ทำไมเวลาเราเริ่มจะมีความรักสักครั้งแล้วทำไมเราชอบหนีออกห่างจากเขาตลอดเลยไม่เข้าใจตัวเองเหมือนถ้ารู้ว่าทุกคนที่เขามาเราจะเป็นคนหายไปตลอดแต่ก็กลับเปิดรับทุกคนที่เข้ามาคุยพอคุยได้สักพักแล้วเราจะเป็นคนหายไปเลยหรือจะหาเรื่องบางอย่างหนีออกจากตัวเขา ทุกคนเลยที่เราหายไปจากเขา เวลาตัวเราเป็นแบบนี้ตัวเราเองจะคิดตลอดเลยว่าตัวเองไม่เหมาะสมสำหรับเขาไม่เพอร์เฟคและรู้สึกว่าตัวเองอ้วนกลัวเจอตัวจริงแล้วเขารับไม่ได้อีกอย่างกลัวทั้งตัวเองจะเสียใจไม่อยากเสียใจ กลัวรักเขามากๆแล้วจะติดเขากลัวความรักนั้นแหละพูดง่ายๆ หรือแบบไม่กล้าให้ตัวเองไปรักใครพอตัวเองรู้ตัวว่ารู้สึกดีกลับคนนี้แล้วคนนั้นก็รู้สึกดีกลับเราด้วยจะค่อยๆทำตัวตีออกห่างเลย ทำไมเราเป็นคนแบบนี้ว่ะเห็นแกตัวเกินไปหรือป่าวแบบไม่นึกถึงความรู้สึกฝ่ายตรงข้ามเลยหรือว่าเรารักตัวเองมากพอจนไม่กล้าให้ใครเข้ามาในใจหรือเราไม่กล้าที่จะเอาใจไปรักใครเพราะเรารักตัวเองมากๆ เป็นแบบนี้มานานแล้วนะรู้เหตุผลแต่บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเอง…ยาวไปหน่อยใครรู้สึกแบบนี้เหมือนกันช่วยแชร์หน่อยนะคะ