จขกท.ทำงานอาชีพอิสระเป็นนักเเปลนักเขียน เงินต่อเดือนไม่มาก เเต่ก็พอกินพอจ่ายดอกเบี้ยหนี้ของตัวเอง ไม่ได้รบกวนอะไรพ่อเเม่ ค่าไฟ ค่าเน็ตจขกท.เป็นคนจ่ายเอง เเต่พ่อเเม่ก็ยังไม่พอใจ ชอบบ่นทุกครั้งที่มีโอกาส เจอหน้าเป็นด่า เอาจขกท.ไปเปรียบเทียบกับลูกบ้านคนรวยที่มีอาชีพมีรายได้ดีๆ ลูกเพื่อนของตัวเองที่มีมรดกหลายร้อยล้าน มีธุรกิจยักษ์ใหญ่ บอกว่าพ่อเเม่ของคนพวกนั้นไม่ต้องตื่นเเต่มืดมาทำงาน มีลูกมีหลานหาเลี้ยง พาเที่ยวทุกเดือน พาไปกินร้านอาหารหรูทุกอาทิตย์ ใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ตามใจหมาย พ่อเเม่จะบ่นทุกครั้งที่มีโอกาส ไม่ว่าจะยามกิน ยามนอน ยามเที่ยว หรือเเต่กระทั่งเวลาเรานอน เเม่กับพ่อก็จะมานั่งตะโกนความลำบากของตัวเองเเละเปรียบเทียบลูกตัวเองกับลูกคนอื่นข้างห้องนอนเรา....

บ่นจนจำได้เเล้ว ... กูเริ่มทำงานตั้งเเต่ 15 หาเลี้ยงครอบครัวตัวเป็นเกลียว ทำงานหนักตั้งเเต่สาวยันกูเเก่ เเก่ป่านนี้กูก็ยังต้องทำงานอยู่  จริงๆ ดูซิ อายุ 60 มีใครเขาทำงานกันที่ไหน เขาสบายกันหมดเเล้ว

เเต่ถึงเขาจะพูดเเบบนี้เราก็รู้สึกว่าที่เขาต้องทำงานมันก็สมเหตุสมผลเเล้ว เเม่กับพ่อทำงานหนักตั้งเเต่อายุ 15 จนตอนนี้ 60 มีหนี้ทั้งหมด 3 ล้าน มีรถตู้พร้อมหนี้ผ่อนอีก 5 เเสน นอกจากนี้ยังมีทรัพย์สินเป็นบ้านที่ติดจำนองกับธนาคารที่ป่านนี้ก็ยังไม่หมด....เงินเก็บไม่ต้องพูดถึง ไม่มี ถึงขนาดขโมยเงินที่ลูกกู้มาเเอบมาใช้จ่ายด้วยซ้ำ จนถึงตอนนี้พ่อเเม่ก็ติดเงินเราอยู่ 1 เเสนกว่า...ให้ขนาดนี้ก็ยังบ่น ไม่รู้จะทำยังไงกับพ่อเเม่เเบบนี้เเล้วค่ะ

ทั้งที่หนี้ทั้งหมดเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ตั้งเเต่เด็กเรียนโรงเรียนวัด ไม่เคยเรียนพิเศษ กู้กยศ .ตั้งเเต่ม.ต้น เราก็มีหนี้กยศ.ที่ต้องทยอยใช้อยู่เหมือนกัน เขามองว่าตัวเองเป็นคนที่ลำบากที่สุดในโลก

ขอคำเเนะนำหน่อยได้ไหมคะ เหนื่อยใจมาก ทุกวันนี้เเทบนอนไม่ได้ พวกเขาชอบมาตะโกนข้างห้องนอนทุกวัน สุขภาพของเราก็เเบจะไม่ไหวเเล้ว ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคำตอบมากค่ะ