จากพระสูตรนี้ https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=19&siri=223

๒. อุณณาภพราหมณสูตร
ว่าด้วยอุณณาภพราหมณ์
             [๕๑๒] เรื่องเกิดขึ้นที่กรุงสาวัตถี
             ครั้งนั้นแล พราหมณ์ชื่ออุณณาภะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ
ได้สนทนาปราศรัยพอเป็นที่บันเทิงใจ พอเป็นที่ระลึกถึงกันแล้ว นั่ง ณ ที่สมควร
ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า
             “ท่านพระโคดม อินทรีย์ ๕ ประการนี้ มีอารมณ์ต่างกัน มีโคจรต่างกัน
ไม่เสวยอารมณ์อันเป็นโคจรของกันและกัน
             อินทรีย์ ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. จักขุนทรีย์    ๒. โสตินทรีย์
                          ๓. ฆานินทรีย์   ๔. ชิวหินทรีย์
                          ๕. กายินทรีย์
             ท่านพระโคดม อะไรเป็นที่ยึดเหนี่ยวของอินทรีย์ ๕ ประการนี้ที่มีอารมณ์ต่างกัน
มีโคจรต่างกัน ไม่เสวยอารมณ์อันเป็นโคจรของกันและกัน และอะไรเล่าย่อมเสวย
อารมณ์อันเป็นโคจรของอินทรีย์ ๕ ประการนี้”
             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “พราหมณ์ อินทรีย์ ๕ ประการนี้ มีอารมณ์
ต่างกัน มีโคจรต่างกัน ไม่เสวยอารมณ์อันเป็นโคจรของกันและกัน
             อินทรีย์ ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ
                          ๑. จักขุนทรีย์    ๒. โสตินทรีย์
                          ๓. ฆานินทรีย์   ๔. ชิวหินทรีย์
                          ๕. กายินทรีย์

             พราหมณ์ ใจเป็นที่ยึดเหนี่ยวของอินทรีย์ ๕ ประการนี้ที่มีอารมณ์ต่างกัน
มีโคจรต่างกัน ไม่เสวยอารมณ์อันเป็นโคจรของกันและกัน และใจย่อมเสวยอารมณ์
อันเป็นโคจรของอินทรีย์ ๕ ประการนี้”
             “ท่านพระโคดม อะไรเป็นที่ยึดเหนี่ยวของใจ”
             “พราหมณ์ สติเป็นที่ยึดเหนี่ยวของใจ”
             “ท่านพระโคดม อะไรเป็นที่ยึดเหนี่ยวของสติ”
             “พราหมณ์ วิมุตติเป็นที่ยึดเหนี่ยวของสติ”
             “ท่านพระโคดม อะไรเป็นที่ยึดเหนี่ยวของวิมุตติ”
             “พราหมณ์ นิพพานเป็นที่ยึดเหนี่ยวของวิมุตติ”
             “ท่านพระโคดม อะไรเป็นที่ยึดเหนี่ยวของนิพพาน”
             “พราหมณ์ ท่านล่วงเลยปัญหาไป ไม่สามารถกำหนดที่สุดแห่งปัญหาได้ ด้วยว่า
พรหมจรรย์ที่บุคคลอยู่จบแล้ว หยั่งลงสู่นิพพาน มีนิพพานเป็นเบื้องหน้า
มีนิพพานเป็นที่สุด”
             ลำดับนั้น อุณณาภพราหมณ์ชื่นชมยินดีพระภาษิตของพระผู้มีพระภาคแล้ว
ลุกจากที่นั่ง ถวายอภิวาท ทำประทักษิณแล้วจากไป
             ครั้นอุณณาภพราหมณ์จากไปได้ไม่นาน พระผู้มีพระภาครับสั่งเรียกภิกษุทั้งหลาย
มาตรัสว่า
             “ภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนเรือนยอดหรือศาลาเรือนยอด มีหน้าต่างอยู่
ด้านทิศตะวันออก เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น แสง (ดวงอาทิตย์) ส่องเข้าไปทางหน้าต่าง
จะปรากฏที่ไหน”
             “ที่ฝาด้านทิศตะวันตก พระพุทธเจ้าข้า”
             “ภิกษุทั้งหลาย อุปมานี้ฉันใด อุปไมยก็ฉันนั้นเหมือนกัน ศรัทธาในตถาคตของ
อุณณาภพราหมณ์ตั้งมั่นหยั่งรากลงแล้วมั่นคง อันสมณะหรือพราหมณ์ เทวดาหรือมาร
พรหมหรือใครๆ ในโลกให้หวั่นไหวไม่ได้ ถ้าอุณณาภพราหมณ์พึงทำกาละในเวลา
นี้ไซร้ ย่อมไม่มีสังโยชน์ที่เป็นเครื่องประกอบให้อุณณาภพราหมณ์ต้องมาสู่โลกนี้อีก”
อุณณาภพราหมณสูตรที่ ๒ จบ

.......

จากพระสูตรนี้ ท่านแยก สติ และ วิมุตติ  ออกมาเป็นคนละสิ่งกับใจ และอินทรีย์ 5

คำถาม
สติ และวิมุตติ  นับเป็นขันธ์ใด ในขันธ์ทั้ง 5 หรือไม่ครับ?