หลังจากที่เพ้อหนักเรื่องอกหัก สุดท้าย เราก็เป็นซึมเศร้า และต่อมาก็เป็นไบโพล่าร์ มันเหนื่อยมากลยนะกับการต่อสู้กับโรคนี้ แต่คนรอบข้างเราไม่เข้าใจ เพื่อนชอบว่าเราเป็นเด็กไม่รู้จักโต ไม่มีความคิด เอาแต่ใจ พอยิ่งได้ฟังมันยิ่งน้อยใจบางทีแค่อยากเล่าอยากระบายความเจ็บปวด แต่พอเขาพูดกับมาเพ้อเจ้อไร้สาระ  เราก็ไม่กล้าพูดอะไรเลย มันเสียใจมากๆ เลยนะ ตอนที่เพื่อนพูดแบบนั้นเราหันหลังไปนี้น้ำตาหยดลงทันที  เราแค่อยากเล่าให้คนที่เรากล้าเราและพร้อมรับฟัง ประโยคที่ว่า แค่อยากมีความสุขแบบคนอื่นทำไมมันยากจังว่ะ เข้ามาในหัวตลอดเวลาเศร้า เวลาอีกขั้วก็ใช้เงินเยอะมาก แล้วก็ตามเดิมไม่มีใครเข้าใจ  ใช่เราเอาความรู้สึกไปผูกกับคนอื่น เพราะใจเราอ่อนแอเกินจะช่วยเหลือตัวเองได้ อยากให้คนเข้าใจโรคไบโพล่าบ้าง มันไม่ใช่คิดไปเอง ไม่ใช่เอาแต่ใจ ไม่ ไม่ใช่เรียกร้องความสนใจ แต่แค่ต้องการความช่วยเหลือ