ที่จ่อหัวมาแบบนี้ไม่ได้คิดว่าจะมาเรียกร้องให้ใครมาเห็นใจหรือสงสารนะคะ เรารู้ดีว่าโรคนี้มันหาคนเข้าใจจริงๆยากมาก เราแค่อยากทราบความรู้สึกของคนที่เป็นโรคเดียวกันว่า คุณรู้สึกว่าเวลามีคนพูดเรื่องโรคนี้เหมือนเป็นเรื่องตลกสนุกสนานแล้วคุณรู้สึกอย่างไร? หรือว่าไม่รู้สึกอะไรเลยคะ?

ส่วนตัวเราเองเป็นมานานมากๆละ แต่รักษามาแค่สิบกว่าปีเอง จิตแพทย์บอกว่าเราอาจจะเป็นจากกรรมพันธ์ และที่อาการค่อนข้างหนัก เพราะมีความเครียดสะสม และชีวิตเจ็บปวดซ้ำซากตั้งแต่เด้กจึงบวกกันเข้าไปหลายซับหลายซ้อน ทำให้เราไม่สามารถ Control อารมณ์  ( Emotionaly) เวลาที่มันดิ่ง   ( Down ) ของตัวเอง และเวลามัน แกว่ง ( Swing ) มันจัดการไม่ค่อยได้

แต่หลังรักษาได้ 5 ปีเราอาการดีขึ้นกว่าแต่ก่อนตรงที่เราสามารถแยกแยะความรู้สึก กับอารมณ์ออกจากกันได้..บ้าง.. มีสติมากกว่าก่อน เวลาเสียใจหรือมีอะไรมากระทบจิตใจ เมื่อก่อนเราจะมีอาการที่เรียกว่า Panic Attack คือตระหนก ตกใจ เสียใจ  ใจสั่นหวิวๆ หายใจไม่ออก และจะเป็นบ่อยหากตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน เช่นไม่อยากเจอใคร แต่ต้องไปอยู่ในสถานที่ที่มีคนพลุกพล่าน เช่นไปซื้อของที่ซูเป้อร์มาเก็ตเราไม่สามารถต่อแถวยาวได้

ที่เล่ามาอย่าเพิ่งเบื่อนะคะ เราแค่อยากถามเพื่อนๆที่เป็นโรคนี้ ว่า คุณรู้สึกอย่างไร เวลามีคนเอาเรื่องไบโพล่ามาล้อเล่นเช่นในละคร หรือแม้แต่บางรายการที่ล้อกันว่า ***แหมเธอนี่อารมณ์ไม่อยู่กับที่เลยนะ เป็นไบโพล่าหรือไงยะ?** แล้วหัวเราะกันอย่างกับว่าตลกสนุกสนาน เดี๋ยวนี้เห็นบ่อยมากในทีวี เรารู้สึกว่ามันกระทบจิตใจเราทุกครั้งที่ได้ยิน หรือได้เห็นคนด้อยค่าโรคนี้ เราเสียใจที่ทำไมทุกคนคิดว่าโรคนี้มันตลก บ้าบอเดี่ยวดีเดี๋ยวร้ายเพราะสันดาน ก็เหมาว่าเป็นไบโพล่า ทั้งๆที่คนที่เป็นโรคนี้ เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นทุกคน เพราะความเข้มแข็งของคนเรามีไม่เท่ากัน และพวกเขาไม่ได้อยากเป็นแบบนี้...มันทุกข์มากนะ ...มีใครรู้สึกแบบเรามั้ย? หรือว่าเราคิดมากไปเองคะ?

ต้องขอร้อง...ผู้ที่เข้ามาอ่านหากอยากคอมเม้นท์เพื่อให้กำลังใจก็ขอบคุณนะคะ แต่หากอยากเข้ามาเพื่อด่าทอ ตำหนิหรือต่อว่าเอามันประชดเพื่อสะใจ เราขอร้องเถอะนะคะ ขอให้เลื่อนผ่านไปจะดีกว่าค่ะ เพราะเราไม่อยากอ่านอะไรที่มันทำให้เราเจ็บปวดกว่านี้อีกแล้ว แค่อยากฟังความคิดเห็น และคำแนะนำที่เป็นประโยชน์เท่านั้นค่ะ  ขอบคุณที่เข้าใจกันนะคะ