ความสัมพันธ์ของหนูกับพ่อแท้ๆไม่ดีเท่าไหร่เขาชอบเล่นยา แล้วก็ใช้ความรุนแรงอะไรที่ไม่พอใจเขา เขาจะทำทุกวิถีทางให้เป็นไปตามใจเขาก็ให้ได้ เวลาที่เขาอารมณ์แปรปรวนหนูจะชอบโดนคนที่บ้านบังคับให้ไปคุยกับเขา กลัวมากให้เด็กไปคุยกับคนเล่นยาที่กำลังคลั่งเนี่ยนะ!? นี่คือสิ่งที่คิดในหัวทุกคนในตอนนั้นไปหลบกันหมดเลย บอกว่าทำเพื่อเขาเถอะนะยังไงเขาก็คือ "พ่อ"  ถึงหนูไม่ทำก็โดนคนในบ้านบังคับให้ทำให้ได้เขาจะกดดันให้หนูคุยให้ได้เลย บอกตามตรงเลยนะคะ เขาไม่เคยส่งเงินสักแดงให้เรียน ไม่เคยออกค่าใช้จ่ายอะไรเลยค่ะ แล้วเขาก็ชอบจับเนื้อจับตัวแล้วก็ชอบมองหนูว่าเหมือนแม่ด้วยตาเยิ้มๆเหมือนคนพึ่งเล่นยามา ที่เศร้าที่สุดมากเลยก็คือ ย่า เขาคือคนที่หนูคิดว่าเขาจะเข้าใจที่สุดในบรรดาคนที่บ้านแต่ว่าเขาเข้าข้างพ่อทุกอย่างเลยค่ะไม่ฟังอะไรเลย เศร้าจริงๆค่ะเวลาที่หนูมองหน้าพ่อหนูรู้สึกขยะแขยงมากได้กลิ่นกลิ่นบุหรี่ตลอดเลย ไหนจะตอนเด็กที่เขาชอบมาจับขาลูบตัวมันอยากอ้วกจริงๆค่ะ  เขาจะชอบทวงบุญคุณว่าถ้าไม่มีเขาหนูก็คงไม่ได้เกิดมา หรือไม่ก็โดนย่าบอกว่า ยังไงเขาก็คือพ่อถ้าเมินเขาต่อไปมันจะไม่ดีต่อตัวหนูเองนะ สำหรับหนูมันดีต่อตัวหนูจริงๆค่ะ ไม่ได้เจอเขาเเล้วรู้สึกดีมากๆเลย ไม่ต้องเล่นบทลูกที่น่ารักคอยอภัยให้เขาทุกอย่าง ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวหนูอีกแล้วค่ะว่าเจออะไรมาบ้าง ก็นั่นแหละค่ะที่มาตั้งกระทู้เพราะว่าอยากรู้ว่าทุกคนคิดเห็นยังไงกับคำถามนี้ แล้วก็ที่หนูบ่นๆก็เพราะว่าเศร้ามากๆเลยค่ะเพราะเป็นเด็กไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย เพราะถึงเลือกยังไงก็โดนบังคับอยู่ดี แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้และรับฟังนะคะ
 
ปล. ขอบคุณทุกคนที่ตอบกลับมากๆเลยนะคะ ตอนนี้หนูทำได้แค่หลบค่ะ แล้วหนูก็ตัดสินใจที่จะเจอหมอจิตแพทย์โดยไม่ให้ครอบครัวรู้ค่ะเพราะว่าหนูค่อนข้างที่จะโดนพ่อกับย่าหนูทำร้ายจิตใจมาเยอะมากๆเลยค่ะที่มากที่สุดก็คงจะเป็นย่าของหนู ตอนนี้คนในบ้านหนูเชื่อใจใครไม่ได้เลยค่ะ หนูกลัวมากๆ