เรารู้สึกท้อค่ะ (ขอเล่าเชิงระบายนะคะ)
เราคิดหาวิธีการที่คิดว่าดีต่อเป้าหมายภาพรวมของงานในระยะยาว
แต่จำเป็นต้องไปเปลี่ยนวิถีการทำงานของคน ซึ่งช่วงแรกเขาอาจต้องเสียสละ 
และต้องเหนื่อยมากขึ้น แต่ผลของงานก็จะมีประสิทธิภาพขึ้นด้วย

เราจึงสื่อสารแบบไม่เป็นทางการกับบางคนที่เราต้องการให้เปลี่ยนวิถีการทำงาน
ซึ่งเขาก็ไม่ยอม ไม่ว่าจะอธิบายอย่างไร เขาก็จะหาช่องทางที่จะไม่ยอมเปลี่ยน 

(อันนี้อารมณ์ล้วนๆ) เรารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัว ไม่มองเป้าหมายหลักของงานที่ทำ
ไม่อยากยุ่งยาก เราทั้งอึดอัดและรู้สึกไม่พอใจ อยากตะโกนกลับไปว่าเป็น เห้..ไร
บางอารมณ์ ก็คิดว่า หรือเราผิดวะ เราสื่อสารแย่หรือเปล่า
หรือเราไม่เหมาะกับงานแนวนี้จริงๆ

ในความเป็นจริง คือต้องแสดงว่าเข้าใจมุมเขา และเราคิดน้อยไปเอง
ซึ่งสุดท้ายเราก็กลับมาท้อ นอยด์ ได้แต่กลับมาคิดหาวิธีอื่นๆ
ที่จะไม่ทำให้เขาเสียประโยชน์ในทุกทาง แต่เรายังทิ้งอารมณ์แย่ๆ ออกไปไม่ได้ 

(คำถาม) อยากถามผู้มีประสบการณ์ หรือใครก็ได้ว่าหากเป็นคุณ จะคิดและจัดการอย่างไร 
ทั้งเรื่องอารมณ์ส่วนตัว และแนวทาง วิธีการที่เราจะทำงานนี้ให้สำเร็จได้
หรือในมุมมองของคนที่ต้องเปลี่ยนวิถีการทำงาน คุณคิดเห็นอย่างไรบ้างกับการเปลี่ยนแปลง 

ข้อมูลประกอบของเรา 
    - เราทำงานราชการ 
    - เราและคนที่เราคุยด้วยเป็นคน gen y  
    - เราเป็น HRD ทำมา 7-8 ปี เริ่มมาจับและเรียนรู้งานนี้ ประมาณ 2-3 ปี 
     - เราเป็นคนทุ่มเท พูดออกไปตรงจุด อยากได้อะไร แบบไหน โน้มน้าวไม่เป็น
    - เรามีแพลนย้ายสายงาน เพราะรู้สึกอิ่มตัว ท้อแท้ ไม่เห็นการเปลี่ยนแปลง 
     และอยากลองไปทุ่มเทกับงานอื่นดูบ้าง ที่ผ่านมาไม่เคยได้เลือกประเภท 
     ของงานด้วยตัวเอง

สุดท้าย หวังว่าจะมีคนอ่านและตอบกระทู้ของเราสักนิดก็ยังดี
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ