การที่ต้องมาอยู่กับย่า ที่ไม่ใช่ย่าแท้ๆ (แม่ของพ่อใหม่อ่ะนะ)บางคนอาจจะคิดว่าดี แต่สำหรับเรานั้นไม่เลย เขาก็มีหลานของเขาอยู่ (น้องเรานั่นแหล่ะ แต่คนละพ่อ) ยังไงซ้ะเขาก็ต้องรักหลานเขามากกว่าเราอยู่แล้ว  นิสัยส่วนตัวของเรา เป็นคนที่ขี้เกียจนะ แต่ไม่ได้มากจนเกินไป ไม่ชอบกาที่พูดซ้ำๆใช้ซ้ำๆ บอกคำเดียวคือรู้เรื่อง ถ้าไม่ทำก็อีกเรื่อง ถามว่าเราเป็นคนก้าวร้าวไหม อาจจะมีบ้างเวลาโมโห แต่ไม่ได้ถึงขั้นที่แบบด่ากลับไรงี้นะ อาจมีโวยวาย พูดแบบ ว้ะๆ,เออ บ้าง ส่วนนิสัยน้องเรานะ เมื่อก่อนมันดีนะ แต่เดี๋ยวนี้คือแบบ มันแทบจะไม่เรียกเราว่าพี่เลย ด่าได้ก็ด่าอ่ะ แต่ไม่ไช่ว่าเราจะยอมให้มันด่านะ ก็มีสวนกลับ แต่ยังไงมันก็ด่าแรงกว่าเราเสมอ
ก้าวร้าวด้วยที่สำคัญ(ไม่ใช่ว่าจะใส่ร้ายมันนะ ต้องมาเจอด้วยตัวเองแล้วจะรู้) ขนาดย่ามันนะ พูดจาคือไม่ดีเลยอ่ะ ย่าเองยังออกปากว่าไม่ชอบ  ว่าพ่อตามใจมันมากเกินไป อะไรแบบนี้ แต่เชื่อไหม ถ้าน้องมันว่าย่า เขาก็ด่ากลับ แบบโกรธๆแต่พอสักพักมันมาพูดดีด้วยก็ดีกับมัน แต่ถ้าเป็นเรานะคือเป็นวันๆอ่ะกว่าจะพูดด้วย เวลาย่าเขาใช้เรา เราก็แบบขี้เกียจบ้าง ไม่ลึกทำให้เดี๋ยวนั้น พอเขาไม่ได้ดั่งใจก็คือด่าอ่ะ ว่าบ้างอย่างนั้นอย่างนี้ บางครั้งก็ฟ้องพ่อ แต่ถ้าเป็นหลานรักเขานะ ใช้แล้วไม่ทำก็ด่าเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ว่าอัไรต่อ คือ ไม่ทำก็ปล่อย สุดท้ายก็เป็นเราอ่ะที่ทำ แต่เราก็เป็นคนที่ไม่ชอบยอมใครง่ายๆเวลาย่าเขาใช้กลับ เราก็จะตอบกลับไปประมาณว่า 'แล้วมันล่ะ?' 'มันก็โตแล้วป่ะ?'
แต่เราก็พยายามเข้าใจนะว่าเขาเป็นย่าหลานกัน สายเลือดเดียวกัน เรามันแค่ลูกติด จะทำอะไรได้ ยังไงเขาก็ต้องรักน้องมันมากกว่าเราอยู่แล้ว หรืออาจจะไม่เคยรักเราเลยก็ได้ เราก็พยายามทำตัวดีๆแล้วนะ แต่บางครั้งมันก็ทำไปก็เท่านั้นอ่ะ ยังไงซ้ะมันก็ไมได้อะไรขึ้นมา แต่ถ้าเป็นเรื่องไม่ดีนี่เขาเห็นนะพร้อมที่จะบอกได้ทุกคน เช่น เราเถียง ฟ้องแม่ฟ้องพ่อ เราไม่ทำงานที่เค้าใช้(แบบล้างงี้) ก็ฟ้อง บ้างครั้งเราอดไม่ไหว ก็ถามกลับไป 'แล้วมันล่ะ?(น้องอ่ะ)โตแล้วป่ะ ไม่เด็กแล้วนะ อายุ9-10ขวบอ่ะ รู้เรื่องทุกอย่าง แถมจะรู้เยอะด้วยซ้ำ' เขาก็จะหาว่าเราเกี่ยงอย่างโน้นอย่างนี้  คือก็อยากจะบอกว่าไม่ได้เกี่ยง อยากให้ใช้มันทำบ้าง เข้าใจความรู้สึกเราบ้าง ก็แค่นั้น