อาการพวกนี้ เริ่มเป็นตั้งแต่ อยู่บ้านคนเดียวมา จะ 2 ปีแล้ว อาจจะดูบ้านะครับ ผมก็ว่าผมบ้า
เวลาอยู่เงียบๆคนเดียว
- ชอบมีความคิดในหัว ประมาณว่า มโนไปเองว่า จะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น ทบทวนกับตัวเองในหัวว่า ที่ผ่านมาเคยไปทำอะไรไม่ดีไว้รึเปล่าววะ เชื่อมโยงอะไรมั่วไปหมด อะไรเล็กน้อยๆก็เก็บมาคิดจนเรื่องใหญ่ได้
- คิดเล็ก คิดน้อย มโนมากกก เช่น แค่เพื่อนไม่ตอบแชท แค่เพื่อนตอบแชทช้า แค่เพื่อนพูดหยอกแรงๆ ก็คิดมโนไปไกล ว่า เพื่อนจะแบน เพื่อนเกลียดเรา เพื่อนไม่ชอบเรา บลาๆ
- ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลย! นี้คือสิ่งที่ผมควรทำที่สุด แต่ระหว่างอ่าน จิตใจมันชอบชวนคิดเรื่องอื่น พุ่งไปเรื่องอื่น โดดไปมา มันอ่านแทบจะไม่รู้เรื่อง

ที่ผมเจ็บใจที่สุดคือ ผมค่อนข้างมั่นใจตังเองมากๆ ว่าผมเก่งมากพอที่จะสอบเข้ามหาลัยที่ตัวเองหวัง (ตอนนี้อยู่ในช่วงอ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัย) เพราะตอนที่จิตใจผมปกตินั้น ตอนที่ผมสามารถมีโฟกัสเรื่องเรียนได้เต็มๆ ผมเก่งแทบจะทุกวิชา แต่ตอนนี้ผมโดนปัญหาตามที่เล่าไปด้านบน รบกวนผมมาก ผมพยายามแล้ว ถ้าดีขึ้น มันก็ได้แค่แปปเดียว
ผมอยากได้สมาธิผมคืนมากๆ ผมรู้ว่ามันงี่เง่าที่เป็นแบบนี้ แต่ผมคุมตัวเองไม่ได้
ผมกลัวตัวเอง, พ่อแม่ จะผิดหวังมาก
ผมปรึกษา พ่อแม่ แล้วว่าผมควรทำอย่างไร
เขาก็บอกผมว่า  
“ใจเราอ่อนแอ ไปรึเปล่า ถ้าไม่อ่านหนังสือ ก็สอบไม่ติดอะไรด้วยหรอก งั้นก็ไม่ต้องเรียน”

ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นนะครับ แต่ผมพยายามฮึดสู้มาหลายรอบแล้ว มันไม่ได้ซักที😂