่ยืนนานเราปรึกษาเพื่อนมาตลอดจนเราเลิกกับคนนี้ได่ประมานสองวันคนนี้มาขอคืนดีเราบอกเพื่อนๆเเต่เพื่อนๆกับพูดขึ่นว่าถ้ากลับไปไม่ใข่เพื่อนกูเเม้เเต่เพื่อนออนไลน์เราก้คิดเเบบนั่นจนเราเก็บไปคิดเเละร้องให้จนอ้วกเราไม่รู้จะทำยังไงเราเเค่อยากอยู่กับคนนั่นเเละเพื่อนของเราถึงเพื่อนจะเป็นห่วงเเต่เรารักเขามากๆจนเราไม่สามารถที่จะลืมได้เราร้องให้นานมากๆจนหมดเเรงเเต่เราก้อยากจะถามว่า อะไรคือที่ระบายดีที่สุดเพราะทุกวันนี้ละบายกับใครไม่ได้เลยรู้สึกต้องเก็บไวคนเดียว