คือเราเป็นคนที่เเต่ก่อนนิสัยเเย่ เหวี่ยงวีน อารมณ์เสียง่าย จนพอเราโตขึ้นก็เงียบขึ้นเพื่อให้คนรอบข้างสบายใจที่เราไม่ปากสุนัข เเคร์อื่นมาก จนวันนึงเราเหนื่อย เลยบอกกับตัวเองว่าพอเเล้ว จะไม่อะไรเเล้วใครจะคิดไงก็ปล่อย  เเต่พอเราทำเเบบนั้นจริงๆ เพื่อนคนรอบตัว ก็บอกว่าเราไม่สนใจความรู้สึกใครเลย
เพราะเเค่ว่าเราเงียบเวลาเกิดปัญหา พูดไปก็ไม่มีไรดีขึ้น งั้นขอเงียบดีกว่า พอเราโดนพูดใส่บ่อยๆเข้า เราก็เริ่มกลับมากังวลละว่าทำไมโดนพูดเเบบนี้ เราปรับตัวมาตลอด ปรับตัวจนเหนื่อยกับคนรอบข้าง เหนื่อยจนกลับมาบ้านเราต้องมานอนคิดว่าทำไมโดนพูดเเบบนี้วะ เเต่ปัญหาคือเราโดนพูดจากคนๆเดียว