น้อยใจที่บ้านมากๆครับ คือตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาลัย  ผมอยากให้ที่บ้านซัพพอร์ตเรื่องค่าใช้จ่ายที่มันจำเป็นเช่น ค่ารักษาพยาบาล ค่าอุปกรณ์การเรียน ค่าคอนเเทคเลนส์  ผมได้ค่าขนมต่อเดือนที่7000 บาทรวมทุกอย่างครับผมเเบ่งเป็นค่าเติมน้ำมันรถยนต์ 2500฿ ค่าหอพัก1500฿ ค่ากินค่าของใช้3000 (เเทบจะไม่พอ ข้าวเดี๋ยวนี้40-50฿)

จริงๆผมน้อยใจมาเรื่อยๆนะครับ ตั้งเเต่จำความได้ ผมไม่เคยขออะไรที่ไม่จำเป็น ไม่เคยขอซื้อของเล่น ของขวัญวันเกิดก็ไม่เคยได้ เเต่ของจำเป็นที่เราขอให้เขาช่วย มันดูขอยากเหลือเกินกว่าเขาจะช่วยเรา
เดือนนี้ผมค่าขนมไม่พอครั้งเเรกเลยตั้งเเต่เรียนมหาลัยมา เพราะ
1.ค่าน้ำมันที่ผมต้องจ่ายเพิ่มขึ้นเพราะน้ำมันเเพง (จริงๆก็เป็นมาหลายเดือนเเล้ว) ผมใช้รถยนต์นะครับ
2.เดือนนี้ผมผ่าฟันคุด2ซี่ รวมเเล้วเสียไป4200฿ ผมขอให้ที่บ้านช่วยจ่ายให้หน่อย ก็เหมือนไม่ยากจ่ายครับ สุดท้ายก็ช่วยมา2000 ผมออกเอง2200  =เดือนนี้ผมมีเงินใช่เเค่ 4800

กลับกันน้องผมอยากได้เเท็บเล็ตใหม่ ที่บ้านก็ซื้อให้ง่ายมาก น้องยังอยู่เเค่ ป4 ผมมองว่าไม่จำเป็นเลย
มือถือ เเท็บเล็ตที่ผมใช้อยู่ ผมต้องซื้อด้วยเงินตัวเองทั้งหมด พอเขาเห็นว่าเราซื้อมือถือเครื่องละ4หมื่น เเท็บเล็ตเครื่องละ3หมื่นได้ ก็คิดว่าเราหาเงินเองได้เเล้ว ( ผมดรอปเรียนไป 1 ปี ช่วงนั้นทำงานเยอะ เลยมีเงินเก็บครับ) พอกลับมาเรียน ตอนนี้อยู่ปีสูงๆเเล้ว ไม่มีเวลาทำงานพาร์ทไทม์เลย เรียนเสร็จก็กินข้าว เเล้วก็ต้องทำวิจัยต่อ
ผมไม่รู้ว่าทำไมมันยากเเบบนี้

ล่าสุดวันนี้ที่บ้านก็โทรกลับมาว่าผมว่า ใช้ยังไงให้หมด กินเเต่ของเเพงๆเที่ยวบ่อยล่ะสิ เงินถึงหมด
ผมไปเที่ยวก็จริง เเต่ก็เที่ยวเเต่ที่สาธารณะ ที่ไม่เสียเงิน เเล้ว 2 เดือนผมไปเที่ยว1ครั้ง ผมก็อยากใช้ชีวิตเเบบวัยรุ่นทั่วไปบ้าง คือเค้ามองว่ามันไม่จำเป็น เรียนเสร็จควรกลับหอ

ฐานะทางบ้านผมเรียกว่ากลางๆก็ได้ครับ ที่บ้านซื้อรถยนต์ให้ผมขับตอนปี1 ผมเคยถามเเล้วว่าเเน่ใจนะ ว่าจะไม่มีปัญหา เขาก็บอกว่าไม่มีปัญหา สบายๆ คือผมรู้ว่าที่บ้านช่วยผมได้สบายๆ เพราะเห็นเวลาน้องอยากได้อะไรเเพงๆที่ไม่จำเป็นเขาก็ซื้อให้หมด
เเต่พอเป็นผมเขาดูไม่เต็มใจช่วยอ่ะครับ เขาทำให้เรารู้สึกเเบบนั้น
ไม่รู้จะไปต่อยังไงเลยดีครับ ผมไม่อยากยืมเงินใคร งานก็ทำไม่ได้เราไม่มีเวลาเยอะเหมือนตอนปี1เเล้ว ขอคำเเนะนำหน่อยครับ